Ogród zła. Rook. Tom 8

Seria Grahama Mastertona o nauczycielu psychologii Jimie Rook'u kończy się "Ogrodem zła", w którym historia osiąga epicką konkluzję w postaci wyniszczającej umysł konfrontacji z siłami ciemności.

Wchodząc do klasy, której jest wychowawcą, Jim Rooke zastanawia się, czy całe jego życie upłynie w ten sposób, na daremnych wysiłkach kształcenia młodzieży, która jest praktycznie analfabetami. Wkrótce jednak staje się jasne, że ten rok nie będzie taki jak poprzednie - na suficie leży ciało młodej dziewczyny, a wokół niego wiszą zwłoki ośmiu zamordowanych kotów. Jim jest śmiertelnie przerażony, podobnie jak policja, a wiadomość, że zabita dziewczyna to jego własna córka, której istnienia nigdy nie podejrzewał, wprawia go w jeszcze większe osłupienie. Ale morderstwo to dopiero początek serii podobnych, mrożących krew w żyłach zbrodni związanych z niejasnym rytuałem, do którego kluczem jest Simon Silence, nowy uczeń, który zapisał się do klasy pana Rooka nie dlatego, że ma problemy z nauką, ale dlatego, że jego nauczyciel ma dar widzenia duchów. Każdego dnia Simon przynosi swojemu nauczycielowi jabłko. Za każdym razem ujawnia więcej szczegółów z przeszłości Jima, o której desperacko stara się zapomnieć...

W ciągu ostatnich lat przeczytałem dziesiątki książek tego autora, ale udaje mu się wciąż na nowo zadziwiać mnie swoim talentem. "Ogród zła" to jedna z najlepszych i być może najbardziej epicka książka Jima Rooka, znakomita opowieść grozy, w której czysty ludzki dramat przeplata się z apokaliptycznym wątkiem biblijnym, wykraczającym daleko poza wcześniejsze paranormalne spotkania Jima Rooka. Zakończenie jest słodko-gorzkie, ale pełne nadziei, a dzięki niemu ta seria wyparła "Manitou" jako moją ulubioną serię Grahama Mastertona. To mało powiedziane, że polecam.

Ta książka trafiła w moje ręce kilka dni temu, postanowiłam ją od razu kupić. Gdy tylko wróciłam do domu prawie jej nie odłożyłam - nie mogę się oprzeć Mastertonowi, którego jeszcze nie czytałam!

"Ogród zła", jak może sugerować tytuł, dotyczy odwiecznej walki między dobrem a złem, w której zagrożony jest świat, jaki znamy. Jest to powieść oparta na tej samej formule, co inne powieści z serii "Rook". Książka nie jest zła, ponieważ otrzymałam to, czego oczekiwałam. Nie spodziewam się uwierzyć, że wydarzenia przedstawione w tej serii mogłyby kiedykolwiek wydarzyć się w prawdziwym życiu, ale właśnie to sprawia, że tak dobrze mi się ją czyta, plus fakt, że zawsze wspomina się o jakimś folklorze lub mitologii, co sprawia, że biegnę do Google'a, by sprawdzić, czy to prawdziwa legenda, czy też wytwór wspaniałej wyobraźni Mastertona.

Jak zwykle podobała mi się ta lektura, ale jedna lub dwie rzeczy nie pozwalają mi zaliczyć jej do najlepszych książek z tej serii. Na początek mogłabym się obyć bez raczej nieprzekonującego pościgu za zombie i sceny gwałtu, która wydała mi się nieuzasadniona - mam wrażenie, że takie sceny coraz częściej pojawiają się w pracach Mastertona. Podobnie zabójstwa tutaj były ... bardziej brutalne, niż te z serii o Katie Maguire, które, choć nadal są przepysznie krwawe, zazwyczaj mają w sobie więcej mistycyzmu.

Ogólnie rzecz biorąc, książkę "Ogród zła"czyta się bardzo dobrze. Zakończenie jednak sprawia, że zastanawiam się, czy jeszcze usłyszymy o serii "Rook". Mam nadzieję, że tak.

