Myśl polityczna reformacji i kontrreformacji T.1

W roku 1517 Marcin Luter przedstawił swoje słynne 95 tez, które wnikliwie krytykowały przekonanie, że grzechy można odpuścić poprzez finansowe datki. Dzisiejszy odbiorca jego myśli szybko dostrzeże, że Luter kwestionował również samą naturę władzy papieża. Według Lutra, papieska władza powinna być zdefiniowana i ograniczona przez prawo kościelne, co oznacza, że papież mógł zmieniać, cofać czy zatwierdzać jedynie to, co sam ustanowił. Władza duchowego przywódcy nie rozciąga się na książąt ani biskupów, a podporządkowanie się mu jest niekonieczne. Luter akcentował, że każdy chrześcijanin ma dostęp do łask Chrystusa i zasobów Kościoła, co czyni go suwerennym w kwestiach wiary. Choć trudno jednoznacznie stwierdzić, czy Luter zamierzał rozbić jedność chrześcijaństwa, niezaprzeczalnie przyczynił się do jej osłabienia. Kwestia, czy jego działania wpłynęły na poprawę relacji ludzkich czy ich duchowości na przestrzeni pięciu wieków, pozostaje do dzisiaj otwartym pytaniem.