Siódmy życiorys

Ze wstępem autorstwa Andrzeja S. Jagodzińskiego, ta powieść Oty Filipa prawdopodobnie nigdy by nie powstała, gdyby sam pisarz nie został dogoniony przez swoją przeszłość. W 1998 roku niemiecka telewizja wyemitowała dokument, który oskarżył go o współpracę z bezpieką w latach pięćdziesiątych, co miało doprowadzić do skazania i uwięzienia jego kolegów z wojska. Dla pisarza była to wiadomość szokująca i tragiczna w skutkach, jako że jego syn w reakcji na te oskarżenia popełnił samobójstwo. To tragiczne wydarzenie stanowiło dla Filipa impuls do skonfrontowania się z własną przeszłością.

Pochodzący z Śląskiej Ostrawy autor o czesko-niemieckich korzeniach podejmuje w swojej książce dogłębną refleksję nie tylko nad dramatycznymi wydarzeniami historycznymi, ale również nad osobistymi przeżyciami i relacjami rodzinnymi. "Siódmy życiorys" to niezwykłe dzieło, w którym Filip dzieli się szczerym wyznaniem obejmującym kluczowe lata jego życia – od 1939 do 1952 roku – lata, które ukształtowały jego osobowość wśród chaosu i zawirowań historii w sercu Europy, gdzie panowali wtedy dwaj bezwzględni dyktatorzy, Hitler i Stalin.