Studium w szkarłacie

<p>"Studium w szkarłacie" to pierwsze wprowadzenie, jakie świat otrzymał do postaci Sherlocka Holmesa, dla mnie najlepszego detektywa w historii literatury stworzonego przez Arthura Conan Doyle'a.. Osobiście uważam, że Arthur Conan Doyle i jego Sherlock Holmes to idealny punkt wyjścia dla początkującego czytelnika, który chce wejść w świat prawdziwej lektury, tej naprawdę dobrej i dojrzałej, nawet jeśli nie jest przesadnie wymagająca. Przynajmniej tak było w moim przypadku i był to fantastyczny krok do przodu.</p><p>„Studium w szkarłacie” fabuła:</p><p>Po służbie jako lekarz wojskowy w Indiach i Afganistanie, doktor John Watson zostaje zwolniony ze służby w 1878 roku po urazie ramienia i następującym po nim zakażeniu tyfusem. Wraca do Londynu i żyje tam przez około trzy lata na swojej bardzo małej rencie inwalidzkiej. Szukając niedrogiego mieszkania, natrafia na Sherlocka Holmesa. Watson spotyka rzekomego naukowca w laboratorium. Zaledwie kilka dni później wprowadzają się do mieszkania przy Baker Street 221b. Podczas ich wspólnego zamieszkiwania doktor John Watson ma okazję poznać nieco lepiej tajemniczego nieznajomego. Zauważa, że Holmes zachowuje ścisłą codzienną rutynę, a więc właściwie nie ma nic do ukrycia. Wszelkiego rodzaju osoby wciąż przychodzą prosić o pomoc Sherlocka Holmesa. Niedługo potem "ujawnił się" Watsonowi jako detektyw i tzw. uzupełnienie policji kryminalnej. Ludzie przychodzą do niego, gdy nikt inny nie jest w stanie rozwiązać zbrodni, gdyż spostrzegawczość i talent Sherlocka Holmesa do wykrywania szczegółów są wyjątkowe. Kiedy Sherlock Holmes i doktor Watson otrzymują zgłoszenie o śmierci, ten drugi namawia go do podjęcia sprawy. Drebber, jak nazywa się zamordowany, leży zupełnie bez szwanku w swoim domu. Obok niego funkcjonariusze znajdują obrączkę kobiety i czyjąś krew z napisanym na ścianie słowem "zemsta". Sherlock Holmes dokładnie bada miejsce zbrodni, a następnie rozpoczyna własne śledztwo, które w niczym nie przypomina tego prowadzonego przez policję. Kiedy detektywi informują detektywa, że aresztowali mordercę, Sherlock Holmes wydaje się być zaskoczony, bo ma swoje zupełnie inne zdanie.</p><p>Moje opinia:</p><p>„Studium w szkarłacie” to nie tylko początek przyjaźni doktora Johna Watsona i słynnego brytyjskiego detektywa, to także początek pasjonującej serii detektywistycznych zagadek. O jakości literackiej Arthura Conana Doyle'a nie będę się wypowiadał, bo to byłaby strata czasu i nie mógłbym wnieść nic nowego, wszystko zostało już w tym sensie powiedziane, może powiem, że wszystkie pochwały są naprawdę uzasadnione. Książka podzielona jest na dwie części, tę, w której Sherlock poznaje sprawę morderstwa oraz tę, w której ukazany jest motyw mordercy na podstawie wydarzeń, które dotyczą go osobiście. W przypadku tej powieści widać, że nie trzeba tworzyć historii długiej na 500 lub więcej stron, żeby wyczerpać temat i zachwycić czytelnika. Te 300 stron w zupełności wystarczają, aby móc poczuć się związanym z postaciami i przedstawioną historią. Dedukcje, jakich dokonuje Sherlock w trakcie sprawy są naprawdę fascynujące. Wynika to po części z faktu, że zawsze najpierw wymienia się wyniki badań, do których doszedł. Podczas gdy czytelnik wciąż zastanawia się, jak doszedł do tego wniosku, oświeca równie niezorientowanego doktora Watsona w kilkustronicowym monologu o poszczególnych krokach, które dzięki temu nagle wydają się zaskakująco zrozumiałe. To, co chyba uczyniło serię z Holmesem tak sławną, to fakt, że nie daje najmniejszej szansy na próbę odkrycia, kto jest mordercą, w przeciwieństwie do reszty książek z tego gatunku, które czytałem. Doyle'owi udało się również to, co jest jednym z głównych celów czytania. Książka musi wzbudzić w nas emocje, zaangażować nas i zostawić coś w nas po jej zamknięciu. I Doyle'owi, ze swoim Holmesem, udaje się to w cudowny sposób. Jeśli chcesz poznać jedynego i niepowtarzalnego Sherlocka, musisz przeczytać tę książkę.</p>

