Próba żelaza. Magisterium. Tom 1

<p>“Próbę Żelaza” otwiera masakra magów w lodowej jaskini wysoko w górach. Jedynym ocalałym jest niemowlę - Callum, który w wyniku obrażeń odniesionych w ataku zostaje trwale utykający. Jego ojciec odwraca się od magicznej społeczności i wychowuje Calluma tak, by nie ufał magii i wpoił mu, że doprowadzi ona do jego śmierci. Jak można się spodziewać, kiedy kończy dwanaście lat, Callum zostaje wezwany do wzięcia udziału w egzaminach wstępnych, czyli Próbie Żelaza, na studia magiczne w Magisterium - szkole dla magów. Nie ma tu czarownic i czarodziejów - wszyscy są już magami w trakcie szkolenia. Callum obiecuje ojcu, że celowo nie zda egzaminu, ale pomimo tego, że nie wypada tak, jak go poinstruowano Callum zostaje wybrany na ucznia przez Mistrza Rufusa - największego maga ze wszystkich.&nbsp;</p><p><br>&nbsp;</p><p>Magowie posługują się czterema żywiołami; Ogniem, Wodą, Powietrzem i Ziemią, a do tego dochodzi jeszcze piąty żywioł - Chaos. Regularnie skandowana jest mantra używana przez szkołę:</p><p><br>&nbsp;</p><p>„Ogień chce płonąć,</p><p><br>&nbsp;</p><p>Woda chce płynąc,</p><p><br>&nbsp;</p><p>Powietrze chce się unosić,</p><p><br>&nbsp;</p><p>Ziemia chce wiązać,</p><p><br>&nbsp;</p><p>Chaos chce pożerać.”</p><p><br>&nbsp;</p><p>Widać z tego, że Chaos można uznać za problematyczne dziecko żywiołów. Jest tylko jeden mag Chaosu, znany jako Wróg Śmierci - i to on jest przyczyną wojen magów - obawiając się reszty magicznej społeczności prowadzi eksperymenty na ludziach i zwierzętach. Magisterium testuje młodych nastolatków, aby znaleźć kolejnego maga Chaosu, który mógłby walczyć z Wrogiem Śmierci.&nbsp;</p><p><br>&nbsp;</p><p>Magisterium to szkoła magii gdzie istnieją labirynty i tunele podziemnych korytarzy, sale wydrążone w skałach, głębokie podziemne rzeki, które płyną z magicznym rozkazem. Uważam, że samo Magisterium było pięknie opisane, jak to jest pod ziemią. Zwykle nie cierpię jaskiń opisywanych w książkach, zawsze wydają mi się nudne i mroczne, ale jaskinie Magisterium są naprawdę wyjątkowe! Dlatego uważam, że porównanie “Próby Żelaza” z Harrym Potterem jest niesprawiedliwe, Cassandra i Holly stworzyły tak naprawdę zupełnie inny świat!</p><p><br>&nbsp;</p><p>Callum jest głównym bohaterem, i razem z jego szkolnymi kolegami - Tamarą i Aaronem tworzą zespół. Callum obawia się magii, ale w końcu zdaje sobie sprawę, że potrzebuje jej, aby pozostać przy życiu, co jest szczególnie istotne, ponieważ jest magnesem dla kłopotów.</p><p>Wcale nie jest idealny, chodzi z trudem, czasem robi żarty lub komentarze, które inni uznają za niegrzeczne i mimo swojej dobroci posiada też pewien mrok, co zostało bardzo dobrze ujęte. Każda z pozostałych postaci również miała w sobie coś wyjątkowego. Każda z postaci miała swoją dobrą i złą stronę, więc warstwa emocjonalna w tej historii została fantastycznie przedstawiona.</p><p><br>&nbsp;</p><p>Aaron jest bardzo dobrym magiem w treningu, przechodząc pierwszy w większości testów, jest entuzjastyczny i chętny do zaprzyjaźnienia się - nawet z takim samotnikiem jak Callum. Tamara jest bardzo zajęta swoimi studiami, jest pod ciągłą presją, aby odnieść sukces i uszczęśliwić rodzinę. W miarę upływu czasu cała trójka nabiera charakteru i stopniowo przekształca się we wspaniały zgrany zespół.</p><p><br>&nbsp;</p><p>Historia ukazana w książce zrobiła na mnie spore wrażenie. O ile jest ona przeznaczona dla nieco młodszego odbiorcy (mogą ją czytać dzieci nawet 12-letnie), to jako starszy czytelnik mogę przyznać, że też mi się podobała. Myślę, że porównanie z Harrym Potterem jest nieuzasadnione, ale poziom tej książki jest całkiem zbliżony!</p><p><br>&nbsp;</p><p>&nbsp;“Próba żelaza” jest pierwszą książką z serii Magisterium i zabiera czytelnika na fantastyczną przygodę z zaskakującym zwrotem akcji na końcu. Zakończenie było bardzo emocjonujące, co chwilę działo się coś zabawnego, ciekawego lub ekscytującego (do czego jestem przyzwyczajona od Cassandry i Holly). Jeśli miałbym wskazać jedną rzecz, którą nauczyłem się z tej książki to… oczekiwać nieoczekiwanego!&nbsp;</p><p>&nbsp;</p>

