Numer 11. czyli opowieści świadczące o szaleństwie

Rachel i jej przyjaciółka Alison, lat 10, są zaintrygowane domem numer 11 i jego właścicielką nazywaną Szaloną Kobietą Ptasznikiem, szczególnie od czasu, gdy zauważyły w oknie jego piwnicy dziwną sylwetkę
Val Doubleday, matka Alison, po jedynym sukcesie, o którym wszyscy dawno zapomnieli, wciąż chce zrobić karierę piosenkarki. Zanim to jednak osiągnie musi pracować w bibliotece niestety w coraz mniejszym wymiarze godzin z powodu budżetowych oszczędności. Mając zbyt dużo wolnego czasu i marznąc w słabo opalanym domu, znajduje schronienie w autobusie nr 11 wykorzystuje jego ogrzewanie i ludzkie ciepło pasażerów. Aż do momentu, gdy otrzymuje nieoczekiwaną propozycję wystąpienia w telewizyjnym reality show
Kilka lat później Rachel rozpoczyna pracę dla bogatej rodziny Gunnów, której ogromny dom jest położony w bogatej dzielnicy Londynu. Gunnowie chcą dobudować do niego kolejnych 11 pięter pod ziemią. Basen z trampoliną i palmami, sala zabaw, kino, niczego nie brakuje w tej olbrzymiej siedzibie. Ale im bardziej robotnicy zbliżają się do poziomu 11, tym dziwniejsze rzeczy zaczynają się wydarzać. Są one tak dziwne, że Rachel czuje, że traci zmysły
Ta powieść skonstruowana wokół liczby 11 jest tyleż gorzką co zabawną satyrą społeczną i polityczną na temat szaleństwa naszych czasów. Jonathan Coe szkicuje swoich brytyjskich współobywateli rządzonych przez wszechwładną rodzinę Winshawów; chwyta w swoją sieć zarówno bogaczy, jak ich podwładnych, ich frustracje, pragnienia, przesadę we wszystkim, a robi to z wirtuozerią niemal diaboliczną.