Testament Mataresea

Niektóre powieści szpiegowskie z czasem stają się coraz lepsze i bardziej aktualne, a fantastyczny Krąg Matares’a Roberta Ludluma należy właśnie do tej kategorii ksiązek. To, czego brakuje jej w aspiracjach literackich, z nawiązką nadrabia czystą ekscytacją i zabawą jaka przynosi czytelnikowi! <br> <br> Napisana kilkadziesiąt lat temu fabuła Kręgu Matares’e wydaje się niemal prorocza, pięknie się zestarzała - świat w końcu dogonił fabułę i w dużym stopniu dziś się z nią pokrywa. Tak szalenie rozrywkowy thriller szpiegowski nie powinien wywoływać u widza takiego zdziwienia, gdy rozgląda się po całym świecie wokół siebie, niemniej fakt iż została ona napisała w dalekiej przeszłości musi po prostu…. imponować. „Porywająca” to słowo, którego zbyt często używają wydawcy, gdy pragną nagłośnić swoją książkę i zwiększyć jej sprzedaż poprzez szum wokół niej. A jednak Krag Matares’a tego po prostu nie potrzebuje, ta książka sama w sobie stanowi zachętę do literackiej uczty! <br> <br> O czym jest książka? Dwie egzekucje dokonane na wysokim szczeblu są jedynie testami kontrolowanych reakcji grupy, której nazwa nie jest nawet szeptana w uświęconych korytarzach władzy w Waszyngtonie czy Rosji. Grupa ta rozpoczęła swoją działalność na wzgórzach Korsyki kilkadziesiąt lat wcześniej, a teraz działa w ukryciu, w cieniu i co rusz daje o sobie znać. Dwaj mężczyźni po przeciwnych stronach barykady, obaj najlepsi w swoim fachu, są adresatami tego samego rozkazu: znaleźć i zabić. Brandon Scofield i Wasilij Taleniekow od dziesięcioleci są na kursie kolizyjnym, ale teraz Rosjanin potajemnie dotrze do swojego najgroźniejszego wroga, aby zapobiec przejęciu kontroli nad światem przez Matarese.<br> <br> To emocjonujący thriller szpiegowski, w którym dzieje się więcej niż w dziesięciu innych filmach tego gatunku razem wziętych, na pewnym poziomie wydaje się, co ciekawe: niezwykle wiarygodny. Matarese niczym lalkarz wprowadzają chaos w rządach poprzez kontrolę finansową i przewroty polityczne uderzające w jego bohaterów - pacynki. Jednak agresywne grupy nie zdają sobie sprawy, że są jedynie pionkami Matarese. Jeśli Scofield i Taleniekov nie zdołają ich powstrzymać, Matarese wkrótce, poprzez zamachy i demokratyczne wybory, całkowicie opanują supermocarstwa. To, co zaczęło się na korsykańskich wzgórzach, w końcu obejmie cały świat.<br> <br> Młoda kobieta z Korsyki da Brandonowi Scofieldowi nowe życie, może jednak stać się to zbyt późno, aby docenić szczęście: stanie w obliczu poświecenia, aby ocalić swój kraj. Tymczasem A Taleniekov odkryje, jak dalece rozprzestrzeniła się w kraju gorączka, gdy skontaktuje się ze starymi przyjaciółmi. Tylko Beowolf i Serpent mogą wytropić spadkobierców i spadkobierczynie grupy tak zabójczej i podstępnej, że zwykły szept oznacza śmierć w ich towarzystwie. Dla czytelnika jest to fascynująca podróż, która sprawia, że strony przewracają się miedzy palcami do późnych godzin porannych. Tak ekscytująca książka, napisana ponad trzydzieści lat temu, w samym środku zimnej wojny, która podobno się skończyła, nie powinna być aż tak zabawna… a jednak można się świetnie przy niej bawić, choć chwilami czuć miedzy słowami grozę, można się wystraszyć! <br> <br> Ludlum wyjawił później czytelnikom, że wzorował Owczarka na hiszpańskim finansiście Juanie Marchu Ordinasie, a pomysł Matarese'a wziął się z pogłosek, że Komisja Trójstronna próbuje stworzyć jeden rząd światowy. Ubarwił to założenie i stworzył jedną z najbardziej ciekawych akcji powieści szpiegowskich, jakie kiedykolwiek napisano. To szalona jazda bez trzymanki, wgniata w fotel i sprawia ogromną przyjemność.

