Mitologia słowiańska

Jestem wkręcona w dawne wierzenia, czy to Greków, Rzymian, Wikingów itp. Wiara naszych przodków zdobyła miejsce w moim serduchu dzięki serii książek  o Asterixie i Obelixie. Wracając jednak do meritum - ten zbiórek mitów jest pięknie wydany (Bestiariusz i tak wygląda lepiej :D) i zawiera podstawę informacje takie jak jak: skąd wziął się nasz się świat, jak powstali bogowie, człowiek, ziemia czy też powietrze. Na początku nie widziałam sensu w opisie potworów, ale z czasem wydało się jasne, że stanowiły one przedziwną wież między ludźmi i bogami , ich opis nawiązuje do greckich mitów gdzie też były potwory, choć im często na zasadzie antagonizmu towarzyszył dobry bohater – na przykład Tezeusz pokonał Meduzę. W Mitologii Słoweńskiej takich bohaterów nie ma, sa oni raczej wymysłem współczesnej kultury, czego Wiedźmin Sapkowskiego jest najlepszym dowodem. 

Moim celem na przyszłość jest zdobycie kilku książek traktujących o lokalnych wierzeniach, kaszubskich czy śląskich, słyszałam opinie, ze nieco różnią się one od rdzennej mitologii Słowian! Wracając jednak do Mitologii Słowiańskiej - szczególnie przypadł mi do gustu bardzo uniwersalny i aktualny fragment o polowaniu. Młody łowca, pełen dumy i pychy, chce udowodnić, że poluje równie dobrze jak jego ojciec. W pościgu za sarną udaje się na bagna, gdzie spotyka Leszego, władcę lasu. Leszy przemawia do niego:

- Kto dał ci prawo niewinne istoty życia pozbawiać?

[...] - Czy nie wiesz, że zbrodnią jest przeciw przyrodzie to, coś chciał uczynić?

[...] - Chciwość cię zaślepia i śmierć zwierzynie niesiesz nie z potrzeby, ale ze swojej próżności. Zbrodnia to straszna i młody wiek cię nie usprawiedliwia, dlatego kara będzie sroga.

Oczywiście z młodym łowczym nie rozprawia się sam Leszy, ale świat zwierzęcy - węże i kruki. Kara jest adekwatna do przewinienia, choć łowczy zachowuje życie. 

Piękne, straszne, mądre i sprawiedliwe w swoim wydźwięku historie znalazły swoje odzwierciedlenie w prozie Sapkowskiego, mam na myśli Wiedźmina oczywiście. To książka która zawładnęła wyobraźnia czytelników i graczy na całym świecie, promując jednocześnie Mitologie Słowiańska w umysłach ludzi kultury zachodniej. Stąd polecam tę książkę nie tylko czytelnikom poszukującym wartości naukowych, ale również graczom i fanom Wiedźmina, dzięki Mitologii Słowiańskiej lepiej zrozumiejcie swoje ulubione uniwersum! 

Podsumowując książkę powinien przeczytać absolutnie każdy obywatel naszego kraju. Choćby dlatego, że pokazuje  dawne wierzenia naszych przodków, czego na lekcjach historii w szkole się nie dowiemy, stad wydaje mi się, że każdy powinien znać chociaż trochę informacji o wierzeniach naszych przodków, bo jednak przed Mieszkiem nasi przodkowie wierzyli w Perusa i Welesa, co rzadko jest omawiane na lekcjach historii, osobiście spotkałam się z tymi informacjami na kole naukowym. Starożytność to epoka literacka / historyczna która od zawszę najbardziej przemawiała do mojej wyobraźni W czasach szkolnych zaczytywałam się w ,, Mitologii ,, Jana Parandowskiego i aż sama sobie się dziwię , że po ,, Mitologię Słowiańską ,, sięgnąłem dopiero teraz . Mimo że książka została napisana w oparciu o opracowania naukowe to jej język jest bardzo przystępny dla czytelnika przez co bardzo lekko się ją czyta, a tekst jest w pełni zrozumiały. 

Publikacja została podzielona na 3 części : stworzenie świata, bogów i ludzi , demonologia Słowiańska oraz Słowiańskie mity bohaterskie . Książka jest doskonałym przyczynkiem aby poszerzać wiedzę na temat mitologii ludów Słowiańskich, której częścią przecież jesteśmy od tysiąca lat – dla przykładu historia Stanów Zjednoczonych trwa od raptem 250 lat, a sami Amerykanie często na wieść o tysiącletniej kulturze Słowian kojarzą ją głownie z Wiedźmina: przeczytanie Mitologii Słowiańskiej daje szanse na prostowanie podobnych kłamstewek historiograficznych;-) 

 Autorzy świetnie sobie poradzili z opowiedzeniem o niezwykłych historiach naszych przodków i jedynym minusem była mała czcionka, ale dało się ją przeżyć :D  Bardzo fajnym elementem były też obrazki, które ciekawie ubarwiały książkę, cieszyły oczy, rozpalały wyobraźnię. 

Otwarcie przyznaje, nie miałem szerokiej wiedzy w zakresie naszej mitologii zanim sięgnąłem po „Mitologie Słowiańską”. Ta  książka jest bardzo przystępna pod względem przekazywanych informacji. Ponadto warto dodać , że ma piękne ilustracje i jest napisana ciekawym językiem!

Zanim sięgniecie po „Mitologie Słowiańska” ,warto zapoznać się również z  książki panów Paweł Zych i Witold Vargas pod tytułem "Bestiariusz słowiański".

W książce tej przedstawione są stare wierzenia Słowian. Pojawiają się tu takie postacie jak Południca, Wilkołak ,strzygi topielce a te postacie obrazowo są również opisane w Bestiaruszu. Czytając więc "Mitologie słowiańskią" domyślałem się jaki stwór się kolejno pojawi, a mimo to informacje przekazywane przez autora za każdym razem poszerzały moje horyzonty i wiedzą o świecie słowiańskich mitów. 

Gdyby książka była napisane typowo jeżykiem naukowym, to przypuszczalnie ciężko byłoby to wszystko ogarnąć, zwłaszcza,  że jak na wstępie zaznaczyłem, nie miałem nawet powierzchownej wiedzy w zakresie Mitologii Słoweńskiej. Tymczasem książka ta ma świetną narracje i bardzo dobre dialogi, dzięki czemu miło się czytało nie mówiąc już o słownictwie, które jest totalnie wyszukane i barwne, oddaje w znakomitym stopniu temat naszych przodków i ich wierzeń. 

Najbardziej podobały mi się ostatnie opowiastki o tym, jak nikt się nie wypierał Peruna czy Welesa. Jakby Słowianie dalej tak dzielnie się bili, to może ta germańska plaga nigdy by do nas nie dotarła, co później miało swoje konsekwencje pod Grunwaldem i do dziś ma zresztą! 

Generalnie pozycja warta przeczytania i ciekawskich nie muszę do tego przekonywać! J

Zaczynając od plusów:

- piękne i niepokojące ilustracje,

- fascynująco-obcy świat dawnych Słowian,

- znakomity styl narracji.

Minusy:

- zabrakło mi w zasadzie jedynie komentarza  autorskiego w oparciu o jakie źródła autor tworzył te mity, ale to wiedza dostępna w Internecie wiec nie ma co marudzic :D