Ścieżka słońca

Niewierny chłopak, zdradliwa, samolubna siostra i tajemniczy prezent to trzy rzeczy, które nie ułatwiają życia Lucy Marinn. Przekonana, że jej życie zawsze będzie w rozsypce, niemal przeocza fakt, że jej szczęście wcale nie jest tak daleko.

Lucy Marinn jest wybitną artystką szkła. Pod jej rękami materiał dosłownie ożywa. Już jako małe dziecko musiała zdawać sobie sprawę, że może przelać na szkło swoje najgwałtowniejsze uczucia, a ono wtedy zamieni się w motyle, ptaki, a nawet nietoperze. Ale ludzie to nie szkło i nie można mieć nad nimi takiej kontroli. Lucy jest boleśnie dotknięta zdradą wieloletniego chłopaka z własną siostrą. Ciężko doświadczona, wycofuje się, przekonana, że sama ponosi winę za zdradę. Wtedy jej drogę przecina Sam Nolan, atrakcyjny winiarz, do którego natychmiast lgnie. On jednak nie chce się zaangażować, a przygodny romans jest dla Lucy absolutnie wykluczony. Ale czy naprawdę mogą mimo wszystko trzymać się od siebie z daleka?

To, co na pierwszy rzut oka brzmi jak typowa powieść obyczajowa dla kobiet, okazuje się być bardzo wrażliwą historią miłosną. Już pierwszy rozdział „Ścieżki słońca", który ujawnia krótki epizod z przeszłości Lucy, udowadnia wprawę Lisy Kleypas w tworzeniu dobrze przemyślanych postaci. I nie tylko tutaj, ale w całej książce. Nawet postacie drugoplanowe mają urok, któremu trudno się oprzeć i chciałoby się wiedzieć o nich więcej, zwłaszcza o braciach Sama, Alexie i Marku, których losy opisane są w pozostałych dwóch samodzielnych tomach o zatoce Friday.

Dwójka głównych bohaterów zbliża się do siebie z dużym wyczuciem, a nie w pośpiechu, jak to bywa w konwencjonalnych historiach miłosnych. Autorce udaje się przedstawić rodzące się uczucia tych dwojga bez żenady czy wyświechtanych słów, realistycznie, a zarazem romantycznie. Poetycko napisane sceny przeplatają się z uroczo przedstawionymi codziennymi wydarzeniami i zapewniają wystarczającą różnorodność, aby przykuć uwagę czytelnika i wywołać w nim emocje.

Dodatkowo niebagatelną rolę odgrywa magia. Nie tylko Lucy jest oczarowana głębokim związkiem ze szkłem, które pod wpływem jej uczuć przekształca się w coś żywego. Nie, Sam również posiada specjalny dar, który pozwala mu zrozumieć nieco więcej na temat otaczającego świata. Niestety, ta magia zostaje nieco zagubiona w trakcie opowieści. W niektórych scenach wydaje się wręcz jedynie środkiem do celu, jakim jest pokazanie więzi między dwójką bohaterów. Ukazanie jej w nieco większym stopniu, z pewnością nie zaszkodziłoby powieści, o ile autorka nie położyłaby zbyt dużego nacisku na element nadprzyrodzony. W obecnym kształcie wydaje się ta magia nieco zbyt nieśmiało przedstawiona.

„Ścieżka słońca" to wspaniała powieść romansowa dla tych, którzy lubią ten gatunek i lubią, kiedy prezentuje on również nieco głębsze wartości. Wrażliwie ukazane postacie i realistyczne podejście dwójki głównych bohaterów do siebie sprawiają, że lektura tej książki to prawdziwa czytelnicza przyjemność. Książka Lisy Kleypas bawi od pierwszej do ostatniej strony. Jeśli więc szukacie czegoś na pocieszenie w czasie deszczowych chłodnych dni i pozwolicie się oczarować, to bez wahania możecie chwycić za tę pozycję!

Relacje z siostrą zawsze były dla Lucy Marinn bardzo trudne, po tym jak młodsza Alice była zawsze rozpieszczana przez rodziców po ciężkim zapaleniu opon mózgowych. Jednak kiedy jej chłopak Kevin decyduje się na zostawienie jej, dla Lucy wali się świat. Kiedy wychodzi również na jaw, że chce on poślubić jej młodszą siostrę, rodzina wydaje się początkowo całkowicie rozdarta.

Ale wkrótce Lucy wpada na atrakcyjnego Sama i z trudem może się uwolnić od jego uroku. Sam jednak nie chce związku i odrzuca wszelkie zobowiązania. A jednak oboje poznają się lepiej i Sam jest również zauroczony Lucy…

Piękna letnia powieść do zrelaksowania się! Lisa Kleypas w lekkim i łatwym stylu pisania opowiada o magicznym lecie w zatoce Friday. Choć akcja „Ścieżki słońca" zaczyna się dość smutno, bo od rozstania, to szybko dałam się wciągnąć w czarującą historię, w której odrobina magii zawsze odgrywa jakąś rolę.

Główna bohaterka Lucy to pewna siebie i dająca się lubić kobieta, która musiała nauczyć się żyć własnym życiem i zaufać sobie. Zawsze była na uboczu ze względu na dzieciństwo, w którym jej siostra Alice grała "pierwsze skrzypce". Dzięki temu jest tak wyjątkowa i zawsze otacza ją nutka magii – jako słynna artystka szkła nie tylko umie czarować szklanymi obrazami i oknami, ale czasem potrafi też wyczarować ze szkła małe żywe istoty. Wtedy przez pokój przelatują motyle lub małe kolibry…

Alice jest dokładnym przeciwieństwem swojej siostry – arogancka i jędzowata, zawsze oczekuje, że wszyscy będą robić to, co ona chce. Ciężko mi dostrzec w niej coś sympatycznego, choć dopiero pod koniec historii coś zdaje się w niej budzić, co sprawia, że mam nadzieję, że Alice również wyrośnie na niezależną silną kobietę.

Sam podobał mi się z kolei już od początku. To, że jest przystojny i piękny, a świat kobiet zawsze leży u jego stóp, nie gra dla mnie roli. Raczej podoba mi się jego poczucie odpowiedzialności i sposób, w jaki traktuje Lucy. Widać, że jest pełen miłości i czułości. Miło też było widzieć, że jest uczynny również w gronie rodziny i dobrze ją traktuje.

Historię czyta się bardzo płynnie i szybko przebrnęłam przez całą książkę, chcąc wiedzieć, co będzie dalej z Lucy i Samem. Bardzo podobały mi się niektóre rozdziały, w których poruszane były również poważne tematy, co zmuszało mnie do myślenia i sprawiło, że ta książka była czymś więcej niż tylko przeciętnym lekkim romansem. 

Spędziłam w zatoce Friday pełne przyjemności godziny, dane mi było poznać ciekawych i dających się lubić bohaterów, a na koniec zatrzasnęłam książkę z uśmiechem na ustach. „Ścieżka słońca" jest godna polecenia – to jedna z ciekawszych i lepiej napisanych pozycji w dorobku Lisy Kleypas.