Tao. Trzy skarby

Świat przedstawiony przez Lao Tzu to rzeczywistość zupełnie odmienna od tradycyjnych systemów filozoficznych, religijnych czy etycznych. Nie opiera się on na koncepcji określonego sposobu postępowania w życiu. Lao Tzu nie przekazuje konkretnych nauk, lecz uosabia to, czym jest. Jego obecność to nie moralizatorskie kazanie, ale autentyczne doświadczenie. Nie oferuje gotowych doktryn czy zasad, ale raczej dzieli się swoją esencją, swoją obecnością.

Gdyby Lao Tzu był filozofem, jego idee byłyby łatwiejsze do zrozumienia. Jednak pozostaje on zagadką, ponieważ nie wpisuje się w ramy filozofii. Jego poglądy nie są także anty-filozoficzne, ponieważ zarówno filozofia, jak i anty-filozofia opierają się na logice. Lao Tzu wykracza poza te kategorie, co sprawia, że jawi się jako absurdalny w porównaniu do tradycyjnych nurtów myślowych.

Zarówno filozofie, jak i anty-filozofie, korzystają z logiki w równym stopniu, przez co anty-filozofie są w istocie filozofiami. Przykładem jest Nagarjuna, znany jako wielki anty-filozof, który mimo wszystko operuje w świecie filozoficznym. Dyskutuje, argumentuje i kontestuje, używając tych samych narzędzi, co tradycyjni filozofowie. Jego opór wobec filozofii jest jedynie formą filozoficznego sporu.