Wcześniej przeczytałem Tożsamość Bourne'a i choć była ona dość wciągająca, nie byłem w niej zakochany bez pamięci. To samo czułem w przypadku filmów. Problem polegał na tym, że nie czułem w głębi siebie, że stawka jest wysoka, że jest coś, na czym powinno mi zależeć, a przede wszystkim na samych bohaterach. Był to po prostu bardzo inteligentnie skonstruowany thriller o człowieku, który nie ma pojęcia, kim jest, dlaczego jest tak biegły w sztukach walki, ani dlaczego jest celem ataków ze strony nieznajomych mu ludzi. Krąg Matarese był zupełnie innym doświadczeniem. Na początku bardzo wczuwałem się w postacie Scofielda i Taleniekova (przepraszam, jeśli źle piszę - jestem zbyt leniwy, by to sprawdzić w tej chwili). Ludlum wplata coraz to głębsze pokłady skomplikowanej historii między arcywrogami i wyjaśnia, dlaczego ich nienawiść do siebie płonie głęboko. W końcu wymyśla genialny sposób, by zmusić ich do przezwyciężenia chęci wzajemnego zabijania się i skupienia się na większej sprawie, która może pogrążyć nie tylko ich własne kraje - USA i Rosję, wciąż pogrążone w zimnej wojnie - ale cały świat w masowym chaosie i zniszczeniu. Powieść jest arcydziełem szpiegowskiej intrygi i strategii, ale nie brakuje w niej również głębokich kwestii międzyludzkich, które również wciągają,a chwilami wzruszają. Ludlum ujawnia pochodzenie Matarese i ich plan w odpowiednim momencie książki, gdy czytelnik wie czego może się spodziewać, choć wciąż zakłada pewnie więcej niż jedno rozwiązanie, a te na końcu…. zaskakuje. <br> <br> Fani spisków pokochają tę książkę, ponieważ stanowi ona bogate pole do dyskusji z przyjaciółmi, jak również domysłów podczas samego czytania. Oczywiście wszystko tu opisane jest fikcją, ale pytania "co by było, gdyby….?" będą się mnożyć, a ilu ludzi tyle odpowiedzi!

Niektóre powieści szpiegowskie z czasem stają się coraz lepsze i bardziej aktualne, a fantastyczny Krąg Matares’a Roberta Ludluma należy właśnie do tej kategorii ksiązek. To, czego brakuje jej w aspiracjach literackich, z nawiązką nadrabia czystą ekscytacją i zabawą jaka przynosi czytelnikowi! <br> <br> Napisana kilkadziesiąt lat temu fabuła Kręgu Matares’e wydaje się niemal prorocza, pięknie się zestarzała - świat w końcu dogonił fabułę i w dużym stopniu dziś się z nią pokrywa. Tak szalenie rozrywkowy thriller szpiegowski nie powinien wywoływać u widza takiego zdziwienia, gdy rozgląda się po całym świecie wokół siebie, niemniej fakt iż została ona napisała w dalekiej przeszłości musi po prostu…. imponować. „Porywająca” to słowo, którego zbyt często używają wydawcy, gdy pragną nagłośnić swoją książkę i zwiększyć jej sprzedaż poprzez szum wokół niej. A jednak Krag Matares’a tego po prostu nie potrzebuje, ta książka sama w sobie stanowi zachętę do literackiej uczty! <br> <br> O czym jest książka? Dwie egzekucje dokonane na wysokim szczeblu są jedynie testami kontrolowanych reakcji grupy, której nazwa nie jest nawet szeptana w uświęconych korytarzach władzy w Waszyngtonie czy Rosji. Grupa ta rozpoczęła swoją działalność na wzgórzach Korsyki kilkadziesiąt lat wcześniej, a teraz działa w ukryciu, w cieniu i co rusz daje o sobie znać. Dwaj mężczyźni po przeciwnych stronach barykady, obaj najlepsi w swoim fachu, są adresatami tego samego rozkazu: znaleźć i zabić. Brandon Scofield i Wasilij Taleniekow od dziesięcioleci są na kursie kolizyjnym, ale teraz Rosjanin potajemnie dotrze do swojego najgroźniejszego wroga, aby zapobiec przejęciu kontroli nad światem przez Matarese.