Polska naszych pragnień. Polska naszych możliwości

„Polityka Polska”, magazyn związany z Ruchem Młodej Polski (RMP), odegrał kluczową rolę w kształtowaniu myśli prawicowej opozycji antykomunistycznej w Polsce w latach 80. XX wieku. W tamtym okresie stał się istotnym forum dla tworzenia i wyrażania idei, które zdominowały prawicowy dyskurs pod koniec lat 80. i w latach 90. Pismo nie tylko odzwierciedlało rzeczywistość PRL-u u schyłku jego istnienia, ale również dotyczyło procesu odzyskiwania suwerenności przez kraj, omawiając powszechne dominacje postsolidarnościowej lewicy oraz rozmaite spory wewnątrzprawicowe.

Czternaście numerów „Polityki Polskiej” wydanych do roku 1989, a także pięć kolejnych, już legalnie opublikowanych, stanowiły swoistą akademię myśli politycznej i strategii, z której korzystały osoby działające potem w różnych partiach III Rzeczypospolitej, takich jak Unia Demokratyczna czy Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe. Redaktorzy, piszący zarówno dla „Gazety Wyborczej”, „Gościa Niedzielnego”, jak i „Pro Fide, Rege et Lege”, czerpali inspirację z nurtów, które z czasem zyskały na znaczeniu.

Warto spojrzeć na „Politykę Polską” z perspektywy jej wpływu na politykę polską w latach 80. i 90. Publikacja pomogła wytyczyć nowe ścieżki myślenia, często uwypuklając zagadnienia, które dla jej twórców były wówczas nie zawsze oczywiste.

Fragment jednego z artykułów z 1984 roku, „Między Polską naszych pragnień a Polską naszych możliwości”, podkreśla krytyczny błąd popełniany w wielu programach politycznych: traktowanie celów maksymalnych jako bieżących. Takie podejście było jednym z powodów niepowodzenia Solidarności w grudniu 1981 roku. W tamtych trudnych warunkach kluczowa była realistyczna ocena aktualnych możliwości. Autorzy artykułu wskazywali, że, choć wierzyli w wizję niepodległej i demokratycznej Polski, byli świadomi, że wymaga to spełnienia określonych zewnętrznych warunków i osiągnięcia stopniowych celów, na które mieli ograniczony wpływ, ale które stanowiły podstawę przyszłej niepodległości.