Mitologia hawajska. Legendy o duchach i bogach

Mitologia hawajska pełna jest urzekających historii, które czerpią inspirację z otaczającej natury. Każda dolina na tych wyspach skrywa swoją niepowtarzalną opowieść, pozwalającą zrozumieć, w jaki sposób dawni mieszkańcy wysp interpretowali przyrodę i jednocześnie zachowując legendarny kontekst wczesnej historii.

Przykłady tych opowieści to choćby tęcze w górach, symbolizujące śmierć i odrodzenie Kahali, znanej jako Tęczowa Pani z doliny Manoa. Barwy hawajskich ryb, porównywalne do motyli, są efektem starcia dwóch wodzów. Półbóg Maui, obdarzony niezwykłymi mocami, potrafił uczynić śpiewające ptaki widocznymi dla wszystkich.

Lasy zamieszkują magiczne istoty takie jak wróżki i skrzaty, które nocami budują świątynie, wznoszą masywne mury, konstruują kanu lub ostrzegają przed niebezpieczeństwami. Ptaki i ryby są lojalnymi opiekunami domostw, a ich jaskrawe barwy i piękne głosy stanowią wsparcie dla wodzów. Rekiny i inne morskie stworzenia odgrywają rolę posłańców, transportując wyznawców między wyspami i zapewniając im ochronę. Jednak w tej mitologii nie brakuje także mrocznych i budzących lęk elementów.

Hawajskie mity zasługują na szczególne uznanie w literaturze ze względu na ich czystość myśli, bogactwo wyobraźni i subtelność barw, dorównując pod tym względem europejskim baśniom. William Drake Westervelt (1849-1939), który pełnił funkcję sekretarza i prezesa Hawaiian Historical Society, był jednym z głównych autorytetów w zakresie hawajskiego folkloru. Jego liczne książki i artykuły, zwłaszcza antologie mitów i legend, stanowią jedno z najtrafniejszych ujęć wyjątkowej wizji sakralności i codzienności w kulturze Hawajów.