Wygnani z raju

Jacek Gutorow przez siedem lat trudził się nad tłumaczeniem poezji trzech znaczących brytyjskich poetów: Davida Jonesa (1895-1974), Geoffreya Hilla (1932-2016) oraz Charlesa Tomlinsona (1929-2015). Owocem jego pracy jest książka „Wygnani z raju”, wydana przez Fundację im. Tymoteusza Karpowicza, będąca zbiorem wybranych utworów tych twórców, którzy pozostają niemal nieznani w Polsce. W swoim komentarzu Gutorow zauważa, że choć poetów tych bez trudu dałoby się scharakteryzować przez różnice, nie jest do końca jasne, jakie elementy ich łączą. Poeci ci mają różnorodne światopoglądy, posługują się odmiennymi językami, a ich spojrzenie na świat, innych ludzi i samych siebie znacząco się różni. David Jones w swojej poezji prezentuje melancholijny ton, podczas gdy Hill charakteryzuje się nostalgią i konserwatyzmem, natomiast Tomlinson imponuje swoją zmysłową wrażliwością. Każdy z nich reprezentuje unikalne podejście do sztuki i rolę artysty w świecie współczesnym.

Jones, Hill i Tomlinson mierzą się z upiorami przeszłości, które nie przestają ich nękać, przybierając formy nostalgii, traumy czy historycznych i mitologicznych narracji. To stałe napięcie między pamięcią a zapomnieniem, poczuciem utraty dawnego świata a niepewnością przyszłości sprawia, że ich poezja jest niezwykle fascynująca. Praca Jacka Gutorowa, oprócz przekładów, obejmuje również obszerne eseje krytyczne, pomagające lepiej zrozumieć dzieła każdego z autorów. „Wygnani z raju” to zatem nie tylko podróż w głąb brytyjskiej poezji kanonicznej, lecz także solidne wprowadzenie do twórczości tych trzech niezwykłych klasyków, którzy pozostają na marginesie głównego nurtu.