<br> <br> To emocjonujący thriller szpiegowski, w którym dzieje się więcej niż w dziesięciu innych filmach tego gatunku razem wziętych, na pewnym poziomie wydaje się, co ciekawe: niezwykle wiarygodny. Matarese niczym lalkarz wprowadzają chaos w rządach poprzez kontrolę finansową i przewroty polityczne uderzające w jego bohaterów - pacynki. Jednak agresywne grupy nie zdają sobie sprawy, że są jedynie pionkami Matarese. Jeśli Scofield i Taleniekov nie zdołają ich powstrzymać, Matarese wkrótce, poprzez zamachy i demokratyczne wybory, całkowicie opanują supermocarstwa. To, co zaczęło się na korsykańskich wzgórzach, w końcu obejmie cały świat.<br> <br> Młoda kobieta z Korsyki da Brandonowi Scofieldowi nowe życie, może jednak stać się to zbyt późno, aby docenić szczęście: stanie w obliczu poświecenia, aby ocalić swój kraj. Tymczasem A Taleniekov odkryje, jak dalece rozprzestrzeniła się w kraju gorączka, gdy skontaktuje się ze starymi przyjaciółmi. Tylko Beowolf i Serpent mogą wytropić spadkobierców i spadkobierczynie grupy tak zabójczej i podstępnej, że zwykły szept oznacza śmierć w ich towarzystwie. Dla czytelnika jest to fascynująca podróż, która sprawia, że strony przewracają się miedzy palcami do późnych godzin porannych. Tak ekscytująca książka, napisana ponad trzydzieści lat temu, w samym środku zimnej wojny, która podobno się skończyła, nie powinna być aż tak zabawna… a jednak można się świetnie przy niej bawić, choć chwilami czuć miedzy słowami grozę, można się wystraszyć! <br> <br> Ludlum wyjawił później czytelnikom, że wzorował Owczarka na hiszpańskim finansiście Juanie Marchu Ordinasie, a pomysł Matarese'a wziął się z pogłosek, że Komisja Trójstronna próbuje stworzyć jeden rząd światowy. Ubarwił to założenie i stworzył jedną z najbardziej ciekawych akcji powieści szpiegowskich, jakie kiedykolwiek napisano. To szalona jazda bez trzymanki, wgniata w fotel i sprawia ogromną przyjemność.

Wcześniej przeczytałem Tożsamość Bourne'a i choć była ona dość wciągająca, nie byłem w niej zakochany bez pamięci. To samo czułem w przypadku filmów. Problem polegał na tym, że nie czułem w głębi siebie, że stawka jest wysoka, że jest coś, na czym powinno mi zależeć, a przede wszystkim na samych bohaterach. Był to po prostu bardzo inteligentnie skonstruowany thriller o człowieku, który nie ma pojęcia, kim jest, dlaczego jest tak biegły w sztukach walki, ani dlaczego jest celem ataków ze strony nieznajomych mu ludzi. Krąg Matarese był zupełnie innym doświadczeniem. Na początku bardzo wczuwałem się w postacie Scofielda i Taleniekova (przepraszam, jeśli źle piszę - jestem zbyt leniwy, by to sprawdzić w tej chwili). Ludlum wplata coraz to głębsze pokłady skomplikowanej historii między arcywrogami i wyjaśnia, dlaczego ich nienawiść do siebie płonie głęboko. W końcu wymyśla genialny sposób, by zmusić ich do przezwyciężenia chęci wzajemnego zabijania się i skupienia się na większej sprawie, która może pogrążyć nie tylko ich własne kraje - USA i Rosję, wciąż pogrążone w zimnej wojnie - ale cały świat w masowym chaosie i zniszczeniu. Powieść jest arcydziełem szpiegowskiej intrygi i strategii, ale nie brakuje w niej również głębokich kwestii międzyludzkich, które również wciągają,a chwilami wzruszają. Ludlum ujawnia pochodzenie Matarese i ich plan w odpowiednim momencie książki, gdy czytelnik wie czego może się spodziewać, choć wciąż zakłada pewnie więcej niż jedno rozwiązanie, a te na końcu…. zaskakuje. <br> <br> Fani spisków pokochają tę książkę, ponieważ stanowi ona bogate pole do dyskusji z przyjaciółmi, jak również domysłów podczas samego czytania. Oczywiście wszystko tu opisane jest fikcją, ale pytania "co by było, gdyby….?" będą się mnożyć, a ilu ludzi tyle odpowiedzi!