Szklany tron. Tom 1

Nie sądzę, żebym kiedykolwiek potrafiła właściwie wyrazić moją miłość do tej książki i tej serii. Rany, ale ja ją uwielbiam! Pamiętam kiedy po raz pierwszy sięgnęłam po tę książkę, zupełnie na ślepo. nie znając wcześniej treści ani pomysłu na jej fabułę, wiecie taki szczęśliwy, złoty strzał! Znalazłam egzemplarz w bibliotece i tak mi się spodobała ta powieść, że przeczytałam ją w jeden dzień, dacie wiarę? Natychmiast wysłałam mojej przyjaciółce SMS-a, że musi to przeczytać, często podrzucamy sobie info o ciekawych książkach. Dałam jej egzemplarz z biblioteki i obie skończyłyśmy dwie pierwsze książki w mniej niż cztery dni.
"Szklany tron" ma wiele do zaoferowania. Jest pełna akcji, tajemnic, wiarygodnych postaci i zabawnych dialogów. Z drugiej strony ma też kilka tropów, które zazwyczaj sprawiają, że mam ochotę wyrywać włosy pasmo po paśmie: trójkąt miłosny, przewidywalne zwroty akcji. To w żadnym wypadku nie czyni tej książki złą, ponieważ pomimo tych wątków pobocznych wciąż byłam w pełni pochłonięta tą lekturą!
Celaena jest taką jest czarnym charakterem!! To znaczy, dziewczyna ma mroczną przeszłość i była osobiście szkolona przez króla zabójców... brzmi obiecująco, prawda? Była nawet najlepszą zabójczynią w królestwie Adarlan, dopóki nie została zdradzona i wysłana do kopalni soli w Endovier jako niewolnica na rok. "Wszyscy nosimy blizny... Moje są po prostu bardziej widoczne niż u większości."
Aktualnie wraca do stolicy jako mistrzyni z nadania księcia w nadchodzącym turnieju, który ma zdecydować, kto będzie następnym mistrzem króla ( jego osobistym zabójcą za zlecenie). Jeśli wygra, zyska wolność i zostanie oficjalnie zatrudniona przez króla, jeśli przegra, wróci do kopalni. Dodaj do tego fakt, że jej konkurenci w tajemniczy sposób giną w zamku i masz świetną mieszankę akcji, humoru, fantazji i tajemnicy. Celaena jest gotowa zrobić wszystko, by uwolnić się od kopalni i pokazuje nam, co znaczy wytrwałość.

Ta książka jest pełna akcji z bardzo ciekawą linią fabularną, która pokazuje nam, że to co dzieje się w tej książce jest częścią czegoś znacznie większego, planu którego realizacja ma dotknąć cały znany bohaterom świat. Postacie są niesamowite, a ich interakcje są bardzo zabawne do czytania, dialogi to mocny punkt tej historii. Jest miły akcent humoru i sarkazmu w większości rozmów, które prowadzi Celaeny. Seksowny książę podrywa zabójczynię, księżniczka zaprzyjaźnia się z nią, a surowy kapitan straży próbuje utrzymać ją w ryzach. Uwielbiam beztroską i słodką osobowość Doriana, tak samo jak uwielbiam opiekuńczą i troskliwą stronę Chaola, autorka naprawdę ma sposób, abyś zakochał się w jej bohaterach, każdy znajdzie w nich cos, co czyni je bliższymi, bardziej przyjacielskimi;-) Przyznaję, że Celaena zachowuje się czasem jak bachor, ma oczywiście problemy z gniewem (ale biorąc pod uwagę jej przeszłość, mogę to zrozumieć) i musi trochę dojrzeć, by stać się bardziej interesująca, ale musimy pamiętać, że ma dopiero 18 lat, więc jest miejsce na proces dojrzewania w kolejnych książkach. W pierwszych rozdziałach nie robiła takiego wrażenia, ale było coraz lepiej, gdy zaczęliśmy rozumieć jej przeszłość, intencje i zamiary (wiem też, że w następnych książkach bardzo się zmieni, więc będzie tylko lepiej!). Uwielbiam Celaenę i jej podróż. w nieznane, kocham też Chaola, Doriana, Nehemię i wszystkich innych obok nich - dobrych czy złych. Będę trwała przy tej serii do końca, uwielbiam ją całym sercem i nie mogę się doczekać co przyniesie mi zakończenie:-)

Nowe. Świeże. Zaskakujące – tymi trzema słowami można opisać niniejszy twór amerykańskiej autorki.

