Przesiadka

W sztuce Jarosława Jakubowskiego pod tytułem "Przesiadka", widz zostaje wciągnięty w introspektywne studium lęku i samotności, inspirowane postacią Antoniego Kępińskiego, znakomitego polskiego psychiatry. Jakubowski nawiązuje do pracy Kępińskiego zatytułowanej "Lęk" z 1977 roku, w której lęk jest określany jako wewnętrzny proces psychiczny różniący się od zwykłego strachu. W tej dramatycznej opowieści wszyscy bohaterowie, niezależnie od swoich ról społecznych czy osobistego doświadczenia, zmagają się z różnymi formami lęku, co wpływa na ich samotność i relacje z innymi.

W trzecim akcie tej sztuki Kępiński pojawia się jako Profesor, symboliczne wcielenie psychiatry, które nawiązuje do chochoła z "Wesela" Wyspiańskiego. Jego obecność wśród bohaterów, którzy gromadzą się na dworcowej poczekalni, może być rozumiana jako tkwiące w podświadomości wołanie o pomoc. Miejsce akcji, dworzec, odgrywa rolę symbolicznego przystanku w podróży, gdzie wszyscy uczestnicy doświadczają głębokiej przemiany.

Na tej stacji PKP spotykają się różnorodne postacie: młody ksiądz-alkoholik Alan, nauczycielka-feministka Beata, klimatyczna aktywistka Maria, rozwiedziony Lucjan z byłą żoną Ireną, menelka Daria oraz młody samobójca o imionach Jacek/Joanna/Dimissa. Jakubowski maluje realistyczne i konfliktowe tło społeczne, w którym punktem wyjścia do refleksji nad współczesnym społeczeństwem polskim są prowokujące pytania oraz ich interakcje.

W pierwszym akcie, przez niepokojące pytania menelki Darii "Kula czy krzyż", wyłania się główny konflikt, który następnie przechodzi w bardziej surrealistyczny drugi akt. Tutaj Dimissa, transseksualna postać z traumatyczną przeszłością, wciela się w kabaretową rolę, oskarżając swoich rodziców, Lucjana i Irenę, o odrzucenie, które doprowadziło do jej śmierci. To wszystko wprowadza element psychodramy o głębokiej i często groteskowej wymowie, domagającej się refleksji i rozwiązania.