Prozy utajone

"Prozy utajone" to odsłona Kafki nieco odmienna od tej, z którą polscy czytelnicy zdążyli się zżyć przez dekady. Przygotowany przez Łukasza Musiała zbiór, przetłumaczony przez niego, jest kontynuacją "Opowieści i przypowieści" (PIW 2016) i zawiera opowiadania Kafki mniej znane lub zupełnie nowe dla polskich odbiorców. Największa część książki składa się z prozatorskich fragmentów "Dzienników", krótkich opowiadań i zapisków z tzw. Konwolutu 1920, który został tu w całości opublikowany i obejmuje m.in. dwanaście utworów znanych z wcześniejszych tłumaczeń.

Jednak to nie tylko nowe treści czynią "Prozy utajone" wyjątkowymi. Musiał, tłumacząc Kafkę szczegółowo z krytycznych edycji jego prac, włączył również niedokończone fragmenty, bruliony i notatki, wśród których znane już czytelnikom polskiego języka opowiadania zyskały nowe tło. W ten sposób ukazane zostało twórcze życie autora "Procesu", którego dorobek niezamierzony przez cenzurę Maxa Broda, odsłania pełną gamę wprawek, szkiców, powtórzeń i słabszych kawałków tekstu. Musiał ujawnia Kafkę jako artystę nieznającego granic gatunkowych i piszącego pod wpływem nawiedzającego go natchnienia, angażującego się całkowicie w swoją twórczość.