Reguła Świętego Benedykta

Reguła św. Benedykta stanowi niezmienną podstawę życia zakonnego w Kościele zachodnim już od wielu wieków. Pomimo upływu czasu, jej wartość pozostaje niezmienna. Mnisi i mniszki z kolejnych pokoleń niezmiennie uznają tę regułę za inspirujący i wiecznie aktualny sposób na życie w duchu chrześcijańskim: jest to dążenie do naśladowania Chrystusa poprzez umiarkowane życie zgodnie z naukami Mistrza, który wyróżniał się przede wszystkim miłością do Boga oraz głęboką duchową mądrością. Choć wielu duchowych przewodników, znanych z imienia i anonimowych, stworzyło liczne zasady życia duchowego, żadna z nich nie osiągnęła takiego uznania ani nie wywarła porównywalnego wpływu jako żywy wzorzec dla ludzi na przestrzeni dziejów. Reguła benedyktyńska zrodziła się z doświadczeń człowieka głęboko związanego z Ewangelią, pragnącego dzielić się swoim doświadczeniem z innymi, aby umożliwić im osobiste spotkanie z Chrystusem w życiu wspólnoty zakonnej.