Od chaosu do ładu. Carl Schmitt i problem tego, co polityczne

Polityka stała się nieodłącznym elementem naszego codziennego życia, zyskując coraz większy wpływ na każdy aspekt ludzkiego istnienia. Współcześnie, politycy dążą do posiadania kontrolującej roli w społeczeństwie, co obejmuje decyzje dotyczące ludzkiej tożsamości i praw (jak na przykład ustawodawstwo rasowe czy koncepcja schizofrenii bezobjawowej), jak również kwestie takie jak prawo do narodzin (w kontekście aborcji), długość życia (eutanazja), liczebność rodziny (polityka dotycząca dzietności) czy sposób odżywiania (GMO).

W obliczu dominacji polityki, oraz często nieprzemyślanej zgody na ten stan rzeczy, ważne jest rozpoznanie oraz zrozumienie zjawisk politycznych i ich unikalnych kategorii. Klasyfikacje takie jak "wróg - przyjaciel" czy "nasz - obcy" odzwierciedlają specyfikę polityczności, podobnie jak piękno i brzydota związane są z estetyką, dobro i zło z moralnością, a prawda i fałsz z wiedzą.

Carl Schmitt, niemiecki myśliciel i prawnik, często postrzegany niesprawiedliwie jako "naczelny jurysta III Rzeszy", był jednym z pionierów w definiowaniu i badaniu polityczności. Jego praca koncentrowała się na odróżnianiu tego, co polityczne, od innych dziedzin ludzkiej działalności. Zdaniem Schmitta, polityczność odnosiła się głównie do państwa jako suwerennego bytu, który poprzez siłę zapewnia sobie kontrolę prawną nad określonym społeczeństwem, na przykład narodem, i reprezentuje je w kontekście innych, podobnie politycznych organizacji.

Jednak badania Schmitta wykazały, że państwo może utracić swoją suwerenność, uzależniając się nie tylko od innych państw, ale i wewnętrznych, często ideologicznych sił politycznych. Kiedy państwo staje się narzędziem rewolucji – bez względu na to, czy jest to rewolucja bolszewicka czy nazistowska – traci swoją zdolność do utrzymania porządku i staje się instrumentem chaosu i wojny totalnej, zagrażając zarówno wrogom, jak i przyjaciołom, swojemu społeczeństwu oraz obcym.