Taniec pszczół i inne opowiadania o czasach wojny

1 września 1939 roku świat, jaki znaliśmy, przestał istnieć. Chcemy opowiedzieć o tej katastrofie. O bohaterskich czynach ludzi, którzy w obliczu grozy wykazali się odwagą. O zdradzie, która przyszła z nieoczekiwanej strony. O cudownym ratunku od śmierci i o tych, którzy tego szczęścia nie mieli. O wszechogarniającym strachu i miłości, która potrafi go przezwyciężyć. O murach zwieńczonych drutem kolczastym, gdzie ludzie zamknęli innych ludzi, i o wymierzaniu sprawiedliwości, które samo w sobie staje się zbrodnią.

W jednym z opowiadań pojawia się porównanie do pszczół. Pszczoły tańczą, by przetrwać i ochronić swój ul. Przyjrzyjmy się uważnie bohaterom tej książki, którzy niczym pszczoły, wskazują nam drogę. Przypomnijmy sobie bezimienną Żydówkę z otwockiego getta, która czuje, że jej życie nie ma wartości. Laykę, która gotowa jest spędzić dni w lodowatych wodach jeziora, byle tylko uratować swoją córkę. Niemkę, która sprzeciwia się ideologii dla miłości. Małą Renate, uciekającą przed Armią Czerwoną. Murę, Cygankę patrzącą na upokorzenie bliskich. Te postacie i wielu innych nawołują jak pszczoły do czujności. Ostrzegają nas swoim przykładem.

Obserwujmy ich taniec.