Punkt obserwacyjny

Od czasu do czasu, choć zdarza się to wyjątkowo rzadko, opuszczam swoje miejsce obserwacyjne. Wsiadam do samochodu lub pociągu i ruszam w długą podróż do miejsc, w których nie ma śladu późnojesiennych błot, a ludzie obdarzają się nawzajem serdecznymi spojrzeniami. W miejscach tych codzienny zgiełk czasu jest przyjmowany z takim samym spokojem, jak wszyscy mili goście.

Podróżuję z miejskiej jesieni do tej wiejskiej. Z betonowej metropolii do drewnianego miasteczka. Przenoszę się z epoki po królu Kazimierzu Wielkim do czasów sprzed jego rządów. Tutaj pogoda jest zazwyczaj pochmurna, natomiast tam często świeci słońce, które odsłania całą paletę jesiennych barw, a powietrze przeszywa górski wiatr, odsłaniając odległe widoki.