Wstyd

3/5
Nie ukrywam, że to co zachęciło mnie do lektury tej książki – to okładka. Właściwie to pierwsze, co zobaczyłam, bo skutecznie przykuła ona moją uwagę. Tytuł również wydał mi się intrygujący. I takim oto sposobem stała się kolejną w kolejce do przeczytania.
Nie miałam pojęcia o czym będzie, ani czego mogę się spodziewać. Działo się tak również dlatego, że autor nie był mi bliski, a to było moje pierwsze spotkanie z nim.
Treść rozbudziła moją ciekawość, choć zdarzenia kryminalne nie wydawały mi się szczególnie intrygujące i powiązane ze sobą, mimo podobnych okoliczności ich zajścia.
Niektóre wątki pozostały dla mnie niejasne, a pewne rozwiązania niezbyt sensowne. Można się zastanawiać nad intencjami bohaterów, dziwnymi zbiegami okoliczności – czy zostały wprowadzone do fabuły, aby zmylić trop czytelnika, czy jednak niosły za sobą ukryte drugie dno.
Uważam, że w tej historii znamienny jest brak harmonii – początkowo nic konkretnego się nie dzieje, wątki są bardzo wolno rozwijane, a pod koniec sprawy nabierają intensywnego tempa. Nie jest ono jednak równomierne na przestrzeni całości.
Jestem ciekawa intencji autora w kontekście wyboru tematyki. Czym się kierował?, Dlaczego akurat poszedł w tę stronę? Być może miał to być niejako komentarz społeczny bądź uświadomienie pewnego problemu socjokulturowego poprzez ukazanie drastycznych losów bohaterów.