Jiddu Krishnamurti - sylwetka autora

Jiddu Krishnamurti, znany filozof, który uważał, że pełna wolność jest osiągalna przez introspekcję i uważną obserwację własnego umysłu, urodził się 12 maja 1895 roku w tradycyjnej rodzinie bramińskiej w zachodnich Indiach. Jako ósme dziecko, zgodnie z hinduską tradycją, otrzymał imię "Kriszna" na cześć Kryszny, awatara boga Wisznu, który był również ósmym dzieckiem. W młodym wieku Krishnamurti wykazał zdolności parapsychologiczne, między innymi widząc ducha swojej zmarłej matki w ich domu.

Wkrótce potem Krishnamurti wraz z rodziną przeniósł się do Adyar, gdzie jego ojciec podjął pracę w Towarzystwie Teozoficznym. Tam Charles Leadbeater, jasnowidz i członek Towarzystwa, dostrzegł w nim i jego bracie Nitji niezwykłe duchowe aury, przy czym aura Krishnamurtiego była szczególnie wyróżniająca się. Duchowy potencjał braci zrobił ogromne wrażenie na Leadbeaterze i Annie Besant, którzy objęli chłopców opieką i wprowadzili w tajniki życia duchowego i ezoteryki.

Z biegiem czasu w Towarzystwie Teozoficznym rosło przekonanie, że Krishnamurti jest inkarnacją bóstwa, które - według przepowiedni Heleny Pietrowny Bławatskiej - miało się pojawić na początku XX wieku. W rezultacie Annie Besant i Charles Leadbeater rozprzestrzenili tę ideę na całym świecie, prowadząc do ogromnej fascynacji Krishnamurtim, uważanym za zapowiedzianego Mesjasza. Pomimo to, Krishnamurti zawsze stanowczo zaprzeczał, że jest Mesjaszem, co powodowało stopniowy spadek tej fascynacji.

W późniejszych latach Krishnamurti zgłębiał tajniki duchowości i ezoteryki, spotykając się niekiedy z mistrzami duchowymi w formach astralnych. Jako dorosły, podróżował do Europy i USA, gdzie propagował swoje wyjątkowe podejście filozoficzne, które odrzucało wszelkie autorytety, mesjanizm i zorganizowane religie. Zmarł 17 lutego 1986 roku w Ojai w Kalifornii.

Jego filozofia opiera się na założeniu, że "Prawda to kraina bez dróg. Żadna organizacja, żadna religia, ani nauczyciel nie prowadzą do niej. Ludzie patrzą na świat przez pryzmat własnych myśli i przeszłości, co czyni ich niewolnikami myśli i czasu. Myśl jest ograniczona, nie może odzwierciedlić pełni rzeczywistości, co prowadzi do cierpienia. Świadomość natomiast pozwala rozróżniać to, co jest rzeczywiste, od tego, co wydaje się być, w efekcie prowadząc do prawdziwej wewnętrznej wolności. Każde autorytety, religie i ideologie budują tylko kolejne fałszywe konstrukcje mentalne. Jedynie świadomość i obserwacja umożliwiają dostrzeżenie ich iluzorności."