Stan książek
Nasze książki są dokładnie sprawdzone i jasno określamy stan każdej z nich.
Nowa
Książka nowa.
Używany - jak nowa
Niezauważalne lub prawie niezauważalne ślady używania. Książkę ciężko odróżnić od nowej pozycji.
Używany - dobry
Normalne ślady używania wynikające z kartkowania podczas czytania, brak większych uszkodzeń lub zagięć.
Używany - widoczne ślady użytkowania
zagięte rogi, przyniszczona okładka, książka posiada wszystkie strony.
Proza wybrana
Masz tę lub inne książki?
Sprzedaj je u nas
W opracowaniu Agnieszki Maciejowskiej prezentowane są wyjątkowe aspekty twórczości Lipskiego, którego praca, mimo fizycznych ograniczeń, zyskała ogromne uznanie. Choć jego ciało było w stanie rozkładu fizycznego, co utrudniało pisanie i artykulację, zdołał stworzyć niezwykłą prozę, która głęboko wnika w ludzkie cierpienie. Jego teksty, pomimo znacznych trudności, odznaczają się precyzyjnym językiem, zmuszającym czytelnika do refleksji i odkrywania głębszych sensów.
Dzieła Lipskiego, analizowane przez literaturoznawców pod kątem psychoanalitycznym i filozoficznym, są trudne do uchwycenia przez pryzmat biografii, która jakby rozpadła się na pył. Badacze starają się zrozumieć złożoność jego pisarstwa, które na papierze wydaje się nieożywione, a jednocześnie pulsuje intensywnymi emocjami. Zmienny rytm jego prozy, łączący niedbałe i solidne zdania, odzwierciedla uczucia, pragnienia i skrajną biedę ludzkiej egzystencji.
Lipski potrafi z banalnych zdarzeń, często omijanych, wycisnąć esencję literatury, chwytając momenty dotkliwej realności. Jego pisarstwo nie stosuje półśrodków w ukazywaniu prawd brakujących w subtelności, balansuje na granicy bezwzględności wobec siebie i świata, redefiniując piękno oraz brzydotę. Wojciech Nowicki zauważa, że proza Lipskiego zmusza do spowolnienia lektury, aby w pełni zrozumieć i zapamiętać te intensywne doświadczenia.
Wybierz stan zużycia:
WIĘCEJ O SKALI
W opracowaniu Agnieszki Maciejowskiej prezentowane są wyjątkowe aspekty twórczości Lipskiego, którego praca, mimo fizycznych ograniczeń, zyskała ogromne uznanie. Choć jego ciało było w stanie rozkładu fizycznego, co utrudniało pisanie i artykulację, zdołał stworzyć niezwykłą prozę, która głęboko wnika w ludzkie cierpienie. Jego teksty, pomimo znacznych trudności, odznaczają się precyzyjnym językiem, zmuszającym czytelnika do refleksji i odkrywania głębszych sensów.
Dzieła Lipskiego, analizowane przez literaturoznawców pod kątem psychoanalitycznym i filozoficznym, są trudne do uchwycenia przez pryzmat biografii, która jakby rozpadła się na pył. Badacze starają się zrozumieć złożoność jego pisarstwa, które na papierze wydaje się nieożywione, a jednocześnie pulsuje intensywnymi emocjami. Zmienny rytm jego prozy, łączący niedbałe i solidne zdania, odzwierciedla uczucia, pragnienia i skrajną biedę ludzkiej egzystencji.
Lipski potrafi z banalnych zdarzeń, często omijanych, wycisnąć esencję literatury, chwytając momenty dotkliwej realności. Jego pisarstwo nie stosuje półśrodków w ukazywaniu prawd brakujących w subtelności, balansuje na granicy bezwzględności wobec siebie i świata, redefiniując piękno oraz brzydotę. Wojciech Nowicki zauważa, że proza Lipskiego zmusza do spowolnienia lektury, aby w pełni zrozumieć i zapamiętać te intensywne doświadczenia.
