Rodrick rządzi. Dziennik Cwaniaczka. Tom 2

<p>Likwidacja gimnazjum w Polsce wywołała spore kontrowersje. Czy pomysł Ministra Edukacji inspirowany bym przemyśleniami bohatera książki „Dziennik Cwaniaczka”? Trudno powiedzieć, jednak warto zauważyć, że bohater Jeffa Kinney nie gryzie się w język i rezolutnie oświadcza: „gimnazjum go najgłupszy pomysł na świecie”. Nie jest to ani pierwsza, ani ostatnia myśl dorastającego chłopaka, który otwarcie mówi o tym, co go wkurza, irytuje, i złości. Więcej marudzenia i narzekania, aniżeli radości i uśmiechu to rzecz mocno związana z etapem życia &nbsp;nastolatka. Wkurzają go rodzice, wkurza też rodzeństwo. Nauczyciele to belfry z najgorszych koszmarów, z kolei inni uczniowie wydają się dziwni. Dlaczego? Nie doceniają talentów i barwnej osobowości Grega, a skoro tak, to muszą być debilami, idiotami i głupkami. Mocne słowa, jednak w oczach młodego człowieka świat wygląda zupełnie inaczej niż w oczach dorosłych. O tym pisze m.in. Jeff Kinney i nazywanie rzeczy po imieniu bez wątpienia wpłynęło na popularność serii „Dziennik Cwaniaczka”! Przygotujcie się na soczysty język amerykańskiego pisarza!&nbsp;</p><p>Druga część przygód Grega pod tytułem „Dziennik cwaniaczka: Tom 2: Rodrick rządzi”, to kontynuacja entuzjastycznie przyjętej przez czytelników pierwszej części przygód nastolatka rodem z USA. Tym razem Greg przekonuje się, że rodzeństwo to kłopoty, zwłaszcza gdy mowa o starszym bracie! &nbsp;Rodrick według Grega to szuja i kanalia jakich mało. Pisanie dziennika miało stanowić dla Grega możliwość opisania swoich przeżyć, a tych przecież nikt nie rozumie. W tej sytuacji sięgnięcie po dziennik przez starszego brata było złamanie wszelkich zasad i konwenansów. To również ryzyko, że tajemnice i sekrety głównego bohatera wyjdą na światło dzienne. Kompromitacja? Mało powiedziane! Greg zrobi wiele, aby powstrzymać swojego brata przed opowiedzeniem światu o pewnej niedyskretnej tajemnicy swojego brata. Bohater opowieści jest w takim wieku, z już zdaje się rozumieć, że z rodziną najlepiej wychodzi się na zdjęciach ?. &nbsp;<br><br>Ogromnym atutem książki „Dziennik Cwaniaczka” są rysunki! Nigdy nie byłam fanką komiksów i szczerze podziwiam ludzi, którzy czerpią literacka przyjemność z interpretowania ilustracji. W książce Jeffa Kinneya wygląda to jednak zdecydowanie inaczej. Tytułowy „Dziennik Cwaniaczka” został przedstawiony w formie zeszytu, widać m.in. wyraźne linie. Greg opisuje swoje przeżycia, a każdy wpis opatrzony został biało-czarnym rysunkiem. Widać w tym pewien minimalizm, ale to akurat wielka zaleta „Dziennika Cwaniaczka”. Autor barwnym, często soczystym i znajomym tylko dla swojego pokolenia językiem dzieli się z czytelnikami trudem własnego życia, co często wywołuje salwy śmiechu z uwagi na nieco przerysowany, momentami hiperboliczny obraz nastoletniej rzeczywistości. Ilustracje nadają treści jeszcze zabawniejszego wymiaru, może dlatego, że pozostają w kontraście z refleksjami bohatera na temat samego siebie. Zdaniem Grega, ma on wiele niezwykłych talentów, a dziewczyny wokół są zbyt głupie, aby to dostrzec. Najbardziej zapadła mi w pamięci ilustracja, gdzie Grek odbiera od jednej z dziewczyn liścik, która ma przekazać Shelly, koleżance siedzącej ławkę dalej. Młody chłopa widzi w tym szanse zrobienia wrażenia na dziewczynach. Nie ma jednak świadomość, ze w środku listu znajduje się osobliwa adnotacja: Greg to głupek ?. &nbsp;</p>