<p>Powieści detektywistyczne to zawsze dla mnie rozluźniające przystanki pomiędzy większymi, “poważniejszymi" książkami. Mam kilka ulubionych serii, które czytam i do których lubię wracać, ale ponieważ, nigdy nie przeczytałem ani jednej historii o Sherlocku Holmesie, mój wybór padł właśnie na powieść sir Arthura Conana Doyle'a. Postanowiłem spotkać się z Holmesem i Watsonem, tam gdzie po raz pierwszy spotkali się - na kartach powieści “Studium w szkarłacie”, napisanej w 1887 roku.</p><p>Doktor John Watson wraca do Londynu ze swojej służby w brytyjskiej armii. Szukając kogoś, z kim mógłby dzielić czynsz, wspólny przyjaciel zasugerował naukowca i detektywa-amatora, z którym jego zdaniem Watson mógłby znaleźć wspólny język. Tak to właśnie dochodzi do ich pierwszego spotkania, które będzie podwaliną pod kolejne historie o najbardziej rozpoznawalnym detektywie świata. Holmes uznał, że Watson jest kimś, z kim mógłby wygodnie żyć. Ponieważ obaj mężczyźni mieli różne godziny pracy, a Holmes zajmował się zarówno pracą detektywistyczną, jak i eksperymentami naukowymi, Watson i Holmes mieli niewielki kontakt w początkowym okresie ich wspólnego mieszkania. Watson nie miał pojęcia, że Holmes był w jakikolwiek sposób zaangażowany w działania wymiaru sprawiedliwości, to jest do dnia, w którym przyszedł list z prośbą o pomoc Holmesa w sprawie. Sherlock nalega, aby Watson towarzyszył mu. Najsłynniejszy duet detektywów rozpoczyna swoją pierwszą sprawę.</p><p>Jak w wielu współczesnych kryminałach z udziałem prywatnych detektywów, Sherlock Holmes rozwiązuje zagadkę, zanim jeszcze policyjni detektywi zaczynają podejrzewać, kto jest sprawcą. Również podobnie jak w przypadku współczesnych spraw, które czytałem, policja otrzymuje wszystkie zasługi za rozwiązanie zagadki, mimo że to Holmes tak naprawdę dostarcza gotowe rozwiązanie.</p><p>Ponieważ jest to pierwsza z wielu opowieści o Holmesie i Watsonie, Doyle po raz pierwszy wprowadza postaci, które tak naprawdę czytelnikowi miały nie być znane, ale zostały już przez tyle lat przemielone w popkulturze, że nie dałoby się współcześnie podejść do niej z “czystą kartą”. Dlatego też poniekąd autor “traci” sporo czasu na introdukcję głównych bohaterów, ale dla mnie to nie strata czasu, bo czytanie o nich było wspaniałe. Doskonale rozumiem cały kult jaki narósł wokół tej postaci i przyjemnie spędziłem czas w towarzystwie pary detektywów. “Studium w szkarłacie” jest doprawdy świetną książką, choć nieco w niej widać, ze Arthur Conan Doyle dopiero uczył się jak prowadzić takie historie. Mimo to polecam.</p>

<p>Zdałam sobie ostatnio sprawę, że nigdy nie przeczytałam żadnej powieści o Sherlocku Holmesie. Jasne, w dzieciństwie dostałam zbiór opowiadań dla dzieci o tym detektywie, ale nigdy w życiu nie przeczytałam książki, która została napisana przez Arthura Conana Doyle'a. Opowiadania bardzo mi się podobały, ale pamiętam z nich tylko pojedyncze fragmenty, nic nie znaczące szczegóły i dziwaczne obrazki. Postanowiłam więc przełamać ten impas i zdecydowałam się przeczytać pierwszy tom z cyklu powieści o Holmesie - “Studium w szkarłacie”.</p><p>Zaskoczyłam się tym, że ta książka nie tyczy się tylko śledztwa, które podejmuje Holmes. To dzieje się dopiero w drugiej połowie książki. W pierwszej połowie zostaje nam bowiem przedstawiony doktor John Watson, który będzie towarzyszył Holmesowi w kolejnych jego śledztwach. Watson wraca do Londynu po tym, jak został ranny na wojnie i zaczyna szukać miejsca do życia. Przez znajomego poznaje genialnego detektywa Sherlocka Holmesa, który również przypadkiem szuka mieszkania. Podczas gdy obaj są jeszcze w trakcie przeprowadzki do miejsca, w którym mieliby razem zamieszkać, londyńska policja prosi o pomoc Holmesa w śledztwie dotyczącym morderstwa. Martwe ciało bez zewnętrznych obrażeń, miejsce zbrodni pełne krwi i niemieckie słowo "Rache" na ścianie zastanawiają śledczych. Czy Sherlockowi Holmesowi uda się rozwiązać podstępną sprawę i skazać mordercę?