Serce to samotny myśliwy

Jedna z kluczowych książek amerykańskiej literatury XX wieku, „The Heart is a Lonely Hunter”, została zekranizowana w 1968 roku przez Roberta Ellisa Millera z Alanem Arkinem w roli głównej. Opowieść skupia się na postaci Johna Singera, głuchoniemego mężczyzny, który z otwartością i współczuciem przyjmuje odwiedzających go ludzi. Singer staje się centralną postacią, do której przyciągani są inni bohaterowie: Jake Blount, wieczny wizjoner z problemem alkoholowym; Biff Brannon, właściciel lokalnej kafejki i amatorski filozof; oraz doktor Benedict Mady Copeland, który obsesyjnie dąży do osiągnięcia niejasno zdefiniowanego celu życiowego. Każdy z nich w jakiś sposób korzysta z obecności Singera jako idealnego słuchacza, który ani nie przerywa, ani nie ocenia ich wywodów. Jednak te relacje odsłaniają, jak bardzo są egoistyczne; żaden z odwiedzających nie dostrzega osobistego dramatu Singera, dopóki nie jest już za późno. Książka ta to głębokie studium ludzkich emocji, które skłania do refleksji nad innością i samotnością.