Monet. Biografia

Claude Monet urodził się 14 listopada 1840 roku, twierdząc odważnie, że jest „Paryżaninem z Paryża”. Jego droga do uznania przypominała nierówne, brukowane uliczki dziewiętnastowiecznej stolicy Francji. Monet nie podróżował samotnie; w towarzystwie takich artystów jak Pissarro, Renoir, Sisley i Bazille, przecierał nowe szlaki. Tworzył nie tylko sztukę, ale całkiem nowy kierunek, który rzucał wyzwanie tradycyjnym konwencjom Salonu. W ten sposób, dzięki jego innowacyjnej wizji, dokonała się w malarstwie rewolucja, prowadząca do rozkwitu impresjonizmu. Monet postrzegał świat w sposób niecodzienny, co skrupulatnie opisuje Pascal Bonafoux. Jego książka prowadzi czytelnika przez czasy życia Moneta, opowiadając historię jego twórczości, przyjaźni i poszukiwań siebie samego poprzez malarstwo. To także opowieść o Paryżu i fascynującym życiu artystów tamtej epoki.

Paul Cezanne napisał: „Monet to tylko oko, ale, mój Boże, co za oko!” Gustave Geffroy zauważył, że światło w pracach Moneta zmienia esencję przedmiotów, czyniąc je niemal przezroczystymi, jakby oświetlonymi od środka. W zgodzie z obserwacją André Malraux, że biografia artysty jest biografią artystyczną, Pascal Bonafoux doskonale oddaje tę myśl. Czytelnik niemal słyszy echa epoki poprzez jego pióro, jak zauważyło Le Magazine littéraire.

W swojej opowieści Bonafoux ożywia wiele postaci, takich jak Armand Gautier, Eugène Boudin i Johan Jongkind, a także przyjaciół Moneta, z którymi prowadził pełne inspiracji dyskusje: Bazille, Renoir, Courbet, a nawet Manet. Podążanie za losami Moneta odsłania rewolucję w świecie sztuki schyłku XIX wieku. Cytowane artykuły prasowe dokumentują ewolucję krytyki od jej początkowej niechęci, poprzez komentarz Louisa Leroya na wystawie w 1874 roku, który nadał impuls do nazwania nurtu impresjonizmem, aż do późniejszego sukcesu artysty.