Tani drań

Wiesław Michnikowski to bezsprzecznie jedna z najważniejszych postaci w historii polskiego kabaretu i estrady. Jego piosenki z Kabaretu Starszych Panów, takie jak „Addio, pomidory”, „Mija mi” czy „Wesołe jest życie staruszka”, na trwałe zapisały się w pamięci widzów, podobnie jak skecz „Sęk”, który wykonał wspólnie z Edwardem Dziewońskim. Młodsze pokolenia natomiast kojarzą go przede wszystkim z głosu Papy Smerfa. Choć unikał mediów i przez długi czas wycofał się z życia publicznego, teraz, w szczerej rozmowie z synem Marcinem, dzieli się swoimi wspomnieniami. Od przedwojennej Warszawy, przez zakulisowe historie aż po ostatnie dni aktywności zawodowej, Michnikowski zabiera czytelników w fascynującą podróż po swoim barwnym życiu.

Marcin Michnikowski, urodzony w 1958 roku, ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Marii Konopnickiej w Warszawie, a następnie zdobył tytuł magistra na Wydziale Mechaniki Precyzyjnej Politechniki Warszawskiej, specjalizując się w Inżynierii Biomedycznej. Od zakończenia studiów związał się z Instytutem Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej im. Macieja Nałęcza PAN, gdzie w 2000 roku uzyskał tytuł doktora. Jego praca naukowa skupia się na wspomaganiu oddychania, budowie sprzętu medycznego oraz sztucznej inteligencji.

Wiesław Michnikowski, urodzony w 1922 roku, zasłynął jako wybitny człowiek teatru. Jego kariera rozpoczęła się w teatrach lubelskich, by później przenieść się do Warszawy, gdzie występował w teatrach Klasycznym, Nowej Warszawie, Komedii i Współczesnym. Tworzył niezapomniane role również w słuchowiskach, filmach i serialach telewizyjnych, a także podkładał głos do postaci kreskówkowych. Był jednym z filarów Kabaretu Starszych Panów, a potem Dudka. Jego komediowy talent i poczucie humoru pozostają w pamięci zarówno publiczności, jak i jego kolegów po fachu. Po niemal sześćdziesięciu latach postanowił przekazać scenę młodszym pokoleniom, pozostawiając za sobą bogate dziedzictwo anegdot i wspomnień.