Szklany tron. Tom 1

Nie sądzę, żebym kiedykolwiek potrafiła właściwie wyrazić moją miłość do tej książki i tej serii. Rany, ale ja ją uwielbiam! Pamiętam kiedy po raz pierwszy sięgnęłam po tę książkę, zupełnie na ślepo. nie znając wcześniej treści ani pomysłu na jej fabułę, wiecie taki szczęśliwy, złoty strzał! Znalazłam egzemplarz w bibliotece i tak mi się spodobała ta powieść, że przeczytałam ją w jeden dzień, dacie wiarę? Natychmiast wysłałam mojej przyjaciółce SMS-a, że musi to przeczytać, często podrzucamy sobie info o ciekawych książkach. Dałam jej egzemplarz z biblioteki i obie skończyłyśmy dwie pierwsze książki w mniej niż cztery dni.<br> "Szklany tron" ma wiele do zaoferowania. Jest pełna akcji, tajemnic, wiarygodnych postaci i zabawnych dialogów. Z drugiej strony ma też kilka tropów, które zazwyczaj sprawiają, że mam ochotę wyrywać włosy pasmo po paśmie: trójkąt miłosny, przewidywalne zwroty akcji. To w żadnym wypadku nie czyni tej książki złą, ponieważ pomimo tych wątków pobocznych wciąż byłam w pełni pochłonięta tą lekturą! <br> Celaena jest taką jest czarnym charakterem!! To znaczy, dziewczyna ma mroczną przeszłość i była osobiście szkolona przez króla zabójców... brzmi obiecująco, prawda? Była nawet najlepszą zabójczynią w królestwie Adarlan, dopóki nie została zdradzona i wysłana do kopalni soli w Endovier jako niewolnica na rok. "Wszyscy nosimy blizny... Moje są po prostu bardziej widoczne niż u większości."<br> Aktualnie wraca do stolicy jako mistrzyni z nadania księcia w nadchodzącym turnieju, który ma zdecydować, kto będzie następnym mistrzem króla ( jego osobistym zabójcą za zlecenie). Jeśli wygra, zyska wolność i zostanie oficjalnie zatrudniona przez króla, jeśli przegra, wróci do kopalni. Dodaj do tego fakt, że jej konkurenci w tajemniczy sposób giną w zamku i masz świetną mieszankę akcji, humoru, fantazji i tajemnicy. Celaena jest gotowa zrobić wszystko, by uwolnić się od kopalni i pokazuje nam, co znaczy wytrwałość.<br> <br> Ta książka jest pełna akcji z bardzo ciekawą linią fabularną, która pokazuje nam, że to co dzieje się w tej książce jest częścią czegoś znacznie większego, planu którego realizacja ma dotknąć cały znany bohaterom świat. Postacie są niesamowite, a ich interakcje są bardzo zabawne do czytania, dialogi to mocny punkt tej historii. Jest miły akcent humoru i sarkazmu w większości rozmów, które prowadzi Celaeny. Seksowny książę podrywa zabójczynię, księżniczka zaprzyjaźnia się z nią, a surowy kapitan straży próbuje utrzymać ją w ryzach. Uwielbiam beztroską i słodką osobowość Doriana, tak samo jak uwielbiam opiekuńczą i troskliwą stronę Chaola, autorka naprawdę ma sposób, abyś zakochał się w jej bohaterach, każdy znajdzie w nich cos, co czyni je bliższymi, bardziej przyjacielskimi;-) Przyznaję, że Celaena zachowuje się czasem jak bachor, ma oczywiście problemy z gniewem (ale biorąc pod uwagę jej przeszłość, mogę to zrozumieć) i musi trochę dojrzeć, by stać się bardziej interesująca, ale musimy pamiętać, że ma dopiero 18 lat, więc jest miejsce na proces dojrzewania w kolejnych książkach. W pierwszych rozdziałach nie robiła takiego wrażenia, ale było coraz lepiej, gdy zaczęliśmy rozumieć jej przeszłość, intencje i zamiary (wiem też, że w następnych książkach bardzo się zmieni, więc będzie tylko lepiej!). Uwielbiam Celaenę i jej podróż. w nieznane, kocham też Chaola, Doriana, Nehemię i wszystkich innych obok nich - dobrych czy złych. Będę trwała przy tej serii do końca, uwielbiam ją całym sercem i nie mogę się doczekać co przyniesie mi zakończenie:-)

