Tupcio Chrupcio Filmowe opowieści Tom 4 Magiczne słowa

W miniony weekend moją przyjaciółką podzieliła się ze mną wesołą nowiną — spodziewa się bliźniaków. Radości nie było końca, byłam bardzo zaskoczona tą informacją, przyjaciółka razem z mężem sporo podróżują i miałam wrażenie, że taki pomysł na życie czyni ich szczęśliwymi. A tu taka niespodzianka, od razu podwójna! ?  

Trafiłam dziś na skupszop, aby kupić dwie kolorowanki z Tupciem Chrupciem w roli głównej, idealne na jesienne dni, kiedy aura za oknem nie sprzyja zabawie na świeżym powietrzu. Wybór nie mógł być inny, tytułowy bohater książek Elizy Piotrowskiej od kilku miesięcy zajmuje najważniejszą półkę z literackimi propozycjami u nas w domu: najniższa, gdzie moja córka z powodzeniem sama może wybrać jaką pozycję chce mieć czytaną przed snem. Czemu akurat Tupcio Chrupcio? Powodów widzę przynajmniej trzy i o każdym z nich powiedziałam mojej przyjaciółce, gdy zapytała mnie, jakie bajki polecam do edukacji najmłodszych dzieci ?  

Powód nr 1 dotyczy – a jakże by inaczej – znakomitej rozrywki, jaką serwuje maluchom Tupcio Chrupcio. Eliza Piotrowska opisała perypetie małej myszki z humorem, przedstawiając je prostym i zrozumiałym dla dzieci językiem. Niby oczywistość, ale nie każdy autor wydaje się to rozumieć. Dlatego tak istotne jest sprawdzenie, dla jakiego wieku dziecka dedykowana jest opowieść, którą chcemy zakupić. Zabawa w oczach dzieci związana jest również z pięknymi ilustracjami, jakie możemy oglądać w książkach z Tupciem Chrupciem w roli głównej. Już same okładki przyciągają wzrok swoją szatą graficzną, każda książka prezentuje inny obrazek w tym zakresie. W środku możemy zobaczyć pastelowe ilustracje przedstawiające nie tylko tytułowego bohatera, ale również jego rodziców, małą Mysię, przyjaciół Tupcia oraz dom i jego bliskie okolice. Domek państwa Chrupciów położony jest na skraju łąki, dominują więc ciepłe kolory, oddające barwy trawy czy nieba. Mam wrażenie, że ilustracje te wywołują ciepłe i przytulne skojarzenia w moim dziecku, mnie samej bardzo się podobają ?.  

Powód nr 2 to edukacyjny charakter bajek Elizy Piotrowskiej. Tupcio Chrupcio mierzy się z wyzwaniami typowymi dla wieku przedszkolnego. Buntuje się przeciwko warzywom na obiad, choć wcześniej je uwielbiał, nie chce dzielić się zabawkami, choć bardzo lubi swój przyjaciół, czasami obraża się bez powodu albo wpada w gniew. Jak udało mu się wiec wyjść z każdej opresji? Przede wszystkim za sprawą miłości i cierpliwości jego rodziców. Państwo Chrupciowie łagodnie znoszą kolejne rozterki i wątpliwości swojego synka, potrafią rozmową wpłynąć na jego postawę, choć częściej Tupcio Chrupcio potrzebuje osobiście przekonać się o potencjalnych konsekwencjach. Na tym właśnie polega magia bajek Elizy Piotrowskiej. Autorka wydaje się mieć świadomość, że z dzieckiem można o wszystkim porozmawiać, jednak w naturze przedszkolaków lezy naśladowanie innych dzieci oraz bohaterów ulubionych bajek. Czytanie Tupcia Chrupcia otwiera oczy przedszkolakom na wyzwania, z jakimi się mierzą, a jeśli idzie to w parze z rozmowami z rodzicem, pozwala łagodnie przejść przez „bunt dwulatka”, jak pedagodzy często określają zbuntowaną postawę najmłodszych dzieci ?  
Powód nr 3 to... popularność Tupcia Chrupcia. Wybór na rynku literatury dziecięcej jest imponujący, jednak łatwo poznać, która bajka najbardziej trafia do najmłodszych. Książki Elizy Piotrowskiej doczekały się kilkudziesięciu tomów, zawierają również kolorowanki, naklejki oraz inne zabawy aktywizujące malucha. Nie do przecenienia jest również serial animowany, zrealizowany przez Telewizję Polską na podstawie książek Elizy Piotrowskiej. Serialowe odcinki można również nabyć na płycie DVD z książkami przedstawiającymi mysiego bohatera, co zresztą szczerze polecam. Dlaczego? Moje dziecko często prosi mnie, abym na telefonie puściła mu bajkę „Niedźwiedź grizzly i flamingi”. W trakcie tej bajki nie pada ani jedno słowo, za to często tytułowy niedźwiedź i flamingi walczą ze sobą na rozmaite sposoby. Nie ma w tej historii otwartej formy przemocy, jednak między słowami (których i tak nie ma) pojawiają się treści w mojej ocenie zupełnie nieadekwatne dla blisko dwuletniego dziecka. Maluch, podpatrując, że można komuś rozbić szklankę z mlekiem na głowie, nie potrafi rozróżnić, co jest prawda, a co fikcją — przyjmuje te zachowania i stara się je naśladować. W przypadku bajek z Tupciem Chrupciem takiego ryzyka nie ma – przejrzałam już z moim dzieckiem wiele z tych historii i nie znalazłam nic niepokojącego. Podobnie jak w książkach Elizy Piotrowskiej ?  

