Wiedźma. Historia rodziny Bellów

Historia znana jako "Wiedźma Bellów" opowiada o niezwykłym i nadal niewyjaśnionym zjawisku, które miało miejsce w latach 1817-1821 na terenie Robertson County w stanie Tennessee. To właśnie tam, w domu rodziny Bellów, pojawiły się nadprzyrodzone manifestacje związane z niewidzialną istotą, którą zaczęto określać mianem wiedźmy z powodu miejscowych skojarzeń.

Początkowe przejawy obecności tej tajemniczej siły były subtelne, obejmując niewytłumaczalne hałasy i szepty. Jednak z czasem intensywność zjawisk rosła, objawiając się w formie głosów dochodzących ze ścian, śpiewów i poruszających się przedmiotów. Dla niektórych osoby te manifestacje były jedynie ciekawostką, budzącą dreszczyk emocji, dla innych okazały się prawdziwą udręką, co ostatecznie doprowadziło do tragicznej śmierci Johna Bella.

Niezwykła istota ujawniała się na wiele sposobów - mówiła, prowadziła konwersacje, a nawet recytowała fragmenty Pisma Świętego oraz modlitwy, poprawiała kaznodziejów czy relacjonowała kazania z odległych miejsc w tym samym czasie. Wydawała się znać wydarzenia z okolicznych domów oraz myśli i zamiary mieszkańców i ich gości. Potrafiła się również przemieszczać z niebywałą szybkością, wprowadzała chaos w domostwie Bellów i przyciągała niechciane tłumy ciekawskich.

Książka opublikowana przez Martina Van Burena Ingrama to szczegółowy komentarz do pamiętników Richarda Williama Bella zatytułowanych "Nasz rodzinny kłopot". Te wspomnienia, spisane w 1846 roku, długo leżakowały w rodzinnych archiwach, zanim ujrzały światło dzienne w książce Ingrama. Ingram urodził się 20 czerwca 1832 roku w pobliżu Guthrie w Kentucky. Jako weteran z wojny secesyjnej, poświęcił się pracy w prasie, wydając lokalną gazetę, dopóki pozwalało mu na to zdrowie. Publikacja z 1894 roku na temat wiedźmy Bellów przyniosła mu sporą popularność. Zmarł w październiku 1909 roku.