Początek

Po raz pierwszy zakochałam się w książkach Dana Browna, kiedy wiele lat temu przeczytałam "Punkt krytyczny" i "Cyfrową twierdzę". Płyty z audiobookami kupowałam w księgarni i słuchałam ich podczas dojazdów do pracy. Jego powieści pochłonęły mnie bez reszty.<br> Jego najnowsza książka „Początek” jest piątą powieścią o Robercie Langdonie i zawiera te same elementy, co poprzednie książki z tej serii: zbrodnię w odpowiednim miejscu, takim jak muzeum, tajemnicę do rozwiązania, piękną i inteligentną kobietę, która współpracuje z Robertem Langdonem i pomaga mu w rozwiązaniu zagadki, teorie spiskowe, intrygi religijne oraz ciekawe i naukowe fakty historyczne.<br> Choć niektóre fragmenty były interesujące, powieść mnie nie wciągnęła. Autor nie oczarował mnie tak jak jego poprzednie powieści. Podobały mi się rozdziały, w których pojawiała się postać o imieniu Winston. Co było w nim interesującego? Musicie przeczytać, żeby się dowiedzieć, czuję, że zdradzenie tego może być spoilerem.<br> Ogólnie rzecz biorąc, książka była w porządku, polecam ją tym, którym podobały się poprzednie powieści o Robercie Langdonie, czyli znajdziecie tu dużo zwrotów akcji, która skądinąd prowadzona jest przez autora w sposób dynamiczny i wartki, idealna lektura na chłodne, zimowe wieczory!:-)

W końcu dotarłem do ostatniego tomu z Robertem Langdonem , mając nadzieję, że Brown utrzyma tendencję wzrostową zapoczątkowaną przez Inferno. Z radością stwierdzam, że książce „Początek” udało się dosięgnąć poprzeczki. W głównej obsadzie jak zwykle pojawia się nowa, młoda i atrakcyjna cudzoziemka, tym razem Hiszpanka, ale to chyba jedyne podobieństwo.<br> Autor po raz kolejny podchodzi do początku w dość nietypowy sposób, drażniąc czytelnika pytaniem "skąd przychodzimy i dokąd zmierzamy", budując przy tym fabułę wokół znalezienia odpowiedzi. Następnie na czytelnika spada kilka dużych bomb, po których, jak zwykle, następuje szybka eskalacja wydarzeń, a po niej szalenie szybka fabuła z nieustannymi zwrotami akcji za każdym rogiem i mnóstwem łamania kodów, które trzymają czytelników w napięciu, podczas gdy humor Langdona trzyma w ryzach całe napięcie.<br> Rdzeń opowieści nie był tak tajemniczy jak w przypadku Inferno, ale i tak był całkiem niezły. Zdecydowałem się podnieść z 3,5 gwiazdki do 4, ze względu na znacznie lepsze prowadzenie wątków, zwłaszcza pod koniec. Mimo że zakończenie nie było zbyt satysfakcjonujące, uważam, że Brown zadbał o to, by wszystko zostało dobrze zakończone.

Po raz pierwszy zakochałam się w książkach Dana Browna, kiedy wiele lat temu przeczytałam "Punkt krytyczny" i "Cyfrową twierdzę". Płyty z audiobookami kupowałam w księgarni i słuchałam ich podczas dojazdów do pracy. Jego powieści pochłonęły mnie bez reszty.<br> Jego najnowsza książka „Początek” jest piątą powieścią o Robercie Langdonie i zawiera te same elementy, co poprzednie książki z tej serii: zbrodnię w odpowiednim miejscu, takim jak muzeum, tajemnicę do rozwiązania, piękną i inteligentną kobietę, która współpracuje z Robertem Langdonem i pomaga mu w rozwiązaniu zagadki, teorie spiskowe, intrygi religijne oraz ciekawe i naukowe fakty historyczne.<br> Choć niektóre fragmenty były interesujące, powieść mnie nie wciągnęła. Autor nie oczarował mnie tak jak jego poprzednie powieści. Podobały mi się rozdziały, w których pojawiała się postać o imieniu Winston. Co było w nim interesującego? Musicie przeczytać, żeby się dowiedzieć, czuję, że zdradzenie tego może być spoilerem.<br> Ogólnie rzecz biorąc, książka była w porządku, polecam ją tym, którym podobały się poprzednie powieści o Robercie Langdonie, czyli znajdziecie tu dużo zwrotów akcji, która skądinąd prowadzona jest przez autora w sposób dynamiczny i wartki, idealna lektura na chłodne, zimowe wieczory!:-)

W końcu dotarłem do ostatniego tomu z Robertem Langdonem , mając nadzieję, że Brown utrzyma tendencję wzrostową zapoczątkowaną przez Inferno. Z radością stwierdzam, że książce „Początek” udało się dosięgnąć poprzeczki. W głównej obsadzie jak zwykle pojawia się nowa, młoda i atrakcyjna cudzoziemka, tym razem Hiszpanka, ale to chyba jedyne podobieństwo.<br> Autor po raz kolejny podchodzi do początku w dość nietypowy sposób, drażniąc czytelnika pytaniem "skąd przychodzimy i dokąd zmierzamy", budując przy tym fabułę wokół znalezienia odpowiedzi. Następnie na czytelnika spada kilka dużych bomb, po których, jak zwykle, następuje szybka eskalacja wydarzeń, a po niej szalenie szybka fabuła z nieustannymi zwrotami akcji za każdym rogiem i mnóstwem łamania kodów, które trzymają czytelników w napięciu, podczas gdy humor Langdona trzyma w ryzach całe napięcie.<br> Rdzeń opowieści nie był tak tajemniczy jak w przypadku Inferno, ale i tak był całkiem niezły. Zdecydowałem się podnieść z 3,5 gwiazdki do 4, ze względu na znacznie lepsze prowadzenie wątków, zwłaszcza pod koniec. Mimo że zakończenie nie było zbyt satysfakcjonujące, uważam, że Brown zadbał o to, by wszystko zostało dobrze zakończone.