Strongman u szczytu władzy. Władimir Putin i walka o Rosję

<p>„Strongman u szczytu władzy” to analiza politycznej transformacji Władimira Putina - od dawnej roli agenta KGB, przez obiecującego reformatora, aż po autokratę, który budzi lęk na arenie międzynarodowej w dążeniu do budowania imperialnej pozycji Rosji. Autor książki, Angus Roxburgh, dzięki swojemu doświadczeniu jako konsultant Kremla oraz licznym wywiadom przeprowadzonym na całym świecie z ludźmi należącymi do otoczenia Prezydenta Federacji Rosyjskiej, stworzył niezwykle bogaty portret rosyjskiego przywódcy oraz jego wpływu na kształtowanie relacji międzynarodowych. Warto dodać, że książka „Strongman u szczytu władzy” ukazała się w Polsce nakładem wydawnictwa Olé w 2014 roku. Pozostaje zatem aktualna jedynie w zakresie historii XXI wieku, ta jednak mocno rezonuje na czasy współczesne. Reportaż Angus Roxburgh ułatwia zrozumienie mechanizmów, które umożliwiły Władimirowi Putinowi rozpętanie pełnoskalowej wojny 24 lutego 2022 roku.</p><p>Książka „Strongman u szczytu władzy” szczegółowo opisuje, w jaki sposób Władimir Putin dążył do zdobycia wpływów na Zachodzie, jednocześnie występując w pozycji przywódcy supermocarstwa. Angus Roxburgh analizuje, jak Putin zdecydowanie rozprawił się z rywalami w kraju i wykreował własny kult jednostki, wzorowany na sowieckich decydentach pokroju towarzyszy Lenina i Stalina. Autor „Strongman u szczytu władzy” nie unika przy tym również kontrowersyjnych tematów, takich jak wewnętrzne represje w Rosji czy narastające napięcia międzynarodowe. Już w 2014 roku było jasne, że po wojnach w Czeczenii, Syrii i Gruzji, oczy Władimira Putina skierują się ku Ukrainie. Brytyjski dziennikarz przekonuje, że Kijów ma wielowymiarowe znaczenie dla Rosji. Kulturowe, społeczne i historyczne, czyli szerzej mówiąc tradycja Rosji wywodzi się z dawnej Rusi Kijowskiej. Ile w tym prawdy, warto na ten temat poszukać innych dzieł w zakresie literatury faktu. Polecam np. "Imperialna gra. Putin, Ukraina i nowa zimna wojna." Marvina Kalba.</p><p>Warto dodać, że „Strongman u szczytu władzy” to książka wzbogacona licznymi wywiadami, które brytyjski dziennikarz przeprowadził z politykami, dyplomatami i innymi osobami związanymi z rosyjskim establishmentem. Można zatem reportaż „Strongman u szczytu władzy” czytać dwojako. Z jednej strony książka Angusa Roxburgha stanowi podsumowanie kierunków rosyjskiej polityki w przededniu konfliktu na Ukrainie, z drugiej zaś każdy z wywiadów to osobny punkt widzenia na rządy obecnego prezydenta Federacji Rosyjskiej. Dzięki temu czytelnik ma okazję poznać zarówno rosyjską, jak i zachodnią perspektywę administracji Władimira Putina, a to z kolei wymaga w niektórych fragmentach reportażu „Strongman u szczytu władzy” cofnięcia się do czasów przełomu XX i XXI wieku. To właśnie wtedy, jak przekonuje Angus Roxburgh w książce „Strongman u szczytu władzy”, rodził się pomysł stworzenia z Putina nowego cara Rosji. Brzmi patetycznie? Być może w oczach samych Rosjan opowieść o młodym oficerze KGB, który stoi na czele rosyjskiego imperium w nowym wieku brzmiała jak opowieść z bajki "Siostrzyczka Alonuszka i braciszek Iwanuszka". Łagodne przejście ze starego systemu w nowy-stary okazało się w gruncie rzeczy powrotem do metod sprawowania władzy przez towarzysza Stalina. Korupcja, przemoc, zabójstwa na zlecenie. Lista grzechów, jak przekonuje Angus Roxburgh w książce „Strongman u szczytu władzy”, była długa. Zabójstwo Anny Politkowskiej z 7 października 2006 roku stanowiło tego najlepszy dowód.