<p>&nbsp;Bycie nastolatkiem to najtrudniejsza rzecz na świecie. Wyobraźcie sobie: idziecie do nowej szkoły, gdzie każdy na siebie patrzy, ocenia, szuka sojuszników i… znajduje wrogów. Do tego nauczyciele, którzy zawsze wiedzą lepiej i nie doceniają geniuszu swoich uczniów. Kogo interesuje matematyka, kiedy hormony buzują, a w tym wieku nikt nie chce się przekonać, że 1+1 = 3? Przeciętny nastolatek mierzy się z koniecznością sprzątania własnego pokoju czy gotowanie obiadu dla młodszego rodzeństwa, a przecież w tym czasie mógłby oglądać telewizje i zjeść pizze. Jak widzicie, nie jest łatwo być nastolatkiem. Sprawa komplikuje się jeszcze bardziej, gdy masz na imię Greg, a Twój starszy brat zagląda ukradkiem do prywatnego dziennika. Greg lubi podkreślać, że dziennik to nie pamiętnik. Na czym polega różnica? Pamiętnik to narzekanie i marudzenie na swoje niepowodzenia życiowe, przeplatane symbolicznymi sukcesami. Tymczasem „Dziennik Cwaniaczka” to rzecz zdecydowanie poważniejsza. Obok refleksji, spostrzeżeń i obserwacji, Greg rysuje samego siebie w różnych, życiowych sytuacjach. I to właśnie rysunki wpływają na niezwykły charakter twórczości Jeffa Kinneya. Legenda głosi, że amerykański pisarz 8 lat pracował nad swoim dziełem, zanim przedłożył je do oceny w redakcji! &nbsp;</p><p>„Dziennik cwaniaczka: Tom 2: Rodrick rządzi” &nbsp;to zgodnie z tytułem, druga część perypetii Grega. W pierwsze części nastolatek dał się poznać jako chłopak bystry, zakochany w sobie i mający spore problemy w odnalezieniu się w otaczającej rzeczywistości. Duży wpływ na to ma rodzeństwo tytułowego bohatera. Starszy Brat Rodrick to wredna kanalia w oczach głównego bohatera. Niby może więcej, a jednak najchętniej wysługiwałby się tytułowym cwaniaczkiem! Jest również młodszy brat o imieniu Manny. Nie wiadomo, który jest gorszy! Starszy ciekawski z natury i chętnie donoszący rodzicom na Grega, czy jednak młodszy, który sepleni i ciągle zaprasza do zabawy samochodzikami. Tymczasem Greg ma poważne wyzwania przed sobą. W książce „Dziennik cwaniaczka: Tom 2: Rodrick rządzi” główny bohater musi zadbać, aby jego mało dyskretny sekret nie wyszedł na światło dzienne. Rzecz się mocno komplikuje, gdy Rodrick złapał w swoje ręce tytułowy Dziennik Cwaniaczka. Sekrety i tajemnice to poważna sprawa. Jakie działania podejmie główny bohater komiksowej opowieści amerykańskiego pisarza, aby uciec od przykrych konsekwencji braku dyskrecji swojego starszego brata?&nbsp;</p>

<p>„Dziennik cwaniaczka” to wielotomowa seria, mająca swój początek jeszcze w 2007 roku. Wówczas to okazała się pierwsza część i z miejsca okazała się sukcesem wydawniczym. Nie mogło być inaczej, skoro Jeff Kinney pracował osiem lat, zanim przedstawił efekty swojej pracy wydawcom. Książka rzeczywiście wydaje się dopracowana w najmniejszych szczegółach. Forma dziennika, gdzie widać linie, przypomina prawdziwy pamiętnik. Greg, główny bohater quasi-autobiograficznej opowieści, przedstawia trudny los każdego nastolatka. Nie jakiegoś szczególnego, bogato urodzonego albo predysponowanego do roli gwiazdy w szkolnej drużynie futbolowej, ale zwykłego chłopaka, który rano wstaje, je śniadanie i idzie do szkoły, później wraca do domu i tak dzień po dniu. No dobra, taka historia nie ciekawiłaby nikogo! Greg, kiedy idzie do szkoły, wie, że spotka tam dziwnych ludzi. O niektórych z nim napisze, że to idioci i debile. Trudno spodziewać się innych określeń: język, jakim posługuje się, autor odpowiada młodzieżowemu slangowi, a soczyste określenia to rzecz typowa dla młodego pokolenia. Nie chodzi jednak o to, aby czepiać się slow i przez ten pryzmat postrzegać wartość literacką „Dziennika Cwaniaczka”. To opowieść o dojrzewaniu z perspektywy młodego chłopaka, który mierzy się z problemami, o jakich nauczyciele i rodzice często nie wiedzą. A może sami nie pamiętają, jak byli nastolatkami?