Stan książek
Nasze książki są dokładnie sprawdzone i jasno określamy stan każdej z nich.
Nowa
Książka nowa.
Używany - jak nowa
Niezauważalne lub prawie niezauważalne ślady używania. Książkę ciężko odróżnić od nowej pozycji.
Używany - dobry
Normalne ślady używania wynikające z kartkowania podczas czytania, brak większych uszkodzeń lub zagięć.
Używany - widoczne ślady użytkowania
zagięte rogi, przyniszczona okładka, książka posiada wszystkie strony.
Szkice o przekładzie literackim. Literatura...
Masz tę lub inne książki?
Sprzedaj je u nas
Monografia zatytułowana "Szkice o przekładzie literackim. Literatura rodem z Quebecu w Polsce" stanowi pierwsze obszerne studium, mające na celu analizę tłumaczeń literatury z Quebecu na język polski. Autorka łączy podejście historycznoliterackie z teorią przekładu, aby przybliżyć polskim odbiorcom kontekst oraz kluczowe zagadnienia dzieł literatury quebeckiej. Książka oferuje szczegółowy wgląd w wybrane teksty poprzez pryzmat odpowiednich ram teoretycznych, które są kluczowe dla zrozumienia reprezentatywnych kwestii i wyzwań tłumaczeniowych.
W monografii szczególną uwagę poświęcono wyborowi utworów do translacji oraz decyzjom wydawniczym, a także analizie paratekstów charakterystycznych dla przekładów powieści quebeckich na język polski. Jednym z ważnych tematów jest omówienie serii przekładowej, skupiającej się na dwóch tłumaczeniach klasycznego dzieła "Maria Chapdelaine" Louisa Hmona, powstałych na przestrzeni niemal stu lat.
Autorka analizuje także tłumaczenia czterech istotnych powieści dla literatury Quebecu: "Agaguk" Yves'a Thériaulta, "Une saison dans la vie d'Emmanuel" Marie-Claire Blais, "Kamouraska" Anne Hébert oraz "La fille qui aimait trop les allumettes" Gaétana Soucy'ego. Opisuje rolę tłumacza i znaczenie jego kreatywności w procesie przekładu, a także przybliża polskim czytelnikom fenomen literatury neoquebeckiej, znanej jako écriture migrante. W tym kontekście szczególnie interesująca jest analiza przekładów twórczości pochodzącego z Haiti Dany'ego Laferrière'a oraz tekstów Régine Robin, mającej polskie korzenie.
Osobny rozdział poświęcony jest Michelowi Tremblayowi, czołowemu dramaturgowi Quebecu, i specyfice jego twórczości, w tym roli socjolektu joual, używanego w Montrealu, w jego dziełach. Monografia porusza również kwestię specyfiki antologii na rynku wydawniczym tłumaczeń, co jest zilustrowane przykładem dwujęzycznej "Antologii poezji Quebeku" (1985) i "Antologii współczesnej noweli quebeckiej" (2011).
Publikacja kończy się refleksją na temat obrazu literatury quebeckiej w przekładach oraz jej recepcji w polskiej krytyce literackiej, zwłaszcza w kontekście artykułów publikowanych w czasopismach literackich.
Wybierz stan zużycia:
WIĘCEJ O SKALI
Monografia zatytułowana "Szkice o przekładzie literackim. Literatura rodem z Quebecu w Polsce" stanowi pierwsze obszerne studium, mające na celu analizę tłumaczeń literatury z Quebecu na język polski. Autorka łączy podejście historycznoliterackie z teorią przekładu, aby przybliżyć polskim odbiorcom kontekst oraz kluczowe zagadnienia dzieł literatury quebeckiej. Książka oferuje szczegółowy wgląd w wybrane teksty poprzez pryzmat odpowiednich ram teoretycznych, które są kluczowe dla zrozumienia reprezentatywnych kwestii i wyzwań tłumaczeniowych.
W monografii szczególną uwagę poświęcono wyborowi utworów do translacji oraz decyzjom wydawniczym, a także analizie paratekstów charakterystycznych dla przekładów powieści quebeckich na język polski. Jednym z ważnych tematów jest omówienie serii przekładowej, skupiającej się na dwóch tłumaczeniach klasycznego dzieła "Maria Chapdelaine" Louisa Hmona, powstałych na przestrzeni niemal stu lat.
Autorka analizuje także tłumaczenia czterech istotnych powieści dla literatury Quebecu: "Agaguk" Yves'a Thériaulta, "Une saison dans la vie d'Emmanuel" Marie-Claire Blais, "Kamouraska" Anne Hébert oraz "La fille qui aimait trop les allumettes" Gaétana Soucy'ego. Opisuje rolę tłumacza i znaczenie jego kreatywności w procesie przekładu, a także przybliża polskim czytelnikom fenomen literatury neoquebeckiej, znanej jako écriture migrante. W tym kontekście szczególnie interesująca jest analiza przekładów twórczości pochodzącego z Haiti Dany'ego Laferrière'a oraz tekstów Régine Robin, mającej polskie korzenie.
Osobny rozdział poświęcony jest Michelowi Tremblayowi, czołowemu dramaturgowi Quebecu, i specyfice jego twórczości, w tym roli socjolektu joual, używanego w Montrealu, w jego dziełach. Monografia porusza również kwestię specyfiki antologii na rynku wydawniczym tłumaczeń, co jest zilustrowane przykładem dwujęzycznej "Antologii poezji Quebeku" (1985) i "Antologii współczesnej noweli quebeckiej" (2011).
Publikacja kończy się refleksją na temat obrazu literatury quebeckiej w przekładach oraz jej recepcji w polskiej krytyce literackiej, zwłaszcza w kontekście artykułów publikowanych w czasopismach literackich.