Kiedy sięgnęłam po „Szklany tron” autorstwa Sarah J. Maas, byłam pełna oczekiwań, słysząc wcześniej wiele pozytywnych opinii o tej serii. Zaintrygowała mnie zwłaszcza postać głównej bohaterki, Celaeny Sardothien – młodej, sławnej zabójczyni, która miała walczyć o wolność w mrocznym świecie pełnym intryg. Już po kilku rozdziałach zdałam sobie sprawę, że to nie jest typowa książka fantasy, a Celaena jest postacią, która wcale nie jest tak jednoznaczna, jak można by się spodziewać.<br> <br> Celaena Sardothien to bohaterka, która od początku przykuwa uwagę. W pierwszej scenie poznajemy ją jako więźniarkę obozu pracy w Endovier, gdzie przetrzymywano ją po tym, jak została pojmana jako najbardziej niebezpieczna zabójczyni królestwa. Kiedy książę Dorian proponuje jej szansę na wolność w zamian za udział w turnieju, w którym musi pokonać innych zabójców, najemników i wojowników, aby zostać królewskim obrońcą, widzimy jej determinację i pragnienie przetrwania. Celaena nie jest jednak typową mroczną i zimną postacią – to młoda kobieta, która mimo brutalnej przeszłości wciąż zachowuje w sobie pewną lekkość, ironię i chęć do życia. Ta mieszanka cech – nieustraszona zabójczyni i jednocześnie osoba pełna sprzeczności – sprawia, że od początku stała mi się bliska.<br> <br> To, co uwielbiam w „Szklanym tronie”, to sposób, w jaki Maas przedstawia rozwój bohaterki. Celaena, mimo swojej reputacji, nie jest postacią wyidealizowaną. Ma swoje słabości, czasem bywa impulsywna i popełnia błędy. Jednocześnie autorka nie pozwala jej być jedynie brutalną maszyną do zabijania – w Celaenie widać człowieka, który zmaga się z własnymi demonami, który tęskni za wolnością i normalnym życiem, mimo że wie, iż prawdopodobnie nigdy go nie zazna.<br> <br> Akcja książki rozgrywa się głównie w zamku króla Adarlanu, gdzie Celaena zostaje wprowadzona jako kandydatka do tytułu Królewskiego Obrońcy. Turniej, który z początku wydaje się być główną osią fabuły, szybko okazuje się tylko tłem dla znacznie bardziej skomplikowanych intryg. Tajemnice zamku, mroczna magia, dziwne morderstwa – to wszystko wciągnęło mnie jeszcze bardziej, niż sama rywalizacja. Zamiast prostego turnieju, otrzymałam rozbudowaną intrygę, pełną politycznych gier i niebezpiecznych tajemnic. Maas zgrabnie prowadzi fabułę, mieszając wątki walki, romansu i magii, co sprawia, że książka ani na chwilę nie traci tempa.<br> <br> Relacje między bohaterami to kolejny mocny punkt tej powieści. Z jednej strony mamy księcia Doriana, który wprowadza do życia Celaeny element beztroski i flirtu, a z drugiej kapitana Gwardii Królewskiej – Chaola, który podchodzi do niej z nieufnością, ale z czasem staje się kimś znacznie więcej. Obaj mężczyźni wprowadzają do historii zupełnie inne napięcie – Dorian to ten, który daje Celaenie oddech, wolność, ale jednocześnie jest świadomy ograniczeń swojej roli jako księcia. Chaol natomiast jest twardy, lojalny wobec swojego króla, ale też z czasem coraz bardziej zainteresowany samą Celaeną, co prowadzi do skomplikowanych emocji.<br> <br> Mimo że w książce pojawia się pewien trójkąt miłosny, nie jest to główny wątek, co mnie osobiście ucieszyło. Relacje bohaterów są istotne, ale nie dominują nad historią – stanowią jedynie część większej układanki, w której najważniejsze są tajemnice zamku i zbliżające się zagrożenie.<br> <br> Jednym z najciekawszych elementów „Szklanego tronu” była dla mnie magia. W świecie Adarlanu magia została zakazana i zniszczona przez króla, ale w książce pojawiają się tajemnicze oznaki, że nie wszystko zostało całkowicie wyplenione. Celaena natrafia na runy, starożytne symbole i mroczne siły, które zaczynają oddziaływać na nią i jej otoczenie. Te magiczne wątki stopniowo odkrywają przed nami świat, który jest znacznie bardziej złożony, niż można by się spodziewać na początku. Maas zgrabnie wplata magię w fabułę, nie rzucając od razu wszystkiego na głęboką wodę, ale raczej budując napięcie i atmosferę zagrożenia.