Spytaj Milicjanta

Czy "Spytaj milicjanta" można zaliczyć do powieści o tematyce punkowej? To pytanie pojawia się często, ale nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Niektórzy tak właśnie ją sklasyfikują ze względu na umiejscowienie fabuły w realiach 1984 roku, okresie intensywnego rozkwitu kontrkultury stanu wojennego. Jest to czas wielu zespołów, zaangażowanych tekstów i walki z opresyjnym systemem o swobodną przestrzeń. Dla innych będzie to raczej dramat obyczajowy z akcentem na punk rock. Moim celem było jednak stworzenie narracji wolnej od stereotypów o środowisku punkowym, utrwalonych przez propagandę PRL. Bohaterowie związani z zespołem Pokuta to ludzie świadomi, kreatywni i zdeterminowani, pragnący prowadzić własną, małą rewolucję. Wolność poszukiwana przez nich to kluczowy temat, który nie ogranicza się jedynie do kręgu punkowego. W powieści pojawiają się też postacie starszego pokolenia, rodzice, którzy w różnym stopniu są uwikłani w system, a ich próby radzenia sobie z tą sytuacją nierzadko prowadzą do konfliktów pokoleniowych.

Czy zatem można uznać tę powieść za punkową? Moim zdaniem tak, ponieważ ukazuje ona punk, który jest mi bliski – pełen wysokich ideałów, z artystycznym zacięciem i społecznym zaangażowaniem. Liczne wydarzenia inspirowane są autentycznymi sytuacjami, które obserwowałem lub przeżyłem, co sprawia, że młodzi bohaterowie tej historii są mi szczególnie bliscy. Krzysztof Grabowski.