Nowe – Maas wprowadza czytelnika w zupełnie nowy świat, uniwersum, na które żaden czytelnik nie mógł się wcześniej natknąć. W Erilei czai się zło, wobec którego Celeana Sardothien będzie obierać stanowisko.

Świeże – nie wszystko, co nowe jest świeże. Jednak miejsce, w którym została osadzona akcja powieści, powiewa świeżością, tajemniczością i kusi nieznanym. Lektura książki jest przyjemna i idzie bardzo szybko. Ukłon za to nie tylko w stronę S. J. Maas, ale również Marcina Mortki, który wspaniałym tłumaczeniem zachował płynność czytania dla odbiorcy!

Zaskakujące – „dużo zagadek” to za mało powiedziane. Każda strona niesie ze sobą nieznany wiatr, który kołysze czytelnikiem poprzez morze stron. Nie wiemy, co tak naprawdę się dzieje i jak, razem z Celeaną próbujemy rozwikłać tajemnicę mroku.

Sarah J. Maas pokazuje, jak wielowątkowa może być fantastyka, która w niektórych kręgach odeszła w cień szufladki „dla dzieci”. Tu nie ma czegoś takiego. Pierwszy tom serii Szklany Tron jest swego rodzaju wstępem do nowego świata, którego nie ujrzymy wchodząc przez szafę, a wydostając się z kopalni dla niewolników razem z główną bohaterką. Razem z Celeaną czujemy oddech zła na plecach i ostrze przy szyi tylko po to, by kroczyć dalej i nieustępliwie walczyć o zwycięstwo.
Każdy, kto kocha to, co nie jest przyziemne i wytłumaczalne, pokocha tę książkę i głodny zasięgnie kolejnego tomu. A to wszystko dla niej, dla bohaterki, która spod pióra Maas zyskuje charakter, imponującą nieprzewidywalność i sznyt.

Jako 22-letnia czytelniczka, która od lat interesuje się literaturą fantasy, „Szklany tron” był dla mnie pozycją, wobec której miałam spore oczekiwania. I muszę przyznać – zostały one w dużej mierze spełnione. Sarah J. Maas stworzyła świat pełen intryg, tajemnic i napięcia, a jednocześnie potrafiła osadzić w nim bohaterkę, która budzi zarówno podziw, jak i empatię.

Celaena Sardothien to postać złożona – z jednej strony brutalna i bezwzględna, z drugiej – wewnętrznie zraniona i zmagająca się z własną przeszłością. Jej droga od więźniarki do uczestniczki królewskiego turnieju nie jest tylko fizyczną walką, ale przede wszystkim wewnętrzną próbą charakteru. Ogromnym plusem tej książki jest właśnie to, że nie idealizuje postaci – są one pełne sprzeczności, dzięki czemu wydają się bardziej autentyczne.

Sama fabuła rozwija się stopniowo, co daje czas na poznanie świata przedstawionego i zrozumienie jego zasad. Ciekawie poprowadzony wątek magiczny oraz rosnące napięcie polityczne sprawiają, że książka nie jest jedynie historią walki o przetrwanie – ma też głębszy kontekst. Warto również wspomnieć o stylu autorki – jest przystępny, ale nie banalny. Maas umiejętnie buduje atmosferę i pozwala czytelnikowi zanurzyć się w opisywanym świecie.

„Szklany tron” to bardzo obiecujący początek serii. Zdecydowanie polecam osobom, które cenią sobie mocne postaci kobiece, dobrze skonstruowaną intrygę oraz subtelnie wprowadzaną magię. Ja na pewno sięgnę po kolejne tomy.

Nie wiem dlaczego tak długo zwlekałam z przeczytaniem tej serii. Właśnie skończyłam czwarty tom i uznałam, że to dobry czas aby wyłożyć wam moją opinię na temat pierwszego tomu i pozostałych bez spoilerów. Na cztery przeczytane tomy uważam, ze pierwszy wypadł najsłabiej, jednakże nie jest to książka nie warta przeczytania, o nie! Moja ocena dla niego to 8, a pozostałe to 9 i 10. Ta seria ma w sobie wszystko co lubię najbardziej:
Kobiecą główną bohaterkę z pazurem,
Magię
Tajemnic bez liku
Zaskakujące zwroty akcji
Potrafi także wzruszyć i sprawia, że czytanie jej wtedy kiedy powinno się spać jest świetnym sposobem na spędzenie nocy.
Polecam!