Nocna droga

<p>Historia „Nocnej drogi” w dużej mierze opiera się na Lexi, która nie miała do tej pory szczęścia w życiu i była przekazywana z rodziny zastępczej do rodziny zastępczej, aż do momentu, gdy poznaje swoją odległą ciotkę Evę. Chociaż sama mieszka tylko w małej przyczepie i pracuje na zmiany w Walmarcie, Lexi po raz pierwszy w życiu czuje się jak w domu, bezpieczna i kochana. W nowej szkole poznaje Mię Farraday, równie nieśmiałą i samotną dziewczynę, która w przeciwieństwie do Lexi wydaje się mieć wszystko inne: kochającą rodzinę, mnóstwo pieniędzy i brata bliźniaka Zacha, na którym zawsze może polegać. Dwójka szybko się zaprzyjaźnia i spędza ze sobą mnóstwo czasu.</p><p>UWAGA MOGĄ BYĆ SPOILERY</p><p>Jak wspomniano w opisie, w „Nocnej drodze” dochodzi do pewnego wypadku. Mowa tu o wypadku, w którym ginie Mia. Jednak mniej więcej połowa książki kręci się wokół przyjaźni Mii i Lexi sprzed tego tragicznego wydarzenia. Chodzi też o Jude, matkę Mii i Zacha, która nadgorliwie opiekuje się całą trójką dzieci i dzięki temu umożliwia wiele szczęśliwych chwil. Najlepsze przyjaciółki mówią sobie wszystko, zakochują się i przeżywają rozterki sercowe, chodzą na imprezy, przygotowują się do matury i studiów. Choć zawsze bardzo wyraźnie widać, że Lexi jest z innego świata niż Mia i musi cholernie ciężko walczyć o swoje szczęśliwe życie, to przyjaźń jest jak najbardziej wiarygodna. Nawet gdy Mia i Zach zakochują się w sobie, całej trójce udaje się dojść do porozumienia w taki sposób, że nikt nie czuje się jak piąte koło u wozu. Pierwsze około 200 stron spędzamy z dorastającymi i kochającymi zabawę dziećmi razem na plaży, przed telewizorem czy w szkole. Ta część „Nocnej drogi” była bardzo lekko napisana, w prawdziwie sielankowym klimacie.</p><p>Potem dochodzi do wypadku, który oczywiście wiązał się z prowadzeniem samochodu pod wpływem alkoholu. Dzieje się to po jednej z wielu imprez, gdzie cała trójka spożywa alkohol, a potem podejmują rujnującą przyszłość decyzję. Podczas gdy Zach i Lexi przeżywają z mniej lub bardziej ciężkimi obrażeniami, Mia ginie. W tym momencie oczywiście wszystko się zmienia. Jude pogrąża się w głębokiej depresji, Zach nie wie już, co zrobić z rodziną i chce od razu wyjechać do odległego college'u, a Lexi musi radzić sobie z innymi problemami.</p><p>Jak pierwsze 200 stron książki było sielankowe, tak druga połowa książki to ciężka emocjonalna przeprawa, niczym w najlepszych z najlepszych thrillerów od Harlana Cobena czy Jo Nesbo. Kristin Hannah wypracowała wiele nieprzewidywalnych elementów, które mają wytrącić czytelnika z równowagi. Ogólnie fabuła jest dobrze przemyślana, choć nie można jej określić jako wiele innowacyjnej. „Nocna droga” trzyma w napięciu i wynagradza czas poświęcony czytaniu.&nbsp;</p><p>Prawie wszystkie postacie były przyjemne w obcowaniu z nimi. Lexi jest naprawdę słodką dziewczyną i zbyt surową dla siebie. Śledzimy ją od pierwszego dnia w liceum aż do momentu, gdy jest już dorosłą kobietą. Trzeba podkreślić, że jej wczesne lata życia nie były usłane płatkami róż. Dorastanie bez rodziny i patrzenie, jak jej uzależniona od narkotyków matka raz po raz ponosi porażkę, uczyniło ją jednak silniejszą, niż myśli. To, przez co przechodzi po śmierci Mii i to, jak niezależna, pozytywna i pełna silnej woli jest na końcu „Nocnej drogi”, wywarło na mnie mega wrażenie.