Siostra Słońca. Siedem sióstr

<p>Pod koniec 5 tomu czułam potrzebę błyskawicznego przejścia do 6 i mało znanej siostry, Elektry, która jest trochę odrzucona przez siostry. Tak też zrobiłam i kupiłam książkę na skupszop. W poprzednich powieściach o siedmiu siostrach jej obecność była naprawdę prawie znikoma, bardzo mało obecna dla innych, egoistyczna i nie okazywała zbyt wielu uczuć. Chętnie ją odkrywałam, bo coś ukrywała i rzeczywiście tak było.</p><p>Najmłodsza i dla mnie, obok CeCe, również najmniej darzona sympatią z sióstr d'Aplièse to znana modelka. Jest uwielbianą gwiazdą nowojorskich wyższych sfer, ale ten świat mody i blichtru ma swoje ciemne strony: przeróżne narkotyki, alkohol i przelotne męskie znajomości to chleb powszedni Elektry. Z żadną ze swoich adoptowanych sióstr nie łączą ją prawdziwe więzi rodzinne. Tylko z Mają (z tomu 1) ma od czasu do czasu kontakt. Zbudowała wokół siebie mur, przez który nikt nie ma prawa się przebić. Zawodowo Elektra jest gwiazdą na czerwonym dywanie, ale po ludzku jest po prostu wrakiem.</p><p>Pewnego dnia kontaktuje się ze swoją biologiczną babcią Stellą Jackson, która chce jej powiedzieć więcej o swoich korzeniach. Po raz pierwszy Riley wybrała inny sposób na rozpoczęcie fabuły o przeszłości, bo po raz pierwszy to babcia kontaktuje się z wnuczką, a nie odwrotnie. Kolejne rozdziały również pozostawiły mnie na początku nieco zaskoczoną. Na razie pozostajemy na Manhattanie w 1939 roku i poznajemy Cecily Huntley-Morgan, młodą kobietę z klasy wyższej. Niedawno zerwała zaręczyny, co jest dość skandalicznym krokiem w jej kręgach i w tamtych czasach. Zaproszenie jej matki chrzestnej Kiki, która przyjechała z Kenii, przychodzi w samą porę i Cecily towarzyszy jej w Afryce do jej domu nad jeziorem Naivasha....</p><p>Elektra może być jedną z najbardziej złożonych postaci, jakie Lucinda Riley przelała na papier w tej serii. Nie zawsze jest do końca spójna. Jest przedstawiona jako piękna i super inteligentna, a jednak nie wie, gdzie leży Kenia - międzynarodowa modelka ciągle odlatująca po świecie - ani nie zdała sobie sprawy, że jej przodkowie, mimo czarnej skóry, pochodzą z Afryki. Albo autorce naprawdę trudno było w pełni uspójnić tę postać, albo umieściła te rozbieżności celowo, chcąc pokazać, że Elektra nie jest arogancka czy pazerna na pieniądze, że po prostu sama też nigdy nie robiła sobie problemu z rasizmem i nie zastanawiała się jeszcze w życiu nad tym zbytnio, bo po prostu nie było to istotne.</p><p>Lubię szczegółowy sposób opisywania miejsc przez Lucinde Riley i faktycznie mogę je sobie wyobrazić! Tak więc w między czasie miałam wrażenie, że uciekam od ponurej pogody w Polsce i wygrzewam się pod kenijskim słońcem. Rozległa sawanna, głód życia i narzucona sobie samotność konkurują z nieposkromionym pragnieniem działania, poszukiwaniem sensu i miłością, która dopiero się rodzi. Historia Cecily porwała mnie, wzruszyła i potrząsałam głową, bo trudno mi było znieść niektóre decyzje tej kobiety.</p><p>W „Siostrze słońca” Lucinda Riley znów zajęła się pewnymi ważnymi tematami: segregacja rasowa i dyskryminacja, religia i prawa obywatelskie w USA...niektóre z nich wydawały mi się nieco zbyt oklepane. Muszę też wspomnieć o nieco dziwacznym podziale powieści. O ile pierwsze dwie trzecie są bardzo szczegółowe, o tyle ostatnia trzecia dostaje zdecydowanie za mało miejsca, gdzie mowa jest o przeszłości Stelli. Zakończenie też było dla mnie trochę zbyt wymyślne.</p><p>Uwielbiam tę serię. Mimo, że w „Siostrze słońca” nie wszystko się zgadzało, to seria „Siedem sióstr” jest jedną z serii, która cały czas chodzi mi po głowie i nie mogę się doczekać, aż w końcu wezmę w swoje ręce ostatnią część! Historia Elektry bardzo mnie poruszyła, a rozwój jaki Lucinda Riley wyczarowała w tej młodej kobiecie jest po prostu świetny. Ponieważ uznałam tę część za nieco słabszą od poprzedniczek, odejmuję gwiazdkę - ale mimo to „Siostra słońca” jest godna polecenia.</p>

