Towarzystwo św. Wincentego a Paulo na ziemiach...

Książka ta przedstawia historię oraz działalność Towarzystwa św. Wincentego a Paulo w Polsce od 1850 do 1959 roku. Założone w 1833 roku w Paryżu przez bł. Fryderyka Ozanama Towarzystwo szybko rozprzestrzeniło się na ziemiach polskich. Pierwsze grupy utworzono w 1848 roku na Śląsku, w 1850 roku w Wielkopolsce, a do 1858 roku również w Galicji. Na terenach zaboru rosyjskiego konferencje zorganizowano dopiero w 1906 roku. Najbardziej dynamicznie organizacja rozwijała się na terenach zaboru pruskiego, choć Kulturkampf utrudnił jej działalność. W okresie międzywojennym Towarzystwo na nowo rozkwitło, odnotowując znaczący wzrost liczby członków i konferencji w latach trzydziestych XX wieku. Druga wojna światowa przerwała normalne funkcjonowanie organizacji, ale jej członkowie nadal angażowali się w działania charytatywne w ramach Rady Głównej Opiekuńczej. Po wojnie Towarzystwo działało w ograniczonym zakresie, skupione głównie w Krakowie między 1949 a 1956 rokiem. Z przejęciem przez komunistów majątku i funduszy w 1959 roku, Towarzystwo praktycznie zaprzestało formalnej działalności. Przez cały czas swojej aktywności Towarzystwo św. Wincentego a Paulo było ważnym czynnikiem w podtrzymywaniu tożsamości narodowej i religijnej, prowadząc szereg działań charytatywnych, edukacyjnych i duchowych. Mimo granic zaborczych jego członkowie utrzymywali więzi, wspierani przez licznych sympatyków i darczyńców. Współpracowało ono również z innymi organizacjami, w tym ze Stowarzyszeniem Pań Miłosierdzia, Zgromadzeniem Sióstr Miłosierdzia i Zgromadzeniem Księży Misjonarzy.