</p><p>Jeśli chodzi o Mię, to jak już zdążyłam wspomnieć, to nieśmiała dziewczyna, która jednak potrafi „zwolnić hamulce” w otoczeniu Lexi. Widać jak powoli się otwiera i w końcu wychodzi ze swojej skorupy. Oczywiście nigdy nie staje się najpopularniejszą uczennicą i w przeciwieństwie do swojego brata Zacha ma tylko mały krąg przyjaciół składający się z niego i Lexi, ale i ona wydaje się coraz bardziej zadowolona ze swojego życia i ma zdecydowane plany na przyszłość. Zach od najmłodszych lat zawsze robił wszystko dla Mii, a do Lexi również czuje tak wiele, że szybko znajduje miejsce w jej sercu. Jude, matka rodzeństwa, jest na początku książki przedstawiona jako świetna kobieta, która naprawdę wspaniale opiekuje się bliźniaczkami i Lexi, nawet pomimo swojej nadopiekuńczości. Musi cały czas wszystko nadzorować i najchętniej zamknęłaby swoje dzieci, ale mimo to nie jest w stanie zapobiec temu strasznemu wypadkowi, który wydarzył się latem 2004 roku. Później zaniedbuje wszystkie swoje obowiązki, a także rodzinę. To, co może zrobić żal i strata, zostało tu naprawdę przerażająco dobrze przedstawione. Tak czy inaczej, poszukiwanie winy jest wspólnym wątkiem drugiej części „Nocnej drogi”. Rozwój emocji był naprawdę autentyczny i dobrze zrealizowany. Choć proces żałoby wydawał mi się miejscami nieco zbyt przeciągnięty, to jestem całkowicie zadowolona z finału, który wymyśliła Hannah.</p><p>Ciągle myślę o Kristin Hannah jako o królowej wpływania na zmysły, a każda jej książka to potwierdza. Będę trzymać się tego, że jest może taką "kobiecą" pisarką, ale zawsze jestem zdumiona tym, jak głęboko i kompletnie pisze, jak subtelnie ujmuje świat kobiet i związków, jak pięknie prowadzi za rękę razem przez historię. Potrafi zaangażować, zaintrygować, sprawić, że pokochasz lub będziesz zły na bohaterów. Czytając jej książki zawsze jestem zaskoczona własnymi odczuciami.&nbsp;</p><p>Myślę, że jeśli już tu dotarliście, to powinniście zdobyć książkę i przeczytać. Warto ?</p>

<p>&nbsp;Nie pamiętam, czy książka była hitem w momencie swojej pierwszej premiery (aczkolwiek książki Kristin Hannah w naszym kraju zawsze miały rzesze fanów), ale w Stanach Zjednoczonych był swego czasu boom na tę powieść. Nawet moja siostra, która mieszka w USA i rzadko czyta książki, polecała mi przeczytanie “Nocnej drogi”, kiedy tylko będę miała taką możliwość. I teraz, po niemal dziesięciu latach sięgnęłam po tę książkę. Czy żałuję? Absolutnie nie. Jest to zdecydowanie historia, która zostanie ze mną na bardzo długo.</p><p>Jude mieszka w małym miasteczku wychowując swoje bliźniaki Mię i Zacka. Wraz z mężem Milesem wydają się wieść idealne życie w swojej małej społeczności. Zach jest popularny, ale Mia jest dość wycofana i powściągliwa. Pewnego dnia w szkole Mia spotyka dziewczynę o imieniu Lexi i zauważa, że czyta książkę, którą lubi. Ostrzega Lexi, że bycie jej przyjacielem jest społecznym samobójstwem, ale Lexi wydaje się to nie obchodzić. Lexi pochodzi z domu dziecka i ma mroczną przeszłość, ale Jude z radością przyjmuje nową przyjaciółkę córki. W końcu staje się ona jak jeden z członków rodziny, bo wszyscy tak dobrze się dogadują.