<br> <br> Jeśli miałabym wskazać jeden element, który mógłby być nieco bardziej rozwinięty, to byłaby to sama arena turnieju. Choć sama rywalizacja była interesująca, liczyłam na więcej pojedynków, strategii i starć między uczestnikami. Momentami turniej schodził na dalszy plan, co nieco rozczarowało mnie, bo byłam przygotowana na bardziej dynamiczne sceny walki. Jednak nadrabiają to inne wątki – zwłaszcza te związane z tajemniczymi morderstwami i magią.<br> <br> Podsumowując, „Szklany tron” to książka, która zaskoczyła mnie swoją złożonością i głębią. Celaena Sardothien to bohaterka, która szybko zdobyła moje serce – jest silna, odważna, ale też pełna wewnętrznych rozterek i ludzkich cech, które czynią ją postacią wyjątkową. Świat Adarlanu, z jego zakazaną magią, politycznymi intrygami i mrocznymi tajemnicami, wciągnął mnie całkowicie. Choć to dopiero pierwszy tom serii, już teraz wiem, że sięgnę po kolejne części, bo historia Celaeny dopiero się zaczyna, a ja chcę być świadkiem jej dalszej drogi.<br> <br> Sarah J. Maas stworzyła świat, który żyje i oddycha, a jego bohaterowie są zaskakująco realni i pełni sprzeczności. To nie tylko opowieść o walce o przetrwanie, ale także o odkrywaniu siebie, mierzeniu się z własnymi lękami i podejmowaniu trudnych decyzji. „Szklany tron” to świetny początek serii, która ma potencjał, by stać się jedną z moich ulubionych.

Nie sądzę, żebym kiedykolwiek potrafiła właściwie wyrazić moją miłość do tej książki i tej serii. Rany, ale ja ją uwielbiam! Pamiętam kiedy po raz pierwszy sięgnęłam po tę książkę, zupełnie na ślepo. nie znając wcześniej treści ani pomysłu na jej fabułę, wiecie taki szczęśliwy, złoty strzał! Znalazłam egzemplarz w bibliotece i tak mi się spodobała ta powieść, że przeczytałam ją w jeden dzień, dacie wiarę? Natychmiast wysłałam mojej przyjaciółce SMS-a, że musi to przeczytać, często podrzucamy sobie info o ciekawych książkach. Dałam jej egzemplarz z biblioteki i obie skończyłyśmy dwie pierwsze książki w mniej niż cztery dni.<br> "Szklany tron" ma wiele do zaoferowania. Jest pełna akcji, tajemnic, wiarygodnych postaci i zabawnych dialogów. Z drugiej strony ma też kilka tropów, które zazwyczaj sprawiają, że mam ochotę wyrywać włosy pasmo po paśmie: trójkąt miłosny, przewidywalne zwroty akcji. To w żadnym wypadku nie czyni tej książki złą, ponieważ pomimo tych wątków pobocznych wciąż byłam w pełni pochłonięta tą lekturą! <br> Celaena jest taką jest czarnym charakterem!! To znaczy, dziewczyna ma mroczną przeszłość i była osobiście szkolona przez króla zabójców... brzmi obiecująco, prawda? Była nawet najlepszą zabójczynią w królestwie Adarlan, dopóki nie została zdradzona i wysłana do kopalni soli w Endovier jako niewolnica na rok. "Wszyscy nosimy blizny... Moje są po prostu bardziej widoczne niż u większości."<br> Aktualnie wraca do stolicy jako mistrzyni z nadania księcia w nadchodzącym turnieju, który ma zdecydować, kto będzie następnym mistrzem króla ( jego osobistym zabójcą za zlecenie). Jeśli wygra, zyska wolność i zostanie oficjalnie zatrudniona przez króla, jeśli przegra, wróci do kopalni. Dodaj do tego fakt, że jej konkurenci w tajemniczy sposób giną w zamku i masz świetną mieszankę akcji, humoru, fantazji i tajemnicy. Celaena jest gotowa zrobić wszystko, by uwolnić się od kopalni i pokazuje nam, co znaczy wytrwałość.