Niegasnące światło

Borys Nikołajewicz Szyriajew, urodzony w 1889 roku w Moskwie, po ukończeniu Uniwersytetu Moskiewskiego walczył w szeregach Białej Armii. Po rewolucji październikowej stał się celem bolszewików, którzy dwukrotnie skazali go na śmierć. Oba wyroki uniknął, choć drugi z nich zamieniono mu na dziesięcioletnie zesłanie. W 1922 roku Borys został przetransportowany na Wyspy Sołowieckie, gdzie znalazł się w pierwszym sowieckim obozie koncentracyjnym, urządzonym w dawnym monastery po wygnaniu mnichów w 1920 roku. W latach 20. Sołówki stały się miejscem zsyłki dla wielu wyróżniających się przedstawicieli inteligencji, wojska i duchowieństwa, których reżim uważał za zagrożenie.

"Niegasnące światło," najważniejsze dzieło Szyriajewa, miało swoją premierę w Nowym Jorku w 1954 roku, a rosyjscy czytelnicy mogli się z nim zapoznać dopiero w 1991 roku. Szyriajew zmarł 17 kwietnia 1959 roku w San Remo we Włoszech. Wcześniej, będąc w Rzymie, przeszedł na katolicyzm, co stało się kontrowersyjnym elementem jego biografii i niejednokrotnie spotykało się z krytyką jako zdrada zarówno ojczyzny, jak i wiary.