</p><p>Kiedy po raz pierwszy zaczęłam czytać pokochałam styl pisania. Podobało mi się to, że narrację naprzemiennie prowadzi matka i córka. Widzimy z dwóch perspektyw jak rozwija się ta historia. Jest to bardzo ciekawe i dokłada złożoności tej historii. Polubiłam również główne postacie - były wspaniałe. Lexi była jedną z najbardziej cudownie napisanych postaci, o jakich kiedykolwiek czytałam. Sposób, w jaki rozwija się jako osoba w tej książce jest po prostu zdumiewający. Jude była kolejną dobrze rozwiniętą postacią, z którą mogłam naprawdę empatyzować. Jej serce było zawsze we właściwym miejscu, nawet jeśli popełniała błędy. Każda postać jest w tej historii wyjątkowa i ma swoje właściwe miejsce i rolę. Postacie drugoplanowe również błyszczały i były dobrze napisane.</p><p>Ta książka ma tak wiele zwrotów akcji, a niektóre są tak poważne, że co chwila wydaje się, że czyta się trochę inną książkę - a jednak jest w niej konsekwencja i określona struktura. Kristin Hannah dobrze wie, jak opowiadać skomplikowane historie i jak operować nastrojem swojej książki. W jednej chwili będziecie się śmiać razem z rodziną, w jednej chwili zalewać się łzami, a w kolejnej czuć złość na rzeczy, które się dzieją. Nigdy nie będziecie się nudzić przez sekundę czytając tę książkę, a ja właściwie przeczytałam ją w dwa wieczory, bo po prostu musiałam wiedzieć, co będzie dalej.</p><p>Czuję, że “Nocna droga” zawiera wiele ważnego przesłania o miłości, stracie, przebaczeniu, akceptacji i za każdym razem robi to bez żadnego wysiłku, ani moralizatorstwa. Myślę, że to jedna z najbardziej wartościowych książek, jakie przeczytałam ostatnio. Każdy wyniesie z niej coś dla siebie. Warto wybrać się w podróż z bohaterami w tej wyjątkowej książce Kristin Hannah.</p>

<p>“Nocna droga” Kristin Hannah to rozdzierająca serce historia o macierzyństwie i trudnych wyborach, których muszą dokonywać rodzice i ich nastoletnie dzieci. Powieść opowiada o strasznej tragedii i o tym, jak strata na zawsze zmienia człowieka. To książka, którą powinien przeczytać każdy, kto czuje się w swoim życiu zagubiony.</p><p>Młoda Lexi miała ciężkie życie. Będąc córką narkomana, spędziła większą część swojego dzieciństwa przenosząc się między rodzinami zastępczymi. Ma co prawda matkę, ale czy można tak nazwać kobietę, która niemal wyparła się swojego dziecka i non-stop ją zawodzi? Gdy przygarnia ją wspaniałomyślna ciotka, Lexi przeprowadza się do Waszyngtonu, by rozpocząć nowe życie. W szkole średniej poznaje rodzinę Farradayów. Mia szybko staje się jej najlepszą przyjaciółką, Zach jej pierwszą miłością, Jude jest podziwianą matką, a Miles ojcem, który jest co prawda na drugim planie, ale wydaje się w porządku. Wkrótce ta sielanka może się jednak odwrócić...</p><p>Akcja powieści toczy się w szybkim tempie. Hannah pisze w sposób bogaty i opisowy, przenosząc nas do świata, w którym centrum jest domowe ognisko. Pierwsza połowa książki to wzruszająca opowieść o młodej miłości, przyjaźni i wybranej rodzinie. Nie można jednak oprzeć się wrażeniu, że za rogiem czai się coś złego.</p><p>Kiedy dochodzi do niszczącej tragedii, winą obarcza się konkretne osoby, powstaje napięcie, a każdy z bohaterów musi zmierzyć się z własną winą i żalem. Nie da się opisać spektrum emocji, jakie dostarcza ta książka. Jest momentami bardzo bolesna i wzruszająca, a z drugiej strony dostarcza wiele momentów radości i uśmiechu. Postacie są bardzo dobrze rozwijane przez autorkę - praktycznie każdy przechodzi jakąś drogę, która zostawia w nim lekcję i sprawia, że inaczej patrzy na świat. Każdego polubiłam na swój sposób i współczułam bardzo mocno sytuacji, w jakiej się znaleźli.</p><p>Powieść Kristin Hannah to epicka historia o stracie, akceptacji i odkupieniu. “Nocna droga” udowodniła mi jak bardzo wartościową jest autorką i jak bardzo tęskniłam za jej stylem pisania. Muszę kiedyś przeczytać wszystkie jej książki. Szczerze polecam!</p>