</p><p>Byłam szczególnie podekscytowana tą powieścią, ponieważ jestem wielką fanką serialu "Sherlock", którego pilotażowy odcinek "A Study in Pink" jest luźno oparty na tym dziele (w oryginale: “A Study in Scarlet”). Miałam dużo zabawy przy porównywaniu powieści z adaptacją telewizyjną. Tyle mogę powiedzieć: różnice zdecydowanie przeważają, ale twórcy serialu moim zdaniem uwspółcześnili historię w bardzo nowatorski sposób i z szacunkiem dla oryginału.</p><p>"Studium w szkarłacie" to klasyczna powieść kryminalna, którą wspaniale czyta się po dziś dzień. Jest to dość prosta, ale i wciągająca lektura, gdyż autor rezygnuje z długich wstępów czy rozwlekłych opisów i skupia się całkowicie na opowiedzeniu pasjonującej historii. Mniej więcej w połowie powieści długa retrospekcja przenosi nas na Dziki Zachód w USA. Na początku byłam trochę poirytowana, bo nie spodziewałam się takiego twistu, ale historia w historii szybko mnie urzekła.</p><p>Pierwsza przygoda Holmesa i Watsona nie jest raczej “zgadywanką” a la Agatha Christie, głównie dlatego, że aby zrozumieć zbrodnię, trzeba poznać skomplikowaną historię stojącą za nią. Niemniej jednak doskonale rozumiem, dlaczego współcześni Doyle'owi czytelnicy tak bardzo polubili przygody Sherlocka. W "Studium w szkarłacie" słynny detektyw pojawia się dokładnie taki, jakim go znamy i kochamy do dziś: ekscentryczny, pewny siebie i oczywiście absolutnie genialny. Jego przyjaciel Watson jest jego idealnym przeciwieństwem i partnerem, wspiera Holmesa i wielokrotnie pomaga mu wyjść z kłopotów. Podsumowując, była to zacna lektura. Z pewnością sięgnę po kolejne dzieła Arthura Conana Doyle'a.</p>

<p>Byłam szczególnie ciekawa tej powieści, ponieważ jestem wielką fanką serialu "Sherlock", którego pilotażowy odcinek "Studium w różu" jest luźno oparty na tym dziele (w oryginale: " A Study in Pink"). Miałam dużo zabawy przy porównywaniu powieści z adaptacją telewizyjną. Różnice są zdecydowanie duże, ale twórcy serialu moim zdaniem uwspółcześnili historię w bardzo nowatorski sposób i z szacunkiem dla oryginału.</p><p>"Studium w szkarłacie" to klasyczna powieść kryminalna, którą wspaniale czyta się za jednym zamachem, gdyż autor zrezygnował z długich wstępów czy rozwlekłych opisów i skupia się w całości na opowiedzeniu pasjonującej historii. Mniej więcej w połowie powieści długa retrospekcja przenosi nas na Dziki Zachód w Stanach Zjednoczonych. Na początku byłam trochę poirytowana, bo nie spodziewałam się takiego twistu, ale historia w historii szybko mnie urzekła. Bardzo fascynujące było dla mnie poznanie początków mormonizmu, mimo że zupełnie nie byłam nastawiona na ten temat. W Europie ta wspólnota religijna jest na ogół mało znana. Mam oczywiście nadzieję, że społeczności mormońskie nie są wciąż takie, jak opisuje je Doyle.</p><p>Pierwsza przygoda Holmesa i Watsona nie jest raczej zgadywanką a la Agatha Christie, głównie dlatego, że aby zrozumieć zbrodnię, trzeba poznać skomplikowaną historię. Niemniej jednak doskonale rozumiem, dlaczego czytelnicy dali się porwać Sherlockowemu uzależnieniu dzięki tej powieści. W "Studium w szkarłacie" słynny detektyw pojawia się dokładnie taki, jakim go znamy i kochamy do dziś: ekscentryczny, pewny siebie i oczywiście absolutnie genialny. Jego praktyczny najlepszy przyjaciel Watson tworzy idealny odpowiednik, wspiera Holmesa i wielokrotnie pomaga mu wyjść z kłopotów.</p><p>Niesamowicie emocjonujące było czytanie, jak szybko Sherlock Holmes stawia swoje hipotezy. Nawet Watson, narrator opowieści, nie zawsze ma jasność, w którą stronę zmierza jego przyjaciel, więc czytelnik też jest pozostawiony w niewiedzy i musi przyjąć własne założenia. Często próbowałam rozgryźć Sherlocka Holmesa i myślałam, że uda mi się podążać za jego myślami, ale w końcu zbijał mnie zupełnie z tropu swoją przenikliwością. „Studium w szkarłacie” to niezwykle ekscytująca pozycja, daje dużo frajdy i dodatkowo ciągle ma się w tyle głowy, iż czyta się coś absolutnie kultowego. Z pewnością nie bez powodu Doyle i Holmes zdobyli taką pozycję.</p>