<p>Po śmierci ojca, enigmatycznego miliardera, który, co dość dziwne dla przeciętnego człowieka, adoptował je z czterech stron świata jako niemowlęta. Siostry D'Aplièse otrzymują w spadku wskazówki, które pozwolą im rozwikłać tajemnicę ich pochodzenia. „Siostra słońca” to szósty tom sagi rodzinnej Siedmiu Sióstr, w którym można śledzić losy Elektry i wraz z nią odkrywać, skąd pochodzi. Między przeszłością a teraźniejszością, w “Siostrze słońca” wkraczamy w dwa światy - Nowy Jork i Kenia.&nbsp;</p><p>Elektra jest z pewnością najbardziej tajemniczą i enigmatyczną siostrą, gdyż to, co mogliśmy o niej przeczytać, było raczej skromne. Odkrywanie jej historii i jej osobowości było więc bardzo oczekiwane. Pod jej swobodnym zewnętrznym wyglądzie odkrywamy młodą kobietę w pełnym rozkładzie. Jednak jej podróż i rozwój osobisty sprawiają, że jest kimś, kogo dość szybko doceniamy i kto w końcu robi na nas wrażenie. Aby poznać pochodzenie Elektry, Lucinda Riley, jak to ma w swoim zwyczaju, przeplata przeszłość z teraźniejszością, ale zasadniczą różnicą, na którą należy zwrócić uwagę, jest fakt, że związek z naszą główną bohaterką jest od początku wyraźnie zaznaczony. To właśnie dzięki babce Stelli i niejakiej Cecylii, Electra zrozumie skąd pochodzi. Jej korzenie leżą w afrykańskich krainach Kenii. Naprawdę polubiłam Cecily. Zastanawiam się, czy jej historia nie będzie jedną z moich ulubionych (jeśli nie ulubioną) z sagi. Jej naiwność sprawi jej wiele przykrości, ale przechodzi przez to z wdziękiem. Cieszę się, że choć raz jedna z tych kobiet z przeszłości, które zawsze poświęcały się dla swojej rodziny, we wciąż skomplikowanym kontekście społecznym, znajduje spokój i szczęście. Nawet jeśli jest to krótkotrwałe.</p><p>Moje oczekiwania wobec tej części nie były szczególnie wysokie. Nie zapamiętałam Elektry jako szczególnie lubianej z książek 1-5. Co więcej, bałam się, że do 6 tomu seria “Siedem sióstr” się już wypompuje. Ale jak to często bywa, zostałam mile zaskoczona. Elektra faktycznie choć raz ma prawdziwe problemy, czego nie było w przypadku jej starszych sióstr. Oczywiście jest też rozpieszczoną i bogatą dziewczyną, która niczego nie chce. Ze względu na problemy z uzależnieniem, w tym tomie ponownie poruszono inne tematy niż w poprzednikach: jej uzależnienie jest na pierwszym planie, podobnie jak jej życie jako supermodelki i tym samym celebrytki ze wszystkimi jego zaletami i wadami. Czuć, że tym razem trochę dłużej trwa poszukiwanie jej pochodzenia, bo wcześniej wiele kręci się wokół niej samej i jej uzależnienia. Niemniej jednak podróż w przeszłość i w głąb innych kultur znów wydała mi się bardzo ciekawa. Niektóre rzeczy się powtarzają i w jakiś sposób pojawiają się raz w prawie każdym tomie. Z grubsza rzecz ujmując, skomplikowana miłość zawsze odgrywa dużą rolę, historie wokół ciąż też są nieco podobne.</p><p>Wspaniałe i obrazowe opisy zapierającej dech w piersiach dzikiej przyrody, a także kultury plemiennej, są znów doskonale przedstawione przez Riley. Jej bohaterowie są złożeni, choć czasem nieco stereotypowi. W „Siostrze słońce” bardzo podobała mi się wyprawa do Kenii i poważne tematy, które zostały poruszone, takie jak uzależnienie i walka z rasizmem (przy okazji wślizgnął się mały ukłon w stronę Martina Luthera Kinga i Rosy Parks). Wiele przypominało mi film „Pożegnanie z Afryką” z Meryl Streep, Robertem Redfordem i Klausem-Marią Brandauerem.</p><p>Książka kończy się cliffhangerem, co nie było zaskoczeniem. Już zamówiłam „Zaginioną siostrę". Jest kilka pytań - i jedno bardzo duże - które zadawałam sobie czytając wszystkie tomy i jestem ciekawa czy będę miała rację ze swoimi przypuszczeniami.</p>