Sen o okapi

Każdy raz, gdy Selmie przyśni się okapi, mieszkańcy jej wioski popadają w lęk. Ten sen zwiastuje, że w ciągu doby ktoś z nich umrze, choć tożsamość osoby i okoliczności śmierci pozostają tajemnicą. Wszyscy próbują przygotować się na to, co nieuniknione. Dziesięcioletnia Luiza mówi o śnie Selmy swojemu przyjacielowi, podczas gdy optyk zbiera się na odwagę, by wyznać Selmie swoje uczucia. Matka Luizy zastanawia się nad odejściem od męża, a on z kolei marzy o podróżach po świecie. Każde z tych wydarzeń wpłynie na życie każdego z nich.

Ta historia, będąca połączeniem humoru i głębokiej czułości, pokazuje, jak dojrzewanie, przyjaźń, miłość i śmierć splatają się ze sobą w nieoczywisty sposób. Joanna Bator opisuje, jak Mariana Leky potrafi znaleźć światło w najmroczniejszych zakamarkach ludzkiego życia. Opowieść pełna zrozumienia i humoru podkreśla siłę przyjaźni oraz ukazuje, jak lęk i strata wpływają na codzienność. Marianie Leky, przez opowieść o mieszkańcach małej wioski, zręcznie łączy świat realny z magicznym, budując współczesną baśń o wspólnocie, gdzie nikt nie zostaje sam w obliczu cierpienia.

Książka jest pochwałą życia w małej społeczności, gdzie ludzie, mimo że blisko ze sobą związani, wciąż odkrywają siebie nawzajem. Katarzyna Kazimierowska zauważa, że to współczesna opowieść o wystarczająco dobrym życiu, które choć pełne trudności, nie izoluje zmagających się z nimi ludzi. Agnieszka Kalus przyznaje, że książka rozgrzewa niczym ciepły koc, a Claudia Voigt nazywa ją dorosłym Bullerbyn. Ariane Heimbach definiuje ją jako arcydzieło.