Leo Lipski - sylwetka autora

Leo Lipski, polski pisarz o żydowskich korzeniach, znany jest z twórczości opartej na jego własnych doświadczeniach. Jego prace często czerpią z przeżyć związanych z pobytem w radzieckim łagrze oraz długoletniej niepełnosprawności, której przyczyną był prawostronny paraliż. Urodzony w Szwajcarii, Lipski dorastał w żydowskiej rodzinie. Wczesnym ciosem była śmierć matki, która nastąpiła, gdy był jeszcze dzieckiem. Edukację kontynuował w Krakowie, gdzie ukończył Gimnazjum św. Jacka, a następnie studiował psychologię i filozofię. Przed wybuchem wojny jego teksty poetyckie i proza znalazły się w takich publikacjach jak „Kuźnia Młodych”, „Nasz Wyraz” oraz „Pion”.

Na początku II wojny światowej Leo wraz z bratem i narzeczoną znalazł się we Lwowie. Później bracia zostali wywiezieni do radzieckich łagrów, podczas gdy narzeczona Ida trafiła do krakowskiego getta. Wspólnie z Armią Andersa bracia Lipscy opuścili ZSRR, jednakże tragiczne losy ich nie oszczędziły – brat zginął w bitwie pod Monte Cassino, a sam Leo, sparaliżowany od 1945 roku, zamieszkał po wojnie w Izraelu. Tam żył w trudnych warunkach, zmagając się z biedą i barierami językowymi, jako że nigdy nie opanował hebrajskiego ani angielskiego.

W 1955 roku otrzymał nagrodę paryskiego pisma „Kultura”, a w 1996 wyróżniono go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Dokumenty i rękopisy Leo Lipskiego znajdują się obecnie w Archiwum Emigracji w Bibliotece Uniwersyteckiej w Toruniu.