Płomyk świecy

„Płomyk świecy” to zbiór poetyckich refleksji, które odkrywają przed czytelnikiem złożone tematy dotyczące istoty kobiety, nieuchronności śmierci, życia oraz miejsca człowieka w kosmosie. Tekst cechuje się bogatą metaforyką, która nadaje mu głęboki, filozoficzny charakter, a jednocześnie ujawnia osobiste przeżycia autora. Szczególne miejsce w tej narracji zajmuje doświadczenie z młodości, kiedy pisarz został trafiony przez piorun, wydarzenie to nieodwracalnie wpłynęło na jego postrzeganie świata. Narracja przybiera formę dialogu z ukochaną, która może być zarówno wymysłem wyobraźni, jak i realną postacią, co sprawia, że utwór staje się bardziej dostępny i angażujący dla odbiorcy.