</p><p>W drugiej części „Dziennika Cwaniaczka” sprawy przybrały niepokojącego obrotu. Greg ruszył do szkoły, ale nie znalazł tam przyjaciół. Jeden kolega zyskał jego sympatie, ale nie wiadomo jak potocz się dalej ta znajomość. Wiecie, jak jest w szkole: lepiej uważać z kim się kumplujemy! Podobnego wyboru główny bohater Jeffa Kinney nie ma w swoim rodzinnym domu. Co tu dużo mówić, rodzeństwo w oczach Grega to prawdziwe utrapienie. Młodszy brat sepleni, a starszy jest szalenie ciekawy, co Greg opisuje w swoim dzienniku.</p><p>„Dziennik cwaniaczka: Tom 2: Rodrick rządzi” to opowieść o tajemnicach, które skrywa każdy nastolatek. To również historia o tym, jak drobne sekrety młodych ludzi urastają w ich oczach do wielkich, ważnych dla nich tajemnic. Druga część przygód Grega to jednak przede wszystkim dużo śmiechu i jeszcze więcej dystansu Grega do samego siebie. Trudno nie lubić tego łobuza, który wydaje się zakochany w sobie, jak każdy nastolatek... ? Już nie mogę się doczekać trzeciej części, w której ojciec Grega postanowi zrobić z niego PRAWDZIWEGO mężczyznę i wyślą go do szkoły wojskowej ?.&nbsp;</p>

<p>Tytułowy „Dziennik cwaniaczka” to zapiski nastolatka o imieniu Greg. Czy jest to wyjątkowa postać na mapie literatury? Nieszczególnie, ale też niema tym polega sukces, z jakim wiąże się seria Jeff Kinney. Amerykański pisarz pracował 8 lat nad pomysłem opisania trudności związanych z wiekiem dojrzewania. Jeśli w waszej głowie pojawiła się myśl “jakie trudności może mieć nastolatek”, to znak, że „Dziennik cwaniaczka” jest propozycja właśnie dla was, drodzy rodzice! Nie ma jednak co ukrywać, że publikacja skierowana jest przede wszystkim do nastolatków. Jeff Kinney opisuje wyzwania wieku młodzieńczego w nieco krzywym zwierciadle. Niektóre problemy, nawet jeśli wydają się przerysowane, to jednak przedstawione z perspektywy młodego chłopaka, pozostają bliskie również jego rówieśnikom. Pierwsze zauroczenie, brak uznania u nauczycieli, czy w końcu zdradziecki brat, który z uśmiechem na ustach wyjawi największe tajemnice Grega. Koszmar, co?</p><p>Główny bohater to postać mało sympatyczna, której jednak nie sposób nie polubić. Dużo marudzi, jeszcze więcej narzeka, ale każdy, kto był nastolatkiem, odnajdzie między słowami „Dziennika Cwaniaczka” jakąś cząstkę siebie. Dużym atutem publikacji jest jej forma. Każdy wpis to kilka zdań na temat bieżących trudności, z jakimi mierzy się Grek oraz zjawiskowe rysunki, świetnie oddające klimat poszczególnych scenek. Sporo humoru, jeszcze więcej błyskotliwych spostrzeżeń, które przedstawione w mało poważnej formie wydają się jednak ważnym głosem młodego pokolenia we współczesnym świecie. Ciężko zrozumieć nastolatków, skoro oni często sami siebie nie rozumieją. Grek jest tego doskonałym przykładem, choć w swoim przekonaniu to świat się jeszcze na nim nie poznał. Talentów chłopak ma, jak się okazuje, co niemiara, a kilkanaście książek Jeffa Kinney to szansa, aby przekonać się, jak młody człowiek radzi sobie we współczesnym, mocno skomplikowanym świecie! ?&nbsp;</p>