św. Grzegorz Wielki - sylwetka autora

Grzegorz urodził się w rodzinie patrycjuszy o szlachetnych rodowodach. Jego pradziadek, papież Feliks III, sprawował urząd papieski w latach 483–492, a Agapit był jego dalszym krewnym i pełnił funkcję papieża w latach 535–536. Rodzina Grzegorza była związana z senatorską linią Anicjuszów. Jego rodzice, Święta Sylwia i Gordian Anicjusz, byli głęboko wierzącymi chrześcijanami. W trudnym czasie jego dzieciństwa, gdy cesarstwo zachodniorzymskie upadło, Rzym przechodził z rąk do rąk pod oblężeniem Ostrogotów. Możliwe, że podczas tych oblężeń rodzina Grzegorza, dzięki swojemu zamożnemu statusowi, opuściła miasto.

Grzegorz otrzymał doskonałe wykształcenie. Biegle posługiwał się łaciną, znał gramatykę i retorykę tego języka oraz potrafił komunikować się po grecku, choć brakowało mu znajomości zasad jego pisowni. Posiadał także wiedzę prawniczą. Około 575 roku objął zaszczytne stanowisko prefekta Rzymu. Rodzice Grzegorza, jak wielu jego krewnych, byli oddanymi chrześcijanami. Jego matka, Święta Sylwia, została kanonizowana, podobnie jak dwie z trzech sióstr ojca: Farsylia i Emiliana. Dokumenty wskazują, że Grzegorz miał brata, którego imię nie zostało zachowane.

Po śmierci ojca w 575 roku Grzegorz zrezygnował z życia publicznego i wstąpił do Zakonu Świętego Benedykta. Przeznaczył swoje majątki, w tym rodzinną willę w centrum Rzymu, na założenie nowych klasztorów i działalność charytatywną. Ufundował sześć klasztorów na Sycylii i jeden w Rzymie. W tym okresie jego zdrowie zaczęło się pogarszać. W 579 roku przyjął święcenia diakonatu, a dwa lata później został wysłany przez papieża Pelagiusza II na dwór cesarski w Konstantynopolu jako jego przedstawiciel, gdzie pozostał do 586 roku. Po powrocie do Rzymu Grzegorz powrócił do życia w zakonie.

Po śmierci Pelagiusza II 7 lutego 590 roku, w czasie gdy w Rzymie szalała epidemia dżumy, Grzegorz został wybrany papieżem przez aklamację. Chociaż początkowo się wahał, ostatecznie 3 września tego samego roku przyjął święcenia. Grzegorz był płodnym pisarzem i wywarł znaczący wpływ na rozwój myśli chrześcijańskiej, szczególnie w dziedzinie duchowości i prawodawstwa kościelnego. Jego pisma przybierały formę krótkich wywodów, głównie listów i kazań. Do najbardziej znanych dzieł Grzegorza należą "Moralia in Job", składające się z 35 tomów komentarzy do Księgi Hioba, oraz "Regula Pastoralis" (Księga reguły pasterskiej), dotycząca obowiązków duchowieństwa. Był także autorem "Antiphonarius" oraz wielu homilii i listów, których zachowało się 854. Jego "Dialogi", opowiadające o łacińskich ojcach Kościoła, szczególnie Benedykcie z Nursji, są przedmiotem dyskusji co do ich autorstwa.