Muzyka dla duchów

Song Yan, około trzydziestoletnia kobieta, pewnej nocy zostaje wybudzona przez ciche dźwięki, delikatną poświatę pomarańczowego światła oraz zapach piżma. Okazuje się, że to mały grzyb wyrósł gdzieś między deskami jej podłogi. Wkrótce potem do drzwi puka kurier, przynosząc paczkę wypełnioną świeżymi grzybami, których nadawca pozostaje nieznany. Jednak to tylko początek serii tajemniczych incydentów – na jaw wychodzą sekrety z przeszłości, a Song Yan, która jest niespełnioną pianistką, samotną żoną, niedoszłą matką i nielubianą synową, ucieka od trudności życia w fascynujący świat grzybów. Poszukując wraz z zaginionym kiedyś muzykiem idealnych dźwięków, natrafia jedynie na pustkę.

An Yu, pochodząca z Chin, wprowadza czytelnika w niepokojący świat, balansujący na granicy jawy i snu. Jej proza przeplata codzienność życia w Pekinie z elementami hipnotycznej wyobraźni. „Muzyka dla duchów” to opowieść pochodząca z innego wymiaru, choć porusza prawdziwe ludzkie problemy, takie jak strata, tęsknota i poszukiwanie swojej tożsamości.

„The Guardian” opisuje książkę jako badanie życia młodej pianistki z Pekinu, konfrontującej się z tajemnicami rodzinnymi oraz nieobecnym emocjonalnie mężem, kwestionując zarazem znaczenie muzyki w jej życiu. „Financial Times” podkreśla wrażliwość An Yu w ukazywaniu melancholii bohaterki, zwracając uwagę na czystą i oszczędną prozę, która zręcznie wplata realizm magiczny.

„The List” zwraca uwagę na piękno i dziwność prozy Yu, gdzie rzeczywistość miesza się z wyobraźnią, doskonale łącząc codzienne troski z tematami egzystencjalnymi. Według „Publishers Weekly”, gdy bohaterka zyskuje niezależność i uwalnia się z samotności, narracja osiąga melancholijny szczyt, przez co książka zachwyca czytelnika.

„Foreword Reviews” zauważa, że opowieść łączy realistyczne postacie z fantastycznymi obrazami, podejmując temat zmarnowanych marzeń i szans. Jak zauważa „Toast”, to mieszanka historii o duchach i dramatu, splatająca się z surrealistyczną wyobraźnią i czułością. Słowa Zaina Khalida wyrażają zdumienie niesamowitą wyobraźnią autorki, rozwijającą nasze skryte obsesje.

O tej powieści, pisanej o cierpieniu, przetrwaniu oraz artystycznych marzeniach, „Vulture” mówi, że An Yu doskonale oddaje rozpacz i uwalniający wysiłek zaczynania od nowa. Chris Cander podkreśla, że utwór wciąga czytelnika w surrealistyczny sen bohaterki, pokazując, jak dokonuje ona odkryć na temat siebie i swego życia.

Sana Lemoine zwraca uwagę na elegancję powieści, w której zmysłowość łączy się z tajemnicą, a mądrość narratorki przyciąga czytelnika, zatrzymując go przy zdaniach, które odsłaniają niezwykłą głębię emocji.