<br> <br> Ta książka jest pełna akcji z bardzo ciekawą linią fabularną, która pokazuje nam, że to co dzieje się w tej książce jest częścią czegoś znacznie większego, planu którego realizacja ma dotknąć cały znany bohaterom świat. Postacie są niesamowite, a ich interakcje są bardzo zabawne do czytania, dialogi to mocny punkt tej historii. Jest miły akcent humoru i sarkazmu w większości rozmów, które prowadzi Celaeny. Seksowny książę podrywa zabójczynię, księżniczka zaprzyjaźnia się z nią, a surowy kapitan straży próbuje utrzymać ją w ryzach. Uwielbiam beztroską i słodką osobowość Doriana, tak samo jak uwielbiam opiekuńczą i troskliwą stronę Chaola, autorka naprawdę ma sposób, abyś zakochał się w jej bohaterach, każdy znajdzie w nich cos, co czyni je bliższymi, bardziej przyjacielskimi;-) Przyznaję, że Celaena zachowuje się czasem jak bachor, ma oczywiście problemy z gniewem (ale biorąc pod uwagę jej przeszłość, mogę to zrozumieć) i musi trochę dojrzeć, by stać się bardziej interesująca, ale musimy pamiętać, że ma dopiero 18 lat, więc jest miejsce na proces dojrzewania w kolejnych książkach. W pierwszych rozdziałach nie robiła takiego wrażenia, ale było coraz lepiej, gdy zaczęliśmy rozumieć jej przeszłość, intencje i zamiary (wiem też, że w następnych książkach bardzo się zmieni, więc będzie tylko lepiej!). Uwielbiam Celaenę i jej podróż. w nieznane, kocham też Chaola, Doriana, Nehemię i wszystkich innych obok nich - dobrych czy złych. Będę trwała przy tej serii do końca, uwielbiam ją całym sercem i nie mogę się doczekać co przyniesie mi zakończenie:-)

Moja koleżanka wcisnęła mi tą książkę do ręki i powiedziała, że koniecznie muszę ją przeczytać! Fakt, że tak długo zwlekałam z rozpoczęciem tej serii sprawia, że kwestionuję swój proces podejmowania decyzji, mimo iż jak mawiają mądrzy ludzie "Zycie to sztuka wyboru!". Głównie na zasadzie "dlaczego do cholery czekałam tak długo????". Świetna książka, podzielę się trochę jej treścią z wami moje misiaczki, ale nie za dużo żebyście sami zabrali się za czytanie tej genialnej lektury, wiem jak ranią spoilery w Internetach :D <br> <br> Król Erilei jest gotów wybrać mistrza, kogoś kto wykona całą jego brudną robotę pozbycia się ludzi, którzy mogą przysporzyć mu problemów. Nie wiem jak wam, ale takie przedstawienie sytuacji bezposredni wywołuje u mnie skuteczne paralele do motywów rodem ze Shreka: tam tez krótkonogi, pocałowaty Lord Farquaad najął zielonego ogra i jego rozgadanego osła aby ubili smoka w zamian zyskując spokój na ich wspolnym bagnie. Wracając jednak do powieści "Szklany Tron": nie ma nikogo lepszego do roli wskazanej przez Króla Erlei aniżeli banda złodziei, zabójców, strażników i zabójców, więc nadszedł czas, aby zorganizować konkurs na dzielnego wojownika, a tytuł ten pisany jest tylko dla zwycięzcy turnieju. Każdy bogaty sponsor wybiera swojego kandydata, a książę myśli sobie: kto jest najlepszym kandydatem? Oczywiście najbardziej śmiercionośna zabójczyni miasta, Celaena Sardothien. Problem w tym, że przez ostatni rok gniła w Endovier i jej aktualna forma nie jest nikomu szerzej znana, co wiecej ona sama nie wie na co ją stać! Kiedy książę i kapitan straży jadą po Celaenę, ona nie może powstrzymać się od najgorszych myśli: czy powinna ufać, że ta historia o staniu się królewskim mistrzem i byciu wolną kobietą po czterech latach służby jest prawdziwa, czy też oni naprawdę są tu po to, by zabrać ją na szubienicę? Tylko w jeden sposób może się o tym przekonać... Nie potrafię wyrobić sobie zdania na temat Celaeny, raz ją lubię, raz nie, budzi we mnie zupełnie ambiwalentne uczucia. Czasami uważam ją za wyjątkowo chamską i arogancką, ale czego można się spodziewać po zabójczyni? Muszę przyznać, że pokochałam zarówno Doriana jak i Choal! Dorian po prostu wydaje się chcieć łatwego życia, kochać swoje psy, nie chce brać życia zbyt poważnie i być naprawdę bezczelnym, ale zabawnym. Choal jest silny, niezależny i wie, czego chce.