Tao. Trzy skarby

Świat Lao Tzu wykracza poza granice ustalone przez filozofię, religię czy etykę. Jego rzeczywistość nie sprowadza się jedynie do sposobu życia. Lao Tzu nie proponuje nauk ani nie wygłasza kazań; jego esencją jest po prostu obecność, którą się dzieli. Nie oferuje zestawu reguł czy dogmatów, jedynie siebie samego, zapraszając do doświadczenia tej obecności.

Gdyby Lao Tzu funkcjonował jak filozof, jego myśli byłyby prostsze do uchwycenia, jednak jego natura jest tajemnicza i wymyka się logicznemu myśleniu. Nie wpasowuje się w ramy filozofii ani anty-filozofii, ponieważ obie te sfery opierają się na zasadach logiki. Lao Tzu jest w swej istocie absurdalny.

Filozofia i anty-filozofia działają podobnie, ponieważ obie bazują na logice; w tym sensie anty-filozofie są jedynie inną formą filozofii. Weźmy przykład Nagarjuny, znakomitego anty-filozofa, który mimo swojego sprzeciwu nadal używa argumentacji charakterystycznej dla filozofów. Choć występuje przeciw filozofii, jego metodą pozostaje filozoficzne dyskutowanie.