Wirpsza. Po słowie

Książka ta bada pośmiertne losy twórczości Witolda Wirpszy (1918-1985) oraz sposób, w jaki jego dzieła zostały przyjęte. Wirpsza przez długi czas był pomijany przez polski obieg wydawniczy i czytelniczy z powodu działań cenzury oraz wyjątkowego stylu pisania, który charakteryzowała hermetyczność i eksperymentalny charakter, bez wyraźnych odniesień do aktualnych wydarzeń politycznych. Tego samego autora trudno było też znaleźć w obiegu emigracyjnym, ponieważ jego dzieła nie były w pełni doceniane oraz nie znajdowały wydawców ani szerokiego kręgu czytelników. W efekcie, pozostawił po sobie bogaty zbiór niewydanych tekstów czekających na odkrycie. Jednakże, w XXI wieku, wraz z kolejnymi edycjami i reedycjami jego poezji, powieści, dramatów, esejów i korespondencji, Wirpsza zaczął zdobywać większe uznanie. Jego prace nie tylko zaczęły cieszyć się zainteresowaniem krytyków i czytelników, ale również miały wpływ na współczesne życie literackie. Publikacje te wpłynęły szczególnie na poetów oraz kształtowanie się nowych form poetki. Książka ukazuje, jak twórczość literacka może zyskać nowe życie nawet po śmierci autora, dzięki współpracy z redaktorem, który działa jako pośrednik i katalizator tego procesu. Opisane są przypadki tworzenia nowych dzieł w ramach tego procesu, podkreślając rolę redaktora w rekonstrukcji, scalaniu i komponowaniu tekstów, które nabierają rangi pełnoprawnego dzieła sztuki. Doświadczenie wydawania wcześniej nieznanych utworów Wirpszy oraz reedycja jego zapomnianych dzieł pokazują, jak edytorstwo może stać się integralną częścią krytyki literackiej.