<br> <br> Szczególnie przyjemnie czytało mi się sceny związane z opisem walki. Każda z nich była tak intensywna i wszystko czułam, jakbym oglądała ją na żywo, rozgrywała się przede mną. Punkt kulminacyjny: Chaol pomagający Celaenie podczas jej pojedynku z Cainem, mówiący jej, żeby wstała...moje emocje sięgały zenitu. Podobało mi się również przesunięcie wątków między postaciami, nie zakłóciło to narracji, ale pomogło lepiej zrozumieć ich uczucia i motywy jakimi się kierowali. <br> <br> Podobała mi się mieszanka średniowiecza i współczesności, udane połączenie bez dwóch zdań! Były momenty, kiedy miałam wrażenie, że akcja nie toczy się w jakimś odległym królestwie, ale gdzieś blisko mnie, patrząc za horyzont miałam nawet uczucie, ze jest tuz tuz.... Uwielbiam też aspekt fantastyczny - magia zakazana, portale i symbole, to wszystko sprawiło, że lektura była wciągająca i ciekawa. <br> Wszystkim, którzy dotarli tak daleko, dziękuję za czytanie i życzę miłego dnia! Nie krępujcie się też dzielić swoimi przemyśleniami, komentować tę książkę bo jestem ciekaw opinii :D ★★★★★

Tyle się działo, tyle mam przemyśleń, że mogłabym o "Szklanym tronie" napisać osobną książkę, serio. Mam poczucie, że czytałam fantastykę na najwyższym poziomie z tak zbudowanym światem, do którego przenika się od pierwszych stron i przeżywa się z bohaterami każdy najmniejszy moment.<br> <br> Bardzo dużą uwagę zwróciłam na styl pisania Maas oraz jej wybór dotyczący narracji w książce. Autorka zdecydowała się na narrację trzecioosobową, która nie należy do moich ulubionych, ale bardzo szybko przekonałam się, że dla tej serii jest to najlepszy wybór. Myślę, że wymagała tego przede wszystkim ilość postaci, które są tak różnorodne i cudownie wykreowane, że ograniczenie książki do perspektywy tylko jednej z nich byłoby strzałem w kolano.<br> <br> Ogromnie spodobał mi się wątek dotyczący turnieju o tytuł Królewskiego Zabójcy - kilka razy przemknęła mi przez głowę myśl, że książka mogłaby się spodobać fanom "Igrzysk Śmierci", chociaż sam turniej przeplatany był innymi, równie ciekawymi wydarzeniami. Jeśli dodamy do tego magię, fae, księżniczkę z dalekich stron, tajemnicze symbole i morderstwa... Nie mogłam się wprost oderwać, ponieważ nic tutaj nie było przewidywalne i do samego końca siedziałam jak na szpilkach. Musiałam poznać prawdę na temat każdej z tych rzeczy!<br> <br> Największy minus książki? Chyba jedynie trójkąt miłosny, który był wyczuwalny od momentu przeniesienia się głównych bohaterów do zamku. Co prawda ten wątek nie gra tutaj głównej roli, ale nie da się przejść obok obojętnie - jego wielką miłośniczką niestety nie jestem. Poza tym uważam, że najbardziej komplikuje sytuację sama Celaena poprzez swoje zachowanie względem obu mężczyzn. Poza tym moje serce od samego początku podbił Dorian - syn złego króla, który pod uległością względem ojca skrywał od początku dużo, dużo więcej. Jestem okropnie ciekawa jak zostanie przedstawiony w kolejnych tomach.<br> <br> Całkowicie już przepadłam jeśli chodzi o całą serię. Myślę, że to dzięki tej magii, bo z pewnością jest w "Szklanym tronie" coś bardzo magicznego, co sprawia, że chce się czytać więcej i więcej. Jeśli szukacie dobrej jakości fantastyki, która oderwie Was od świata rzeczywistego to będzie to pozycja idealna, zwłaszcza na jesienno-zimowe wieczory.🤭🍂