Polowanie na zło

Chris Carter powraca z kolejnym mrocznym thrillerem psychologicznym pod tytułem "Polowanie na zło", który stawia Roberta Huntera przeciwko jednej z najbardziej przerażających jednostek, z którymi czytelnicy prawdopodobnie kiedykolwiek się zetkną nie tylko w jego dziełach, ale i dziedzinie literatury. Nazywając tę dziesiątą powieść w serii sequelem, jednego z wcześniejszych tomów serii o Robercie Hunterze, Carter prosi czytelnika o odwołanie się do poprzedniej powieści, aby uzyskać pełny obraz tej historii. W pierwszych rozdziałach czytelnik dowiaduje się, że seryjny morderca, Lucien Folter, zdołał uciec z więzienia, w którym go przetrzymywano, pozostawiając krew i ciała przypadkowych ofiar na swojej drodze. Chociaż jest to sprawa federalna, detektyw Robert Hunter jest świadomy, że schwytanie zbiega będzie jego zadaniem. Morderca jest mu dobrze znany. Hunter nie może uwierzyć, że ten sadystyczny człowiek był tak łagodnie traktowany podczas odsiadki, co pozwoliło mu na ucieczkę poprzez uśpienie czujności strażników. Lucien na wolności jest niczym dzika bestia, nikt nie zgadnie, gdzie może się udać, co ma na myśli i do czego może się posunąć.

Kiedy Hunterowi udaje skontaktować się z Lucienem, pojawia się między nimi dziwna nic porozumienia, która w krótkim czasie zmieni zwykłą zabawę w kotka i myszkę w jej śmiertelnie niebezpieczną i sadystyczną wariację. Hunter jest w pełni zaangażowany w sprawę, zdeterminowany, by raz na zawsze pozbyć się tego mordercy spomiędzy niewinnych ludzi, by dosięgnęło go silne ramię sprawiedliwości.

Lucien w podstępny sposób zwabia Huntera do podążania za wskazówkami. Detektyw daje się wciągnąć w skomplikowaną grę, aby ocalić wiele osób przed makabrycznymi zapędami obojętnego szalonego mordercy. Zwycięstwa nikt nie jest w stanie zagwarantować, mimo zorganizowanej pracy z wieloma organizacjami federalnym. Hunter może tylko mieć nadzieję, że Lucien w końcu odkryje trochę za dużo i ujawni swoją lokalizację.

W miarę jak przybywa ciał i wzrasta zagrożenie, Hunter żałuje, że nie jest gdzieś indziej, choć jest całym sobą zdeterminowany, by po raz kolejny powstrzymać Luciena.

"Polowanie na zło" to mrożąca krew w żyłach opowieść, która sprawi, że czytelnicy będą trzymać się kurczowo historii aż do samego końca. Gorąco polecam tym, którzy uwielbiają serię o Robercie Hunterze lub czytelnikom, którzy lubią czytać historie, w których niepokój wyziera na nich spomiędzy stron podczas pożerania mrocznej powieści.

Na serię Chrisa Cartera natknąłem się wiele lat temu, wciągnięty przez mroczny i sadystyczny charakter opowieści oraz wielowymiarowe postacie. Robert Hunter pozostaje silnym protagonistą, choć jego słabsza i bardziej ludzka strona nadal prześwituje spomiędzy charyzmatycznej twarzy genialnego detektywa. Mroczna rozgrywka z mordercą, którego Hunter zna od dziesięcioleci, a właściwie ze starym przyjacielem, ujawnia przed czytelnikiem przyzwoitą walkę różnych emocji w bohaterze, pomimo przybranej przez Huntera twardej zewnętrznej powłoki. Hunter jest napędzany do rozwiązywania zbrodni, choć jego izolacja od większości społeczeństwa pozostawia czytelnika chcącego zrozumieć nieco więcej. Carter wprowadza pewne emocjonalne aspekty do postaci Huntera i pokazuje go jako bardzo wrażliwego. Jak w wielu powieściach Cartera, antagonista jest równie porywający jak każda z przedstawionych postaci. Mroczny i sadystyczny Lucien Folter jest uosobieniem seryjnego mordercy, który z łatwością odgrywa rolę "władcy marionetek". Jego czyny i zagadki sprawiają, że historia posuwa się do przodu, a jednocześnie oferuje szokujące rezultaty.

Osadzony w więzieniu i odizolowany Lucien szuka zemsty na tych, którzy ukradli mu wolność, w tym na człowieku, którego zna od czasu ich spotkania w college'u. Starcie Hunter-Folter jest motywem przewodnim całej powieści. Inni bohaterowie oferują inne ciekawe spojrzenie na całą sprawę, choć Lucien i Hunter, dwie najjaśniej świecące gwiazdy kradną całe show w tej wspaniałej powieści.