<p>“Próba żelaza” to pierwsza książka z serii Magisterium i uważam ją za mocny i obiecujący początek genialnego mrocznego magicznego świata. Przeczytałam kilka książek Holly Black i jestem już wielką fanką świata Nocnych Łowców Cassandry Clare, więc nie mogłam się doczekać, żeby przekonać się co wyjdzie spod pióra tych dwóch autorek. Nie czytam zbyt wielu młodzieżowych książek fantasy, wśród moich ulubionych są tylko Harry Potter i Percy Jackson, ale gdy tylko usłyszałam, że Clare i Black zajmą się magią dla dzieci, nie mogłam przejść obojętnie - wiedziałam, że ta lektura na pewno przypadnie mi do gustu.</p><p>Zacznę od fabuły, która jest poprowadzona niesamowicie, cały czas trzyma w napięciu. Nie zabrakło również świetnych zwrotów akcji i elementów zaskoczenia. Clare i Black nie spieszyły się z wymyślaniem fantastycznej historii, dzięki czemu jest to błyszczący i nowy wszechświat, otoczony nutką tajemniczości, z dbałością o detale. Autorki tworzą niesamowity zespół, udało im się wykreować spójną i mroczną powieść z niezwykłym klimatem. Styl jest gładki, a rozwój historii był tak idealnie wkomponowany, że ciężko było wyczuć, że tekst wyszedł spod pióra dwóch autorek. Było kilka momentów, w których zauważałam podobieństwa do Harrego Pottera, ale fantastyczne światy nieuchronnie zderzają się, gdy pisze się o magii w magicznej scenerii szkolnej, i ostatecznie nadal uważam, że ta książka jest całkowicie indywidualna. Uwielbiałam koncepcję naginania elementów powietrza, ognia, wody, ziemi i chaosu za pomocą magicznej kontroli. Historia, tajemnice i proroctwa były zagadkowe i kuszące.&nbsp;</p><p>W momencie poznania Calluma Hunta, wiedziałam, że go pokocham. Jest typem dzieciaka, który czyni życie interesującym i ma świetną osobowość. Nawet jeśli jest przysłowiowym “wyrzutkiem społecznym” w szkole, wciąż ma tę zabawną sarkastyczną stronę, która jest zabawna. Zawsze uczono go, że szkoła jest miejscem potworów, a jednak część niego chce wierzyć, że może to być dobre miejsce dla kogoś takiego jak on, pomimo jego obaw i niepewności. Aaron jest jedną z tych wspaniałych postaci, które są dobre, miłe, wspierające, lojalne i wierzą w ciebie bez względu na to, co ktoś mówi. On ma najwięcej do udowodnienia, ale tak naprawdę nie ma nikogo, komu mógłby to udowodnić. Tamara na początku książki była trochę zimna i nieczuła, więc nie zawsze łatwo było ją polubić, ale podoba mi się to, co wniosła do trio. Jest pod dużą presją rodziny, aby odnieść sukces. Razem Callum, Aaron i Tamara tworzą niesamowity zespół. Jest też wiele innych postaci, które pokochałam, każda z nich wnosi idealną mieszankę konfliktów i przyjaźni. To będzie zabawne pięć lat w Magisterium. Bardzo podobało mi się zakończenie. Co za szok! Byłam zaskoczona, że poznaliśmy wielką rewelację na końcu tej książki, ale myślę, że dzięki temu jest to dość sprytny i intrygujący zwrot akcji.&nbsp;</p><p>Budowanie świata było niezwykle kreatywne, pisanie było genialne, zwroty akcji były szalenie zabawne, trzymające w napięciu i nieprzewidywalne, a te postacie skradły moje serce od pierwszej minuty. Magisterium to mój nowy ulubiony świat!</p><p><br>&nbsp;</p>