</p><p>Angus Roxburgh z powodzeniem argumentuje, że Zachód zmarnował szansę na trwałe zburzenie zimnowojennego ładu, który paraliżował stosunki z Rosją, zakochaną we własnym micie supermocarstwa. Prawda dla Rosjan była jednak okrutna - Moskwa w czasach Federacji Rosyjskiej i Związku Radzieckiego niby ta sama, ale jednak zupełnie inna. Autor książki „Strongman u szczytu władzy” przypomina, że dawna Rosja cieszyła się szacunkiem i budziła zasadniczy lęk ze strony oponentów. Nawet w 2014 roku stosunek sił NATO do wojsk Federacji Rosyjskiej był korzystny dla pierwszej strony. Władimir Putin, jak wyjaśnia Angus Roxburgh w książce „Strongman u szczytu władzy”, posługiwał się różnymi metodami, aby osiągnąć cele na arenie międzynarodowej. Czy można uznać, że Rosję dotyczą reguły gry znane na Zachodzie, skoro władze na Kremlu od lat prowadzą ową grę na własnych zasadach? Reportaż „Strongman u szczytu władzy” udziela odpowiedzi na to uniwersalne, aktualne również dziś pytanie.</p><p>Książka „Strongman u szczytu władzy” Angusa Roxburgha to niezwykle wartościowe źródło wiedzy na temat Władimira Putina, rosyjskiej polityki i jej wpływu na sytuację międzynarodową. Autor w sposób rzetelny i wnikliwy przedstawia historię i mechanizmy, które doprowadziły do kryzysu na Ukrainie i zaostrzenia stosunków Rosji z Zachodem. Książka ta jest szczególnie istotna w dzisiejszych czasach, kiedy to sytuacja polityczna na świecie jest niezwykle złożona i wymaga głębokiego zrozumienia kontekstu historycznego oraz kulturowego. Polecam ją wszystkim, którzy chcą lepiej zrozumieć współczesną Rosję i jej rosnące znaczenie w geopolityce światowej.</p>

<p>Angus Roxburgh to znane nazwisko w dziedzinie stosunków międzynarodowych w obszarze Europy Środkowo-Wschodniej. Brytyjski dziennikarz przez jakiś czas doradzał Władimirowi Putinowi w zakresie komunikacji z mediami. Miał okazję bliżej przyjrzeć się metodologii sprawowania władzy przez obecnego gospodarza Kremla. Autor książki „Strongman u szczytu władzy”, wydanej nakładem wydawnictwa Ole w 2014 roku, szczegółowo opisał ważny etap kariery Władimira Putina. Prezydent Federacji Rosyjskiej przez długi czas postrzegany był przez zachodnie elity jako człowiek o umiarkowanych, ale jednak proliberalnych poglądach. Wspólne zdjęcia z najważniejszymi przywódcami na świecie i estyma, jaką cieszyła się Federacja Rosyjska na arenie międzynarodowej, rozczulała Kreml w realizowaniu neoimperialnej polityki. Takie są fakty, a wierny im Angus Roxburgh szczegółowo opisuje w książce „Strongman u szczytu władzy” relacje administracji Władimira Putina z zachodnimi państwami. Wbrew temu, co obecnie deklaruje wiele stolic europejskich, Rosja przez cały XXI wiek uważana była za jeden z krajów Starego Kontynentu. Z jednej strony niosło to za sobą korzyści, z drugiej powodowało zagrożenia. Atutem książki „Strongman u szczytu władzy” pozostaje fakt, że brytyjski dziennikarz opisuje jedno i drugie. To, co najbardziej szokuje podczas lektury książki „Strongman u szczytu władzy”, to krótkowzroczność zachodnich elit i przekonanie, że cele Unii Europejskiej i Rosji zasadniczo były takie same: dobrobyt, wolność i demokracja. Marną pociechą w tej sytuacji wydaje się fakt, że część komentatorów zwraca uwagę, że Polska jako jedna z nielicznych trafnie diagnozowała długotrwałe cele Kremla. Reportaż Angus Roxburgh pod tytułem „Strongman u szczytu władzy” stanowi dowód, że https://******.