"Polowanie na zło" to prawdopodobnie jeden z najmroczniejszych tekstów, jakie czytałem w tym gatunku. Mam wrażenie, że Chris Carter z każdym następnym tomem tej serii przekracza kolejny krąg piekła. Lubię takie historie, więc na mnie to nie robi zbyt dużego wrażenia - oprócz tego, że się non-stop zachwycam tymi dziełami. To książka wysoce wciągająca i oszałamiająca w swojej treści, to seria, której nie można przegapić.

Po piorunującym cliffhangerze na końcu "Galerii umarłych" Chris Carter ponownie przedstawił nam diabła wcielonego w postaci, znanego już czytelnikom z książki "Geniusz zbrodni" charyzmatycznego seryjnego mordercy, Luciena Foltera. Po ucieczce z więzienia jego misją staje się zemsta, a na swoim celowniku ma naszego bohatera detektywa Roberta Huntera.

Jeśli kiedykolwiek zadano by mi pytanie, co byłoby najbardziej trafioną dla mnie lekturą, za każdym razem wybrałabym coś Chrisa Cartera. Mam prawdziwe poczucie, że po prostu siadam i odpływam w inny świat przy tych książkach, pozwalając im zabrać mnie w podróż pełną strachu, z bohaterami, których znam i przy których dobrze się czuję, a także z tym zgrabnym sposobem, w jaki Chris Carter zanurza mnie w głębinach prawdziwego zła, oferując po drodze mnóstwo upiornych niespodzianek.

Podobnie jak Stephen King, Carter bardzo dobrze gra na tym, że jego czytelnicy lubią być zaskoczeni i autentycznie przestraszeni podczas lektury, a ja zawsze lubię sposób, w jaki mordercy Chrisa Cartera wpadają w życie zwykłych ludzi, takich jak ja, czy ktokolwiek czytający tą recenzję. Dziesięć odrębnych historii, dziesięć makabrycznych fabuł, a Carter nie wykazuje chęci jakiejkolwiek przerwy w zgłębianiu deprawacji, którą jego książki nam ujawniają.

Jako że przeczytałam już wszystkie dziesięć książek z tej serii i wciąż jestem zachwycona jego dwoma głównymi postaciami policyjnymi, detektywami Hunterem i Garcią, pragnę podzielić się opinią na temat "Polowania na zło".

Przez cały czas trwania serii, Carter używa postaci Carlosa Garcii do filtrowania informacji dla czytelnika. Garcia obserwuje, kwestionuje i studzi gorące intuicyjne impulsy Huntera, podczas wszystkich wspólnych dochodzeń. W tej książce można zauważyć, że Hunter jest zaskoczony niesamowitą przebiegłością Foltera, zwłaszcza gdy sprawa przybiera bardziej osobisty obrót. W "Polowaniu na zło" Garcia wydaje się być bohaterem nieco wyraźniejszym niż w poprzednich książkach i lekko rośnie w siłę. Nadal zadaje trafne pytania, jest otwarty na niezwykłe przypuszczenia Huntera i dokonuje kilku znaczących przełomów. Dla Huntera potyczka z Folterem jest bardzo osobista i wyczerpująca. Mężczyzna zdaje się być znużony swoją potyczką  z dawnym przyjacielem.

Tak bardzo jak cieszy mnie, że Hunter stanowi centralną oś tej książki; i słusznie, biorąc pod uwagę jego osobistą historię z Folterem; tak samo cieszy mnie oglądanie rozkwitu Garcii, który przegapił ich poprzednie starcie w "Geniusz zbrodni". Być może to zadziałało znacząco na jego korzyść, dając mu nieskażone podejście do tego najbardziej zwodniczego z przeciwników.

Niechętnie ujawniam szczegóły tej drugiej potyczki między Hunterem a Folterem, wystarczy powiedzieć, że istnieją między nimi pewne interesujące zatarte połączenia, a Folter posiada cały pokręcony urok, umysłową giętkość i skrajną niegodziwość niejakiego znanego chyba wszystkim fanom thrillerów, Hannibala Lectera. Te podobieństwa widać doskonale gdy Lucien rozpoczyna swoją diabelską grę w kotka i myszkę z Hunterem i FBI. Całkiem go lubię, choć to całkiem zły koleś.

Myślę, że Chrisowi Carterowi należą się wielkie brawa za to, że utrzymuje taką konsekwencję w stosunkowo długiej serii książek, wciąż uwalniając po drodze kilka zaskakujących zwrotów akcji i trików. Z tego powodu "Polowanie na zło" nie jest wyjątkiem i jest tak samo fascynującą historią jak dziewięć poprzednich. Wydaje się, że autor ma w zanadrzu nieskończoną skarbnicę ohydnych morderczych technik i bezdenną studnię paskudnych, brutalnych morderców, którymi może nas przestraszyć. To pochwalam i również z tego powodu będę stałą czytelniczką tego autora.