Resentyment w strukturze systemów moralnych

Niemiecki filozof Max Scheler (1874-1928) stworzył dzieło "Resentyment w strukturze systemów moralnych" w 1912 roku, tuż przed wybuchem I wojny światowej. Ta praca polemiczna była odpowiedzią na krytykę chrześcijaństwa, którą Friedrich Nietzsche przedstawił blisko 25 lat wcześniej. Nietzsche wprowadził do dyskursu moralnego pojęcie "resentymentu" jako negatywnej wartości. Scheler podejmuje się porównania różnych systemów moralnych i broni chrześcijaństwa przed zarzutami, iż jest ono wynikiem "resentymentu" słabych, którzy próbują obalić "arystokratyczne" wartości. Choć Scheler uznaje te wartości, przypisuje je raczej chrześcijaństwu niż mieszczaństwu, które Nietzsche również krytykował za przesiąknięcie "moralnością mydlarzy". Dodatkowo, Scheler w innowacyjny sposób analizuje ówczesną cywilizację mieszczańsko-przemysłową, co do dziś pozostaje aktualne. Wyraźnie wskazuje, że działania kierowane resentymentem prowadzą do przewartościowania "wartości życia" na rzecz "wartości użyteczności". W kontekście tej polemiki, Scheler oferuje głęboką fenomenologiczną analizę resentymentu, która stała się istotną częścią XX-wiecznej filozofii.