Moje dziecko spędza ten weekend u dziadków, którzy prowadzą niewielkie gospodarstwo i jesienią mają zdecydowanie za dużo wolnego czasu ?. Syn uwielbia tam jeździć z uwagi na obecność zwierząt takich jak krowy, kozy czy kury. Niedaleko za domem znajduje się las i taka okolica to znakomita okazja do odpoczynku od życia w mieście. Dla mnie z mężem to z kolei momenty, aby otęchnąć, zrobić porządki w domu albo... nadrobić zaległości w zakresie literatury. Przez lata łączą nas z małżonkiem zainteresowania, a książki były jednym z nich. Wychowywanie dziecka zupełne zmienia jednak priorytety, mojego malucha nie ma jeden dzień, a ja już za nim tęsknię ?.  

Wczoraj przeczytałam „Florystkę” Katarzyny Bondy i powieść polskiej królowej kryminału okazała się przyjemną odmianą od bajkowego świata. Pamiętam dobrze czasy mojego dzieciństwa, kiedy rodzice na zmianę wieczorem przychodzili do mojego łóżeczka i czytali mi najpiękniejsze bajki i baśnie Hansa Christiana Andersena. Miałam beztroskie dzieciństwo, a bajkowi bohaterzy byli ważnym jego elementem. Kiedy dowiedziałam się, że nosze pod sercem młodego człowieka, miałam w głowie milion myśli, wiedziałam jednak, że literatura będzie ważnym elementem wychowania mojego syna. Przez pierwsze miesiące sporo czytaliśmy opowieści Pani Anieli Cholewińskiej-Szkolik. Polska autorka napisała serię „Misia i jej mali pacjenci”, przedstawiają postać 8-letniej dziewczynki o wyjątkowym darze rozmawiania ze zwierzętami, które gościła w „Leśnym Przytulisku”. Zarówno opowieści, jak i obecne w książkach obrazki przypominały bajki duńskiego magika pióra z dawnych lat i jestem przekonana, że w przyszłości wrócą do naszych wieczorów spędzanych nad książkami z synkiem. Pół roku temu jednak maluch skończył pierwszy rok życia i nieuchronnie oznaczało to szereg zmian w naszych codziennych rytuałach. Jednym z najtrudniejszych okazało się wypracowanie zwyczaju mycia zębów po wieczornych posiłku, moje dziecko uznawało ten pomysł za dziwny i zupełnie niepotrzebny. Do czasu!  

Przełomowym momentem w naszej domowej wojnie o higienę jamy ustnej okazała się opowieść „Tupcio Chrupcio. Dbam o zęby”. Tytuł bajki Elizy Piotrowskiej można określić jako przewrotny, bo tytułowy bohater owszem, przekonał się do mycia zębów, wcześniej jednak musiał przekonać się, że zaniedbywanie tego rytuału nie przynosi dobrych efektów. Pamięta, że Tupcia odwiedził przyjaciel, Borsuk Borys i chłopcy mieli okazje razem spędzić dzień i noc, nazajutrz Borysa mieli odebrać rodzice. W międzyczasie przyjaciel Tupcia Chrupcia zdołał go przekonać, że nic złego się nie wydarzy, jeśli zjedzą ciastko przed snem i szybko zasną z pełnymi, szczęśliwymi brzuszkami. Czy tak było? Cóż, Eliza Piotrowska stawia na realizm swoich opowieści, a wspomniany wyżej Borys obudził się ze straszliwym bólem zęba. Obrazek ukazujący cierpienie Borysa, połączony z pytaniami mojego synka, czy przechodziłam podobną sytuację, okazał się skutecznym sposobem na przekonanie mojej pociechy, że regularne szczotkowanie zębów pozwoli w przyszłości uniknąć wizyty o dentysty ?.  

Wydawnictwo Wilga, wydające książki z Tupciem Chrupciem, promuje publikacje z mysim bohaterem w ramach akcji „Wychowywanie przez czytanie”. Słowa te mają zachęcać rodziców, aby traktowali bajki opowiadane dzieciom jako okazje, do spędzenia z nimi czasu i rozmowy o ważnych dla maluchów problemach. Czasami wpadamy w pułapkę, myśląc, że wiemy o swoich dzieciach wszystko. Tymczasem do trzeciego roku życia młody człowiek poszukuje swojej tożsamości, kwestionuje utarte zwyczaje i nie zawsze rozumie konsekwencje swoich decyzji. Prosty komunikat co wolno, a czego nie wolno czasami okazuje się skuteczny, częściej jednak oznacza kłopoty odłożone w czasie. Dzieci uwielbiają testować naszą cierpliwość i sprawdzać gdzie lezą granice, dużo łatwiej przychodzi im się uczyć o tym na przykładzie zachowań innych. Na przykład ulubionych postaci z bajek! ?