Seria Grahama Mastertona o nauczycielu psychologii Jimie Rook'u kończy się "Ogrodem zła", w którym historia osiąga epicką konkluzję w postaci wyniszczającej umysł konfrontacji z siłami ciemności.

Wchodząc do klasy, której jest wychowawcą, Jim Rooke zastanawia się, czy całe jego życie upłynie w ten sposób, na daremnych wysiłkach kształcenia młodzieży, która jest praktycznie analfabetami. Wkrótce jednak staje się jasne, że ten rok nie będzie taki jak poprzednie - na suficie leży ciało młodej dziewczyny, a wokół niego wiszą zwłoki ośmiu zamordowanych kotów. Jim jest śmiertelnie przerażony, podobnie jak policja, a wiadomość, że zabita dziewczyna to jego własna córka, której istnienia nigdy nie podejrzewał, wprawia go w jeszcze większe osłupienie. Ale morderstwo to dopiero początek serii podobnych, mrożących krew w żyłach zbrodni związanych z niejasnym rytuałem, do którego kluczem jest Simon Silence, nowy uczeń, który zapisał się do klasy pana Rooka nie dlatego, że ma problemy z nauką, ale dlatego, że jego nauczyciel ma dar widzenia duchów. Każdego dnia Simon przynosi swojemu nauczycielowi jabłko. Za każdym razem ujawnia więcej szczegółów z przeszłości Jima, o której desperacko stara się zapomnieć...

W ciągu ostatnich lat przeczytałem dziesiątki książek tego autora, ale udaje mu się wciąż na nowo zadziwiać mnie swoim talentem. "Ogród zła" to jedna z najlepszych i być może najbardziej epicka książka Jima Rooka, znakomita opowieść grozy, w której czysty ludzki dramat przeplata się z apokaliptycznym wątkiem biblijnym, wykraczającym daleko poza wcześniejsze paranormalne spotkania Jima Rooka. Zakończenie jest słodko-gorzkie, ale pełne nadziei, a dzięki niemu ta seria wyparła "Manitou" jako moją ulubioną serię Grahama Mastertona. To mało powiedziane, że polecam.

Ta książka trafiła w moje ręce kilka dni temu, postanowiłam ją od razu kupić. Gdy tylko wróciłam do domu prawie jej nie odłożyłam - nie mogę się oprzeć Mastertonowi, którego jeszcze nie czytałam!

"Ogród zła", jak może sugerować tytuł, dotyczy odwiecznej walki między dobrem a złem, w której zagrożony jest świat, jaki znamy. Jest to powieść oparta na tej samej formule, co inne powieści z serii "Rook". Książka nie jest zła, ponieważ otrzymałam to, czego oczekiwałam. Nie spodziewam się uwierzyć, że wydarzenia przedstawione w tej serii mogłyby kiedykolwiek wydarzyć się w prawdziwym życiu, ale właśnie to sprawia, że tak dobrze mi się ją czyta, plus fakt, że zawsze wspomina się o jakimś folklorze lub mitologii, co sprawia, że biegnę do Google'a, by sprawdzić, czy to prawdziwa legenda, czy też wytwór wspaniałej wyobraźni Mastertona.

Jak zwykle podobała mi się ta lektura, ale jedna lub dwie rzeczy nie pozwalają mi zaliczyć jej do najlepszych książek z tej serii. Na początek mogłabym się obyć bez raczej nieprzekonującego pościgu za zombie i sceny gwałtu, która wydała mi się nieuzasadniona - mam wrażenie, że takie sceny coraz częściej pojawiają się w pracach Mastertona. Podobnie zabójstwa tutaj były ... bardziej brutalne, niż te z serii o Katie Maguire, które, choć nadal są przepysznie krwawe, zazwyczaj mają w sobie więcej mistycyzmu.

Ogólnie rzecz biorąc, książkę "Ogród zła"czyta się bardzo dobrze. Zakończenie jednak sprawia, że zastanawiam się, czy jeszcze usłyszymy o serii "Rook". Mam nadzieję, że tak.