Saga kryminalna. Tom 6. Syrenka

"Syrenka" to moja pierwsza styczność z tą szwedzką autorką, której okładki powieści jednak bardzo dobrze kojarzę z półek wszelkich sklepów z książkami. Wcześniej nie zagłębiałem się w żadne opisy i recenzje jej książek, więc nie wiedziałem, czego mam się spodziewać. Więc na co się natknąłem? Bardzo suspensowy styl z fabułą skomplikowaną, żeby nie powiedzieć zagmatwana, ale również nieco za długą. Być może było to konieczne, aby czytelnik mógł poznać wszystkie niezbędne informacje i wciągnąć się w fascynującą i szaloną opowieść o stricte psychologicznym charakterze. Tak, to jak najbardziej thriller psychologiczny. Skandynawska autorka swoim styl pisania przypominała mi nieco innych pisarzy z tego rejonu świata, jak Mankell i Stieg Larsson.

W książce mamy do czynienia z wielowątkową i rozciągniętą w czasie opowieścią. To naprawdę świetny zbieg okoliczności , że detektyw Patrick Hedström i jego żona Erica mieszkają w wiosce Fjallbäcka. Ktoś w końcu musi rozwikłać zbrodnie, które ciągle się zdarzają, i choć policja wykonuje całkiem dobrą robotę, nigdy nie radzi sobie bez ingerencji Eriki. Przyjaciel Erici i miejscowy pisarz, Christian Thydell, otrzymuje złowieszcze wiadomości, ale nie chce nic z tym zrobić. Co on ukrywa? Tymczasem inny miejscowy mężczyzna i przyjaciel Christiana, zaginął. Dodajmy do tego jeszcze dwóch jego przyjaciół, którzy zaczynają otrzymywać te same pogróżki, kilka złowieszczych retrospekcji z maltretowanego dzieciństwa i wzmianki o pięknej, tajemniczej kobiecie z długimi ciemnymi włosami, a mamy wszystko, czego potrzeba do miłego szwedzkiego śledztwa w małym miasteczku.

Powieść z gatunku whoduit, nieco w stylu Christie, z oczywiście wieloma elementami współczesnymi. Historia opowiadana jest na zasadzie naprzemiennych rozdziałów, które raz umiejscowione są w teraźniejszości, a raz w przeszłości. Skomplikowanie "Syrenki" potęgują skomplikowane relacje rodzinne, przyjacielskie i wiele tajemnic, które prędzej czy później muszą przecież wyjść na jaw.

"Syrenka" ma w sobie dużo obserwacji na temat poczucia straty, zaniedbania, traumy, wyrzutów sumienia i bólu serca. W końcu tyczy się też tragicznych śmierci, które wywołują nieodwracalne zmiany. Poza tym Lackberg odniosła się w "Syrence" do ważnych, ale przede wszystkim trudnych tematów społecznych, takich jak gwałty i zaburzenia psychiczne.

Pomimo nieco przydługawej narracji, to zwroty akcji i napięcie sprawiały, że wieczorami siadałem na długie godziny, aby ją czytać. Podobało mi się czytanie o szczegółach policyjnej pracy, a nawet tego, jak łączą życie prywatne z zawodowym.

"Syrenka" robi wrażenie. Daje emocje, pytania i pozostawia po skończeniu książki w lekkim niepokoju i wrażeniu powrotu z innej rzeczywistości. Myślę, że to wartościowa pozycja, która spodoba się nawet bardziej wybrednym koneserom literatury.

To już szósta książka Camilli Lackberg, którą przeczytałam i powiedzieć, że jestem jej wielką fanką, byłoby niedopowiedzeniem. "Syrenka", to szósta książka, której bohaterami są detektyw policyjny Patrick Hedstrom i jego żona, pisarka kryminałów, Erica Falck. Nie zwykłam czytać serii wydawniczych, ale odkąd przeczytałam pierwszą książkę z tego cyklu "Księżniczka z lodu", ta para w jakiś sposób zyskała moją sympatię. W związku z tym śledzę tę serię i sięgnęłam po "Syrenkę", w której Erica zaprzyjaźnia się z lokalnym autorem o imieniu Christian Thydell, który ma dość tajemniczą i mroczną przeszłość. Kiedy po raz pierwszy spotykamy Christiana, jeden z jego przyjaciół Magnus zaginął i ostatecznie został znaleziony zamordowany. Znakiem firmowym ich relacji jest angażowanie się Erici w śledztwa prowadzone przez Patricka i jego kolegów. Tak jest również i tym razem, tym bardziej, że Erica chce pomóc Christianowi, który otrzymał listy z pogróżkami. No i ogólnie, jak to zwykle bywa, nic nie jest takie, jakie się wydaje, a z biegiem czasu pojawiają się coraz to większe sensacje.

"Syrenka" jest być może najlepszą częścią tej serii do tej pory! Byłam w ciągłym napięciu, próbując zorientować się o co chodzi. Książki Pani Kamili są lepsze niż wszelkie seriale! Zaskakiwała mnie co chwile, a jak doszłam do ostatniej strony książki, byłam w szoku, że to już. Tutaj również autorka nie stroni od pewnych opisów, które zmuszają do głębokich refleksji, wywołują strach, obrzydzenie i smutek. Zakończenie sprawy było totalnie szokujące, ale zdecydowanie klimatyczne i odpowiednie. Takie finały powodują, że człowiek automatycznie ma ochotę na kolejną część.

Okej, więc już sprawdziłam. "Latarnik" to następna część i mam nadzieję, że już ją dla mnie pakujecie!!!