<p>„Nocna droga” łączy trójkę nastolatków w ich szczęśliwej podróży ku dorosłości, staje się łącznikiem silnej przyjaźni i miłości, ale także miejscem tragedii, która rozbija rodzinę i na zawsze pozostawia ją z wielką tragedią. Oczywiście nie pozostaje bez wpływu również na nas, czytelników, gdyż Hannah jak zwykle opowiada tę mocną historię w bardzo poruszający sposób, ale jednocześnie utrudnia nam ją moralnymi komplikacjami, zadając trudne pytania o odpowiedzialność, wyrzuty sumienia i przebaczenie. Czyli jest w tej książce to, co cenię w tej autorce - poprzez pozornie zwykłą historię wyłania się wiele innych rzeczy, które sprawiają, że każda z jej książek staje się czymś więcej niż tylko czymś mającym doprowadzić czytelniczki do łez. Jest w niej coś, co może zmusić nas do myślenia i próby zrozumienia pewnych rzeczy.</p><p>Jeżeli miałbym wyróżnić jedną kwestię związaną z „Nocną drogą”, to wspomniałbym o wykreowanych bohaterach i relacjach między nimi. Uważam, że Hannah robi to wyśmienicie. Postacie w powieści są skomplikowani, przekonujący, wiarygodni, wielowymiarowi, a do tego tworzą realistyczne relacje, które potrafią być dokładnie tak jak w życiu: pogmatwane i wadliwe.&nbsp;</p><p>To w końcu dramat rodzinny. Podąża za rodziną Faradayów, składającą się z Jude, jej męża i ich bliźniaków, Zacha i Mii. Dla Lexie Baill, dziewczyny, która niedawno przeprowadziła się w ich okolice i byłej wychowanki domu dziecka, która została przygarnięta przez swoją ciotkę, Fradayowie mają wszystko. Kiedy więc zaprzyjaźnia się z Mią i zostaje przyjęta do ich rodziny, czuje się wielką szczęściarą, choć wie, że nigdy nie będzie miała takich możliwości jak oni. A kiedy ona i Zach zaczynają się w sobie zakochiwać... różnice między nimi wydają się być bardziej widoczne. Mimo to są młodzi, optymistycznie nastawieni do przyszłości, pewni, że nic się nie zmieni, gdy pójdą na studia... Jednak pewnej tragicznej nocy wszystko się zmienia. Jedna zła decyzja i strata tak niewyobrażalna, wstrząsa nimi do głębi i całkowicie rujnuje życie Lexie, Zacha, Jude, oczywiście Mii również, jakby nie patrzeć. Rzeczą, z którą miałam problem była utrata współczucia u matki, która do tej pory była niezachwiana w swoim wsparciu i miłości. Jej brak kontroli jest nie tylko nieczuły wobec Lexi, ale fakt, że pozwala, a nawet naciska, na ostateczną karę dla bezbronnej młodej dziewczyny, czyni Jude czarnym charakterem. Trudno było mi sympatyzować z jej nierozsądnym zachowaniem nawet w obliczu jej żalu.&nbsp;</p><p>Ponieważ fabuła miała pewne przewidywalne elementy, mam ambiwalentny stosunek do zakończenia. Jak dla mnie trochę zbyt zgrabnie się wszystko złożyło, tak jakby Hannah nie odważyła się pójść dalej w mrok i wycofała się, by dostarczyć szczęśliwe zakończenie. Wolałabym mieć większy wgląd w historię Lexi po tragedii. Nie byłoby to tak urocze i miłe do czytanie, ale myślę, że nadałoby „Nocnej drodze” więcej głębi.</p><p>Tak czy inaczej, jest w tej powieści sporo piękna, niewinności, odwagi, miłości, odkupienia i przebaczenia. Po części idealnie nadaje się jako lektura z kategorii young adult. Porównując do innych dzieł Hannah, to na pewno „Słowik” i „Wielka samotność” wywarły na mnie większe wrażenie, ale to zupełnie nie zmienia, że uważam, że „Nocna droga” podąża w pociągu najlepszych powieści autorki.&nbsp;</p>