Ostatnie dziecko lasu

W ostatnich dziesięcioleciach dzieci na całym świecie zaczęły postrzegać i doświadczać przyrody w zupełnie nowy sposób. Mimo że młodzi ludzie są teraz bardziej świadomi globalnych problemów związanych z ochroną środowiska, ich realna relacja z naturą ulega zanikowi. Badania pokazują, że kontakt z przyrodą może pomóc w leczeniu ADHD, poprawiać koncentrację i koordynację ruchową, a także odnawiać zarówno ciało, jak i umysł. Jednak współcześnie, zarówno w krajach rozwiniętych, jak i rozwijających się, coraz więcej ludzi doświadcza ograniczonego kontaktu z otoczeniem naturalnym.

Książka „Ostatnie dziecko lasu” autorstwa Richarda Louva wprowadza nową perspektywę myślenia o przyszłości dzieci i dorosłych. Louv nie namawia do całkowitego odrzucenia nowoczesnej technologii i zamieszkania w lesie, lecz proponuje sposoby, jak można zharmonizować żywiołowy rozwój technologiczny z pragnieniami i potrzebami mieszkańców współczesnego świata. Publikacja ta została przetłumaczona na wiele języków i wywołała żywe reakcje wśród nauczycieli, lekarzy oraz rodziców. Louv wprowadził do dyskusji termin „zespół deficytu natury”, który stał się istotnym elementem debaty nad zrównoważonym rozwojem.

Adam Wajrak, ceniony przyrodnik i dziennikarz, podkreśla w recenzji, jak ważne jest, aby dzieci – i nie tylko one – miały żywy kontakt z przyrodą. Według Wajraka eksplorowanie lasów, łąk, czy śledzenie życia innych stworzeń to kluczowe aspekty szczęśliwego życia, których nic nie może zastąpić.