O Życiu i śmierci

Przechowywanie w sobie wspomnień, pragnień i oczekiwań może prowadzić do życia z dala od teraźniejszości, uniemożliwiając pełne doświadczanie chwili obecnej. Unikając konfrontacji z własnymi uczuciami, nie potrafimy stawić czoła strachowi, cierpieniu i poczuciu samotności. Tracimy zdolność do doceniania wartości życia, relacji i miłości, które mamy. Aby żyć w zgodzie ze sobą, musimy znaleźć odwagę, by codziennie, w każdej chwili, pozwalać przemijać wspomnieniom i doświadczeniom. Tylko tak osiągniemy stan prawdziwej niewinności i pełni człowieczeństwa, akceptując siebie takimi, jakimi naprawdę jesteśmy. Często czujemy się niewystarczający czy niekompletni. Jak wyglądałoby nasze życie, gdybyśmy odrzucili te przekonania, które ostatecznie prowadzą do osamotnienia? Co by się zmieniło, gdybyśmy spróbowali niczego nie definiować, nie klasyfikować i nie szukać przede wszystkim poczucia bezpieczeństwa w świecie oraz wobec nieznanego, jakim jest śmierć?