**. w Londynie pojawiały się już przed laty głosy, że wcześniej czy później za współpracą z Rosją przyjdzie wojna wschodu z zachodem.</p><p>Angus Roxburgh w książce „Strongman u szczytu władzy” poszukuje odpowiedzi na wiele pytań. Jedno z nich brzmi: jak to się stało, że Władimir Putin uchodzący za reformatora i przywódcę Rosji na miarę XXI wieku, okazał się dyktatorem na wzór marszałka ZSRR, Józefa Stalina? Przyzwoite, że dzieło brytyjskiego dziennikarza ukazało się w roku I aktu agresji wojsk rosyjskich na terytorium wschodniej Ukrainy. Już wtedy było wiadomo, że taktyka „odkrajania salami”, jaką stosowały kremlowskie elity, obejmie w kolejnych latach terytorium Ukrainy. W latach 90. XX wieku, jak wyjaśnia autor książki „Strongman u szczytu władzy”, Rosja prowadziła wojnę w Czeczenii. Dalej była Syria, Gruzja i w końcu Ukraina. W każdym z tych przypadków zdaniem Angus Roxburgh, rosyjskie wojsko kawałek po kawałku pozbawiano atakowanego kraju terytorium i zasobów ludzkich, co prowadziło w konsekwencji do utraty suwerenności. Ciekawe, że zdaniem autora książki „Strongman u szczytu władzy”, wspomniane działania jednocześnie szły w parze z ożywioną wymianą gospodarczą na linii Moskwa–Bruksela. Traktowanie Unii Europejskiej jako jednego organizmu bywa kłopotliwe. Zauważa to również Angus Roxburgh na łamach reportażu „Strongman u szczytu władzy”. Najwięcej na współpracy z Moskwą skorzystał Berlin, szczególnie w obszarze korzyści związanych z pozyskiwaniem tanich surowców energetycznych. Władimir Putin, jak opisuje autor książki „Strongman u szczytu władzy”, był przyjmowany z honorami, ilekroć wybierał się na Zachód Europy. Skąd w europejskich politykach tyle naiwności wobec Rosji? Czy Władimir Putin dobrze grał przed swoimi zachodnimi partnerami, czy też otwarcie mówił o kierunku polityki Moskwy? Odpowiedzi na pytania zadane wyżej wcale nie są oczywiste jak uważają Angus Roxburgh w książce „Strongman u szczytu władzy”. Granica pomiędzy naiwnością a ignorancja przypomina niekiedy cienką czerwoną linię. Szczególnie gdy mowa o działaniach Władimira Putina i Angeli Merkel, obliczonych na porozumienie, odejmujące de facto podmiotowość państw należących do obszaru Europy Wschodniej.</p><p>Po ataku Rosji na Ukrainę 24 lutego 2022 roku wielu przywódców otwarcie opowiedziało się przeciwko Władimirowi Putinowi. Lektura reportażu Angus Roxburgh pod tytułem „Strongman u szczytu władzy” ułatwia odnalezienie się w świecie fake newsów i przekłamanych prawd dotyczących minionych lat w zakresie politycznej współpracy w Europie. Władimir Putin, mimo że zdradzał oznaki bycia autokratą, prowadził misterną grę z zachodnimi politykami. Brytyjski dziennikarz w książce „Strongman u szczytu władzy” opisuje okoliczności sprawowania władzy przez prezydenta Federacji Rosyjskiej, szczególnie w obszarze oddziaływania na ukształtowanie architektury bezpieczeństwa na Starym Kontynencie.</p>